Słońce stanęło w miejscu

Mija dzień za dniem

W wiosennej porze

Chcę się otrząsnąć z zimy

Jaka mi dokuczała

Gdy byłem młodszy.

Lód zamroził serce moje

śnieg przysypał kwiaty

Wiatr rozwiał moją miłość

A ja zamknąłem się w sobie

Jak niedźwiedź w gawrze.

Dlaczego nie pytaj

To przyszło tak nagle

Mówiłaś mi, że mnie kochasz

Odszedłem od ciebie

Nie rozumiejąc sens słów

Ja wiem, że to boli

Lecz wybacz pobiegłem za inną.

Rzuciłem się pędem

Tak jak koń szalony

Nie mając na siodle dżokeja, 

Który by go ujeżdżał.

Będąc w niego wtopiony.

Słońce stanęło w miejscu

żar nie miłosierny

Zrozumiałem, że cię kocham

To co dała mi miłość

Gdy poznałem i zrozumiałem

Jak kochasz swe macierzyństwo.

Kiedy żegnałem wiosnę

Tą ciepłą i radosną

Ty jak zwykle parzyłaś kawę

A ja grałem i śpiewałem

W rytm świergoczących słowików.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.30

Lecz kołuj na dem mną

Nie pytaj mnie och Boże

Nie stań na mej drodze

Pozwól mi iść przed siebie

Lecz kołuj na de mną jak ptak

Który wie gdzie gniazdo jest.

A kiedy mi przyjdzie

Spocząć na kamieniu

Usiądź koło mnie

I będziemy się dzielić

Czym ty i ja jesteśmy dla siebie.

Oddam ci najcenniejszą rzecz

Jaką pielęgnuję dla ciebie

Czystość mego serca

Które wie, że wolne jest

Gdy kochasz mnie

Jak siebie.

Kres wędrówki nadszedł czas

Już umysł nie zmąci

Serca mego

Tak życie nauczyło mnie,

By wiedzieć,

że czuwasz na dem mną.

Me oczy uśpią czujność mą

W sen zatopię się

I śnić będę o miłości

Jaką obdarzyłeś mnie.

A kiedy się obudzę

Zrozumiem życia sens

Tak trzeba z Bogiem żyć

By móc powiedzieć, że jestem.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.29

Rozwój asertywności w zachowaniu swojego ja.

Czym skorupka nasiąknie za młodu tym z biegiem lat
zmieniać będzie swój pojazd, aby dojechać do pracy.

Autor zdjęcia i tekstu Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2015.11.28

Fotografia andrzejkowa

Godzina za godziną mija

Czasami gdy się nudzę

Wtedy sudoku rozwiązuję

Lecz pewnego razu

Godzina za godziną mija

A ja dalej tkwię w tym samym miejscu

Spojrzałem w okno

Świtało już na polu

Noc zerwana a ja dalej

Tkwię w tym samym miejscu

Uparłem się i chcę rozwiązać sudoku

 Godzina 12 w południe,

a komputer dalej mówi

Nie rozwiązałeś sudoku!

Myślę co się dzieje

Czyżbym otępiały był

Jednak stwierdziłem, że ja myślę

I sprawdziłem na jakim poziomie jestem

Teraz zrozumiałem,

że komputer ze mnie zakpił

Przestawił na hard,

a ja jak głupi ambitny byłem

i chciałem go rozwiązać.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.22

Co My osiągnęli ?

Szukając między książkami

Zdjęcia na którym Ty jesteś

Chciałem sobie przypomnieć

Jak wyglądałaś gdy byłaś młoda

I nie mogę zrozumieć,

Ze pamiętam gdzie fotografia,

A nie wiem jak wyglądałaś

Wtedy jak miałaś 19 lat.

Byliśmy bardzo młodzi

Chcieliśmy wznieś się do gwiazd

Tak nas wychowali

Aby poświęcić swój czas

Ku doskonaleniu swojego ja.

Co My osiągnęli ?

Kiedy minęło kilkanaście lat

Dom, samochód i dziecko,

A teraz myślimy

Jak nie stracić to wszystko

Uwiązani w materialistycznym świecie

Jaki napędza nas i czas,

Który odczujemy gdy będziemy

Tak jak nasi rodzice

Ubezwłasnowolnieni w ludzką niedoskonałość.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.20

Odkryłem zakątek nieznany

W blokowisku mieszkam

I widzę z okna drugi blok

Chciałoby się uciec

Do miejsc nieznanych

Tam gdzie nie ma bloków.

Z samego rana wyszedłem

Na spacer z pieskiem

Jak zwykle szedłem

Wzdłuż bloków

Na moim osiedlu.

Jaki byłem zdziwiony

Kiedy nagle zobaczyłem kaczkę

Przy rzece która biegnie

Przez moje osiedle

Nawet się nie zastanawiałem

I pstryk zrobiłem jej zdjęcie.

Przyszedłem do domu

I chcąc nie chcąc

Postanowiłem zobaczyć

Czy kaczka wyszła w obiektywie

Jakie było moje zdziwienie

Kiedy nagle odkryłem

Zakątek nie znany,

Który wydawał się mi

Jak kadr z filmu „Ptaki”.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Autor zdjęcia Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.20

Wielkie to szczęście

Wisława Szymborska, Wielkie to szczęście

Wielkie to szczęście
nie wiedzieć dokładnie,
na jakim świecie się żyje.

fragment wiersza

Prezent od córki

Obudziłem się z rana

Trochę nie wyspany

Nie powiem przed snem

Liczyłem barany

Więc z rana wypiłem

Czarną kawę z mlekiem

I zjadłem dwie kromki

Nie powiem z czym,

Ale dbam o linię

Kiedy zastanawiałem się co robić

Zadzwonił telefon

Oczywiście w nim głos córki

Przesyłam ci prezent

Jaki nie powiem

Jest to niespodzianka

Umilkła i usłyszałem sygnał

Oczywiście domyśliłem się

Bateria się wyczerpała,

Lecz nie w mojej a w jej komórce

Minęło pół dnia i się doczekałem

Prezentu lecz nie zapakowanego

Tylko wsadzonego do reklamówki

Nieźle myślę sobie

Nowy styl wśród młodzieży

Reklamówkę zamienili na reklamę

Uszczęśliwiony rozpakowałem

A w nim liścik od córki

W którym pisała tak;

Drogi Tato

Ja wiem, że przeżyłeś pół wieku,

Ze im jesteś starszy

Tym bardziej jesteś dziecinny

Jak moje dzieci,

Które nie Ty, ale ja wychowuję

Ponieważ twierdzisz,

Ze susza w portfelu

Dlatego przesyłam ci kawę w beczce,

Lecz nie myśl, że to beczka śmiechu,

Ale skarbonka dla ciebie

Abyś mógł nauczyć się oszczędzać...

Ja ze swej strony mogę dodać,

Ze obliczyłem, że w beczce

Zmieści się około 10-tyś bilonu.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.16

Podziękowanie od przyjaciela za przyjaźń

Czasami jest ktoś kto potrafi

Ukoić serce i spokojnie powiedzieć,

Bez emocji

To co matka, ojciec nie potrafi

Wytłumaczyć prostym słowem

Już nie sens życia,

Lecz rady udzielić

Co trzeba zrobić

Żeby się nie pogubić

W swoich wybuchowych myślach.

Tak od serca bez uprzedzeń

Jednak z poczuciem obowiązku

Aby przetrwać grad słów.

Nieraz naciśnie na pedał

Nie patrząc czy mam zapięte pasy

To nic, że jestem posiniaczony

Gdy hamuje wyciszając moje emocje.

Znamy się od dziecka,

Lecz wtedy były inne zasady

Prawo pięści i dzieciństw-ego cwaniactwa

Przyszło lato zmiana szkoły

I już się nie myślało

O tym z kim się zadawało

Byli inni tacy sami

Też byli młodzi.

Pewnego razu spotkałem go na ulicy

To on mnie zaczepił

I stanąłem jak wryty

Takie biło od niego dostojeństwo.

Od razu przyszło mi namyśl

Co ja zrobiłem i kim jestem

To nie możliwe

I wtedy zrozumiałem,

Ze życie potrafi wyżłobić koryto

Do którego garną się ludzie

Aby napić się wody źródlanej

Dającej przetrwać suszę.

Nie było czasu na rozmowę

Zresztą hałas gwar ludzi

Sprawił, że dałem mu mój telefon

A on odwzajemnił mi się tym samym.

Jeszcze na odchodnym krzyczałem

Zadzwoń nie ważne o której porze.

I wsiadłem do samochodu i odjechałem.

Mijały dni mijały lata

Miałem rodzinę, przymnie byli najbliżsi

Jednak coś mnie trapiło

Coś nie dawało mi spokoju

Wreszcie zrozumiałem,

Ze przecież nie potrafię

Swoje dzieci wychować.

To boli

Jednak zdawałem sobie z tego sprawę

Czasy się zmieniły

Już mieliśmy demokracje

I wtedy zacząłem myśleć

Gdzie szukać pomocy

Otworzyłem stary zeszyt z adresami

I zrozumiałem, że wszyscy byli poza mną

Tylko On był wolny jak zawsze

Zadzwoniłem serce biło mi jak młot

Odbierze czy nie odbierze

Zadałem sobie to pytanie?

Odebrał i był taki jakiego go pamiętałem

Nic się nie zmienił

po prostu był sobą.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.12

Powrót do lat dziecinnych

Przyjechałem tam gdzie byłem,

Kiedy byłem małym chłopcem,

By zobaczyć ile się zmieniło

Od czasu gdy wyjechałem

W inne miejsce.

Szedłem ulicą główną

Do domu z lat dziecinnych

Po drodze mijałem znane miejsca,

Które były takie jak je zapamiętałem.

Tyle lat minęło, prawie półwieku

Kamienice poczerniały od smog a

Ludzie byli inni

Nie było już tych, których żegnałem.

Dzielnica mi znana

Każdy zakamarek i podwórko

Na których bawiłem się

Z moimi rówieśnikami.

Czułem się tu tak swobodnie

Jak ryba w wodzie,

Lecz to już nie była

Moja dzielnica

Dzielnica ludzi ubogich.

Czy warto było powrócić

Zadałem sobie to pytanie?

Warto było!

Już wiem,

Ze może minąć pół wieku

I nie zmieni się krajobraz.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.10

Ucieczka w sen

Kokosisz się jak kokoszka

Śpij spokojnie i nie myśl

Zrozum, sen jest potrzebny

Jak woda słona w morzu.

Zanurkowałem głęboko

Szukając miejsca cichego

By odizolować się

Od ludzi od dnia codziennego.

Morze wyrzuciło mnie na brzeg

Tam miejsce twoje szumiało morze

Omdlały od wysiłku byłem mokry

Bez czucia będąc samotny.

Leżałem i czekałem bez ruchu

Chciałem nabrać oddechu,

By móc oddychać pełną piersią

Wy kraju gdzie wyrzuciło mnie morze.

Sen mnie zmógł mimo że byłem mokry

Tak chciałem się podnieś

Jednak nie miałem siły

I czekałem na pomocną rękę.

A kiedy usłyszałem głos

Podnosząc powieki

Ujrzałem niewiastę

Taką jaką pragnąłem.

Początek życia i kres wędrówki

Tu spocznę i będę wierny

Temu co zwie się wiara

Dająca nadzieję na życie lepsze.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.08

Spokojny już jestem

Oddech wyrównałem

Spokojny już jestem

Nabrałem powietrza

Teraz wiem, że jestem.

Rozglądam się wokół

I nie mogę uwierzyć

Wokół pełno ludzi

A ja sam jestem.

Zapytać się o drogę

Przechodnia z ulicy

Niech powie mi

Gdzie jestem.

Otwarłem szeroko oczy

Spojrzałem i nie mogłem uwierzyć

Jestem tam gdzie nie byłem

Czyli w innym mieście.

Radość ogromna, że myślę

Miałem zanik pamięci

Sam już nie wiem

Jak dotarłem tu gdzie jestem.

Teraz ja już wiem,

Ze choroba mnie dopadła

Choć myślałem że jestem zdrowy

To jednak czas mi już zakotwiczyć

Przy boku mej rodziny.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.08

List

Lis wysłał do lisa list
Dużo w nim napisał,
Lis list odczytał
I napisał list do lisa.

Drogi Lisie
Odpowiedź moja krótka
Lis lisa nie przechytrzy
Ponieważ lis nie powinien pisać listu do lisa
Dlatego, że lis taki sam jak drugi lis.
Tak go stworzyła natura,
Aby lis się trzymał lisa.

Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2015.11.07

Ucieczka

Postanowiłem, uciekam

Uciekam przed sobą

Dokąd sam nie wiem,

Lecz wiem,

Ze tu nie moje miejsce.

Chwytam się Biblii

Jak dziecko matki

Szukam rozwiązania,

Lecz nic nie dociera do mnie.

Wszystko wydaje mi się

Za trudne i nie dla mnie

Brak we mnie siły i wiary

Która powinna być we mnie.

Padłem na kolana i modlę się

Tak chciałbym być bohaterem,

Lecz to ich było życie

Tak pragnęli od dziecka.

Już chciałem upaść na ziemie

Gdy nagle poczułem siłę

Lecz nie do poprawy,

A do tego jaki jestem.

Tak w życiu bywa,

Ze kiedy upadłeś

Chcesz wyrwać się

Lecz brak siły

Ponieważ oddałeś się cały

Z duszą i sercem

Temu co jest ci bliskie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.07

Zwróć się do Mnie

Zwróć się do mnie

Nie pytaj mnie,

Czy chcę czy nie chcę

Przecież wiesz, że Bogiem jestem.

Czasami się zdarza,

Ze nie rozumiem twojego pytania

Choć jestem miłosierny

Musisz zrozumieć swą wiarę we mnie,

Ze bez twojego zaangażowania

Pomoc staje się bezużyteczna.

To nic chciałeś być wolny

To nic, że szukasz pomocy we mnie

Przecież każdy wie,

Ze imię Jezus daje moc

Kto wierzy we mnie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.03

Jak u pana Boga za piecem

Popatrz Heniek

Zestrzelili samolot

Popatrz Heniek

Krew się leje,

A my oglądamy TV

I mamy

Jak u pana Boga za piecem.

Hanka uwierz w siebie

Przestań rozmyślać

Jak świat ratować

Lepiej ugotuj obiad

Dzieci nakarm

Przecież wiesz,

Ze okno na świat

To nie TV,

Ale nasi sąsiedzi

Przyjaciele i rodzina.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.01