Forceful Feelings- Evolution of Male Dancers HD Clip

Jaką tajemnicę ukrywasz

Choć połać ziemi widzę

Styranej, zoranej, dającej plony

Stokroć większe niż dać może

Biorę garść ziemi do ręki

A wiatr sieje rozsypując

Wyrywając z rąk to co najcenniejsze.

Jaką tajemnice ukrywasz

Choć wszystko o tobie wiedzą

Woalką jesteś zakryta

To znów barwy nabierasz

Radością tryskasz, przybierasz

Postawę godną jak pani młoda.

Chciałoby się stanąć

Na ślubnym kobiercu

Utkanym pracą rąk ludzkich

I czerpać ze studni

Tą najcenniejszą wodę

Która daje życie wraz z tobą.

Czasami myślę niebo – ziemia

Czy ziemia – niebo

Jakby nie patrzyć

Tyś starsza ode mnie

Mowę wyrażasz w gestach

Pokornie uchylam przed tobą głowę.

To nic tak ma być

Marność nad marnościami

To nic tak ma być

Z prochu powstałeś i wrócisz

Na łono matczynej natury

Mając nadzieję, że wrócisz

Z głębi na powierzchnię.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.03.27

Wykorzystano go

Kwiat zwiędły - tulipan

Z innego kraju

Powracam wspominając

Łany czerwonych tulipanów

Bezlitośnie ich ścięto

Nie dano im rozkwitnąć.

Jeszcze jak pąk był

Nikt się nim nie interesował

Wykorzystano go

Teraz zwiędły w flakonie,

Lecz przedtem dawał radość.

Czerwony wiele mówiący

Zwiędły, przygasły, wypalony

Nikt się już nim nie interesuje

Dokończył żywota,

Lecz nie u siebie

Tylko w innym kraju.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.03.26

Zyczenia Swiąteczne

Wszystkiego najlepszego, spokojnych i radosnych świąt

życzy Jacek. M. K

Dlaczego poeta pisze?

Wiersz wychodzi od serca

Podporą jest dusza

Choć rozum się popisuje

Jak łatwo może wyprowadzić w pole

Tych poetów co wierzą,

że nimi sam Bóg kieruje.

Przed tobą biała kartka

Jeszcze nie zapisana

Lecz chcesz ją wypełnić

Bólem, miłością i zachwytem

Tak by oczarować siebie

I tych co przeczytają twoje wiersze.

Dlaczego poeta pisze?

Dlaczego poeta czeka i myśli?

Powiem wam z mojego doświadczenia

On chce zostawić po sobie

Kawałek nut zapisanych wierszem.

Sam tego doświadczam

Gdy piszę

Choć wiem,

że nie jestem kompozytorem

To jednak pisząc wiersz

Czujem pisząc i czytając

Melodię mojego jestestwa

Jaką mam w sobie.

To tylko poeta wie,

że pisząc wyraża swoje myśli

Jakie chce nam przekazać w wierszu

Zamieniając go w  słowa i w melodię,

Która tylko wtedy ma sens

Gdy każdy czyta i myśli jak autor

Który ten wiersz napisał.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.03.24

Dążenie dziecka do dorosłości

Nie, nie wyrażam zgody

Wybij sobie z głowy

Ja wiem n uszki bolą

Lecz wybacz

Nie znasz się na przepisach.

Autor zdjęcia Jacek Marek Krawczyk

Mamo, Tato pozwól mi

Dosiądź mojego rumaka

Bym poczuł się wolny

Bym zdążył na czas.

Synku, syneczku

Ja cię proszę

Przecież możesz jeździć

Po podwórku na hulajnodze.

Mamo, Tato pozwól mi

Będę grzeczny i tylko pojadę

Drogą prostą do celu,

Aby koledzy moi uwierzyli

Ze jam nie młokos

A mądry uczeń.

Mama i Tata spojrzeli

Synku my wiemy

My sami ci kupili

Tą piękną hulajnogę

Lecz pamiętaj prosto do szkoły

I z powrotem.

Dlatego abyś wiedział,

Ze swoją hulajnogę

Masz traktować jak pojazd,

Który pomoże, lecz nie zaszkodzi

W dążeniu do dorosłości.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.03.21

Gniew Boga

Miasto wieczne ogrodzone murem

W nim baszta króluje

Widok na rozległe pastwiska

Krów i owiec skarb tubylca,

Który trzyma tą okruszynę chleba

Dla swoich i bliskich.

Pomór – nadciąga gniew Boga

Jak!, gdy król w zamku króluje

Kto chce pomścić krzywdę!?

Gdy wszyscy są posłuszni.

Akt pierwszy, scena trzecia

Dramat napisał pisarz.

Spalić księgę zakazaną!

Nic- płomień ogarnął serca

Tych co słowu uwierzyli

Gdy dogasał stos a w nim księga

Ta, która dana była dla dziecka,

By mogło wzrastać jak drzewo.

Tragedia, dramat i upadek

Tego czego żąda Bóg od nas,

By wzrastać i dać nasiona,

Które trwalsze i odporniejsze

Dadzą owoce drzewa

I utwierdzą korzenie plemienia.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Coventry 2010.10.15

Kraków vis a vis Podobin

Jak staropolskim zwyczajem

Ława przy stole przystawiona,

A na stole przystawki świąteczne takie jak;

Strogonow, bigos, jadło ze świnki,

A wszystko po to,

By ugościć swoich jak i miastowych.

Pierwsi wkroczyli

Jakże inaczej wieś Podobin

Wybrańcy gospodarza

Jakże inaczej swoi.

Usiadłszy na ławie wyciągnęli za paska

Wódkę dla dam „Białą Damę”

A dla siebie mężczyzn

Jakże inaczej

Czystą wódkę,

By nabrać wigoru,

A damy usadzić bezpiecznie.

Chłopi zaczęli pić, a jakże inaczej!

Czystą, przy boku swoich pań,

Które z uśmiechem zerkały do kieliszka

Swojego partnera, bacznie obserwując

Kutasy u pasa przypięte u swoich chłopców.

Gospodyni świece zapalając na stole

Gębę otworzywszy krzyknęła radośnie

Witajcie mieszczuchy!

Serdeczni gości.

Mieszczuchy jak zwyczaj każe

Ukłoniwszy się podali ręce miejscowym

Potem usiedli vis a vis za stołem

Lecz tyłki stwardniały im z pychy

Usiadłszy na ławie z deski zrobionej

Wyciągnąwszy koniaki zaszronione lodem.

Swoi.

Jakże inaczej gęby otworzyli do dam

Piskliwie śmiejąc się zadzierali nogi

Do tańca,

Lecz nie na parkiecie

Ino do gęby wódkę wlewając,

By nogi tańcowały

A jakże inaczej

Jak nie przy stole śmiejąc się wniebogłosy.

Natomiast mieszczuchy

Jakże inaczej z powagą

Kieliszki nalewając ukradkiem spoglądali,

Czy aby i im nogi będą podrygiwać,

Lecz nie przy stole ino na deskach.

Wziąwszy damy zatańczyli oberka

Podrygując

A jakby inaczej

Jak po mieszczańsku

Nie mając talentów do swojskich wygibasów.

Spociwszy się

A jakby inaczej

Miejscowi i zamiejscowi

Wspólnie usiadłszy zaczęli bruderszaft pić

A jakby inaczej

Jak nie po królewsku

Zerkając na zegarek

Czy aby nie wypili za dużo

Czystej czy też koniaku.

Któż by to odgadł jak nie gospodyni,

Która bacznie z gospodarzem zerkała oczami

Czy nie brakuje im jadła.

Teraz otworzywszy się wszystkim oczy

Zobaczywszy pobratymców swoich ze swoimi

Zjednoczywszy się pary układały rytmy do tańców

A jakże inaczej

Jak nie orgie taneczne

Ręka, noga, biodro wszystko plątało się

W głowach na sali wirując od dymu

Spod nóg i głów mieszając style tańców.

Gore w łbach

Gore w szampanach.

Już wszyscy trzymają butelkę trzeciego tysiąclecia,

By przywitać

A zarazem powitać rok 2000

Aby uczcić trzecie tysiąclecie zwycięstwa pojednania

Roku pobratymców w godzinie zero...

Huk korków skłonił wszystkich do składania

Sobie życzeń

A jakże inaczej

Jak nie wszystkiego najlepszego,

Dużo zdrowia

Pociechy z dzieci,

Dużo pieniędzy,

A na końcu tej serdeczności,

Aby trzecie tysiąclecie było dla nich

Rajem ludzkich namiętności i spokoju

W kuchni polskiej bez kłótni rodzinnej.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2001.01.03

Raymond Carver (1938 – 1988)

Autor zdjęcia pt." Przekład" Jacek Marek Krawczyk

Raymond Carver (1938 – 1988)

Okno

Sztorm dął ostatniej nocy i zerwał

elektryczne przewody. Kiedy wyjrzałem

przez okno, drzewa były przezroczyste,

przygięte i pokryte szronem. Wielki spokój

leżał na całej okolicy.

Wiedziałem, że to pozór. Ale w tym momencie

czułem, że ni razu w życiu nie złożyłem

kłamliwych obietnic i nie popełniłem

żadnego brzydkiego czynu. Moje myśli

były cnotliwe. Później tego ranka

naprawiono elektryczność. A słońce

wynurzyło się zza chmur, topiąc sadź na drzewach.

I rzeczy wróciły do swego normalnego stanu.

Wiersz przepisałem z książki pt; Przekłady poetyckie wszystkie

Czesława Miłosza

Warsztaty w Cricoteka

Autor zdjęcia Jacek Marek Krawczyk

Śpiew, taniec i gra to wszystko
co powinieneś wiedzieć gdy
chcesz powiedzieć,
Ze życie to teatr,
tylko  inne sceny a widz ten sam...
Autor tekstu Jacek Marek Krawczyk 

Gdy cię ujrzałem

Autor zdjęcia Jack Marek Krawczyk

Gdy cię ujrzałem

Twój wzrok przeniknął mnie

Jak zapach twej karmy

Uszy wystrzeżyłeś

Głowę zadarłeś do góry

Spojrzałeś wzrokiem przenikliwym

I zaszczekałeś.

Jam onieśmielony

Choć chcę być twój  właściciel

Spojrzałem badawczym wzrokiem

Krzyknąłem waruj!

Aby nie być od niego gorszy.

On polecenie wykonał

Zęby pokazał ostre

I gdyby nie ta miłość

Od pierwszego wejrzenia

Między nami

Pewno by mnie zagryzł.

Teraz jeden od drugiego

Jest uzależniony

Choć kocha

To wiem, że beze mnie

Jest jak sierota,

Któremu brak uczucia

Matki i Ojca.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.03.15

Walczyć do kresu sił lub zasnąć

Zmęczenie dopadło mnie

Słabość ogarnia mnie

Walczyć do kresu sił

Nie poddać się

Czy ulec i odpocząć

Wśród ciszy jaka ogarnia mnie.

Nic nie słyszę to cud

Powieki ciężkie spadają

Mrok a potem noc

Zasypiam nie myśląc

Czy obudzę się

Na drugi dzień.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.03.12

Nieposkromiony czas

Autor zdjęcia Jacek Marek Krawczyk

Nieposkromiony czas

Walczy i tika tik tak

Chciałem, wkurzony

Z samego rana

Po prostu wziąłem młotek

I uderzyłem i dalej

Tykał tik tak tik tak,

Lecz już nie budzik

A tykało mi w głowie

Tik tak tik tak

Nie udało się

Uciec przed nim

Co prawda ksiądz

Uwierzył w zmartwychwstanie

Lecz dalej czas tykał

Tik tak tik tak

I tak tykał tik tak.

Grając mi na nerwach.

To nic myślę sobie

Ja to mały, malutki

Przy konstelacji

Tam też usłyszałem

Tyk tak tik tak.

Więc już nie myślę

Czy ucieknę przed nim

Teraz to chcę by tykał

Tyk tak tyk tak

Bo bez niego

Sił brak i nie ma życia

Gdy się nie słyszy

Tyk tak tik tak tik tak

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.03.09

Potwór z opery - Poleca

Tak się złożyło, że moja wnuczka
gra na scenie, a ja dopiero się
uczę grać na scenie. Ponieważ
chcę szybko opanować grę
aktorską postanowiłem kupić
dla siebie i dla wnuczki książkę
pt: Potwór z opery. Przyznam wam się
że najbardziej to mnie interesują
obrazki ponieważ wyrażają
myśl aktora w postawie ciała.
No cóż zapisałem się na warsztaty
w Cricotece, ale też muszę się dokształcać zaczynając
od początku. Pewno pomyślicie, że zdzieciniałem,
ale jak mówi Klipkard w swoich złotych myślach.
Jeżeli nie zrozumiesz rysunku, a tym bardziej
tego co wyraża to radzę ci zrezygnuj z zawodu
aktora.

Autor tekstu Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2016.03.07

Myśl moja przeze mnie przemawia

Primo!, idź wśród ścieżki, wśród gór,
Ku niebu słońcem opalony szczyt,
Lecz nim tam dojdziesz wspomnisz
Kim dla mnie był Bóg gdy przysięgałem Ci.

Ref; Sęk w moim stole nadaje drewnie nadzieję,
Ze jeszcze odrosną pędy choć wody brak
Więc tarcza ma przed błyskawicą odbija
Myśl, że nie wytrwam w związku mym.

Sekundo!, Ja walczę o dziecię swe
Myślę, że to jest wspólny dar nas złączonych
Wtedy gdy słońce rozjaśniło nam twarz
Nadając piękno godności postawy w życiu.

Ref; Sęk w moim stole nadaje drewnie nadzieję,
Ze jeszcze odrosną pędy choć wody brak
Więc tarcza ma przed błyskawicą odbija
Myśl, że nie wytrwam w związku mym.

Tercja!, zgub pokusy los i znów razem wyruszamy
Na górski szlag ku słońcu by zrozumieć dar życia,
Bo przecież bez niego Bóg nie zrozumie nas
Natury ludzkich i zwierzęcych trosk o wspólny dom
Jak będziemy przytuleni, wtuleni w krajobraz.

Ref; Sęk w moim stole nadaje drewnie nadzieję,
Ze jeszcze odrosną pędy choć wody brak
Więc tarcza ma przed błyskawicą odbija
Myśl, że nie wytrwam w związku mym.

Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2007.01.23

Tort owocowy - wiersz

Tak to się zdarza

Ze w dzisiejszych czasach

Trudno rozpoznać

Czy to kobieta!?

Czy to mężczyzna!?

Jednak mnie oto głowa nie boli

Ponieważ ja lubię tort owocowy

Zresztą nie tylko Ja,

Także moja córka, moja wnuczka

I mój zięć.

Tor soczysty jak pomarańcz

Rozpływa się w ustach,

Lecz najbardziej mnie cieszy,

Ze upieczony przez córkę

Dla mnie z okazji

Dnia Ojca.

Córka cwana wie co robi

Bo już obliczyła

Ojciec sam

A nas 4 gęby do wyżywienia

I wszyscy czekają na prezent.

Wymigać się jest trudno

Na nic skomlenie moje

Na nic przeprosiny

Rodzina się uparła

Ojciec Dziadek też musi coś dać.

Ja nie chwaląc się

Jak każdy emeryt

Żyję od 1 do dnia

W którym córka

Przeprasza mnie

Mówiąc ja wiem,

Ze kieszenie masz puste,

Ale my tak naprawdę

Nic od ciebie nie chcemy

Tylko mały prezent.

Całą noc nie spałem

Myśląc jak załatać dziurę

Aby była moja kieszeń pełna

I oczywiście by byli wszyscy szczęśliwi.

Gdy już zaczynało świtać

Nagle przyszła mi myśl do głowy

Prezent prezentem,

Ale największą im zrobię niespodziankę

Kiedy spiszę testament.

Teraz ja już wolny

Nikt mnie nie naciska

Każdy wita mnie normalnie,

Ale za to wybuchła kłótnia

Komu dziadek majątek przepisał!?

Ja odpowiedziałem szczerze

No póki żyję to mam wszystko dla siebie,

A po mojej śmierci,

Myślę że jeszcze będę żył długo.

I wtedy wy sami zadecydujecie

Kto ile dostanie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.03.05

Jak mogła Nadzieja...

Wzruszony, choć milczę

Podziwiam, nie rozumiejąc

Jak mogła Nadzieja

Wyłonić obraz

W którym kolory sprawiły,

Ze byłem pod wrażeniem

Kiedy zobaczyłem postać

Jaką chciałem by była.

Kształty niczym bogini miała

Oczy jak diamenty

Przez które widziała

Świat w różnych kolorach.

Ubrana była w suknię

Tą jakże wymowną

W której wyglądała jak Pani

Która chodzi z podniesionym czołem.

Strach mnie ogarnął

Chciałem obudzić się ze snu

Spojrzeć na świat

Rozsądnym okiem

I zrozumieć obraz

Tak jak powinę.

No cóż nie warto było

Zadurzyć się w śnie

I zobaczyć kobietę

Jakiej nie ma

Tak chciałoby się być szczęśliwy

Lecz to zgubna droga

Dla tych co wierzą w miłość

Która daje drugą połowę serca.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.03.04

Jaśmin - wiersz

Jaśmin zielony, kwiaty białe
Rośnie przy moim ogrodzie
Chciałem go wyplewić,
Lecz zafascynowałem się nim.

Jaśmin jak gość nieznany
Wyro snął i kwitnie
Aby udowodnić,
Ze on też potrafi
Być jak inne kwiaty w ogrodzie.


Teraz rozumiem sens piękna
Jaki wynurza się z natury
Tak chciałbym mieszkać
W ogrodzie
Bym nie Ja, a Ona wybrała mnie
Zachwycając się mną
w moim rodzinnym ogrodzie.

Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2016.03.03

Usypiam z myślą

Powieki opadają
Jak zrzucony ciężar,
Który nie sposób udźwignąć
Gdy brak sił
Kiedy dzień zamienia się w noc.

Chciałoby się otworzyć oczy
Jeszcze raz spojrzeć na świat
Zobaczyć światło,
Lecz brak sił.

Usypiam z myślą,
Ze może obudzę się
W świecie gdzie niema łez
Gdzie chce się żyć
I radość wynika z wolności
Jakiej nie dano mi.

Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2016.03.02