Kiedy wici serca otworzyły

Oddali wielką oddali cześć
Gdy przyszło ratować ideały
Wpojone od dziecka w Polsce
Pierś nastawiając bez nadziei
Kiedy wici serca otworzyły
Widząc Orła Białego w koronie.

Dziecko z wierszem na ustach
Deklamowało nam...
„Kiedy przyjdą podpalić dom,
ten, w którym mieszkasz - Polskę,
kiedy rzucą przed siebie grom,
kiedy runą żelaznym wojskiem
i pod drzwiami staną, i nocą
kolbami w drzwi załomocą -
ty, ze snu podnosząc skroń,
stań u drzwi.
Bagnet na broń!
Trzeba krwi!”
I przypomnieliśmy sobie o powstańcach z Warszawy.

Warszawa Warszawa miasto krwi
Tu się narodzili i tu walczyli Ci
Którzy uwierzyli w Powstańczy zryw
Dając nadzieję jeszcze tym którzy wierzyli
W Polskę walczącą jaką zastali
Gdy przyszło urodzić się w niej.

Myśl głębią przemawia przez tych którzy przeżyli
Mając w pamięci swoich kolegów i bliskich
Którzy nie bacząc powstali przeciw Faszystom
By udowodnić to co ślubowali dla Ojczyzny
Jaką jest teraz w dniu pamięci Powstania Warszawskiego.

Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2017.09.30

Fragment wiersza Władysława Broniewskiego
„Bagnet na broń”. Kwiecień 1939

Kolory wyblakły, lecz nie twoje serce

Znowu przyszedłeś nie proszony

Mówiłam zadzwoń umówimy się

A ty tak jak do siebie przychodzisz

Nie proszony i nie oczekiwany.

Ja wiem jeszcze progu nie przejdziesz

A już wołasz Kocham Cię!

Ja wiem, że upatrzyłeś sobie mnie

Jak w supermarkecie modną rzecz.

Kwiaty piękne róże czerwone od serca

Wstawię je do flakonu, lecz wybacz

Te pierwsze zasuszone muszę wyrzucić

Kolory wyblakły, lecz nie twoje serce.

Znowu zasypiesz mnie pięknymi słówkami

Na końcu zdania oczywiście Kocham Cię

A gdy popatrzę na ciebie z ukosa

Ty się obrażasz, że nie słucham Cię.

Przyznam prawdę powiem muszę się zastanowić

Ja nie potrafię to jest nie w mojej mocy

Mówić bez przerwy o miłości i nadziei

Jaka nas spotka gdy zwiążemy się w kościele.

Kawa gorąca przepraszam wlałam wrzątek

To wszystko z nerwów gdy zobaczyłam

Ten z brylantem pierścionek,

Który ma przypieczętować nasze zaręczyny.

Piękny pierścionek piękne słowa i ta modlitwa

Boże prowadź nas do szczęścia w miłości

Lecz wybacz ja jeszcze nie podjęłam decyzji

Ponieważ Matka widzi to co ja nie widzę.

Nic nie mów ucieknę z tobą

Sprzeciwiam się woli rodziców,

Lecz wierz, że tylko dlatego

Ponieważ przysięgi dotrzymam jak obiecałam

Panu Bogu.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.09.30

Słyszę jak iskry tańczą

Słyszę cykanie konika polnego

Słyszę jak iskry tańczą

Przy muzyce ognia.

W górze niebo, tam gwiazdy

Kołysankę grają dla swojej widowni.

Chciałbym wszystko zapamiętać

Gdy braknie mi tej muzyki i widoku

Odtworzyć w mej pamięci

Wszystko co przeżywałem i słyszałem

Gdy byłem oczarowany tą chwilą.

Mrok szaro pod wieczór pora jesieni

Smutek zagościł na mojej twarzy.

Chciałem odtworzyć to co na lato przeżyłem

Lecz niemoc ogarnęła mnie

Gdy zrozumiałem, że to nie możliwe.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.09.29

"Polak Mały!" film o polskich symbolach narodowych dla najmłodszych

Pał era potrzeba abym wyzwolił

Zaćmienie, a może otępienie

Coś mi dolega, przysnąłem sobie

Wziąłem książkę do ręki

Wyrazy zamazane, gdzie moje okulary

Pał era potrzeba abym wyzwolił

To wszystko co stanowi o mnie.

Jak to możliwe, że gasnę

Ze do wszystkiego muszę się zmusić

Nic mnie nie cieszy

Nic mnie nie smuci

Jestem wpół śnie zaspany i otępiony

Tym wszystkim co mnie otacza.

Konika mi potrzeba z siodłem

Na którym bym galopem pędził

Zbierał bym oklaski za pokonane przeszkody

A jego wygląd świadczył by o mnie

Wszak gdy ja bym był nikim

To konik będzie czempionem dla ludzi.

Tak to się w życiu układa,

Ze przez żołądek do serca

Lecz ja wam powiem

Gdy nie ma konika

Jednym jesteś wśród tłumu,

Który niczym się nie wyróżnia.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.09.27

Wszystko pamiętam gdy jesteś blisko

Rękę mi podała

Grzecznie przywitałem

Spojrzałem prosto w oczy

Tyle lat minęło – powiedziałem.

Pamiętasz goniliśmy boso

Po łąkach i ścierniskach

Pamiętasz nasz pocałunek

Ten pierwszy w łanach zboża.

Wszystko pamiętam gdy jesteś blisko

Rytm wyczuwam twego serca

Nie nie lecz tego to ty nie pamiętasz

Wyjechałeś z naszego miasta.

A wydarzyło się wiele

Kartkę przysłałeś z Anglii

A ja ryczałam jak dziecko,

Ze nikt nie zapisze

Obrazu i słów jakie powiedziałam.

Gdy byłam zakochana.

Pytasz się dlaczego – powiem

Zycie trwało lecz bez Ciebie

Monotonia wstawania i zasypiania

I trud codzienny jaki narzuciłam sobie

Wtedy gdy przepraszałeś i mówiłeś

Powrócę gdy będę bogaty.

Przepraszam za wszystko przepraszam

To było silniejsze ode mnie

Chciałem mieć samochód

Chciałem mieć mieszkanie

I Ciebie przy porannym wstawaniu.

Już za późno przysięgłam

Przysięgi pragnę dotrzymać

Bo choć pokochałam

To ważniejsza jest przysięga

Gdy się boisz Boga.

Twardo się trzymałem

Ani jedna łza nie popłynęła

Przepraszam jeszcze raz przepraszam

Wyjeżdżam tam gdzie...

Zostały nasze myśli i wspomnienia.

Rękę jej podałem

Grzecznie pożegnałem

Spojrzałem prosto w oczy

I wtedy serce zabolało

Jeszcze ją kochałem.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.09.26

Dźwięk i głos słyszałem

Wiatr niósł a echo powtarzało

Krzyk kobiety płaczącej,

Która opłakiwała nad grobem

Tego którego pochowała.

I ja tam byłem

Wszystko widziałem

Dźwięk i głos słyszałem

Nieznanej kobiety.

Przystanąłem i cisza zapanowała

I wtedy zrozumiałem,

Ze umiera się z dramatem

Jaki nieznany jest żyjącym.

Dramat to wielki dla umierających

Nie ma pomocy nie ma ucieczki

Od śmierci w której ci nikt nie pomoże

Gdy sam staniesz na progu swojego życia.

I mnie to spotka pomyślałem

Lecz wtedy sam nie wiedziałem

Spojrzałem na kobietę

I wtedy usłyszałem

Przepraszam, ale ja go tak kochałam...

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.09.25

Jesteśmy wolni – miłością to nazwali

Błękit widzę w twoich oczach

Chciałbym powiedzieć, że niebo,

Lecz wybacz to ocean

Przy lazurowym wybrzeżu.

A my otoczeni przez ocean

Rajem nazwaliśmy naszą wyspę

Tą w środku ogrodu

Gdzie szczęście w naszym domu kwitnie.

Jesteśmy wolni – miłością to nazwali

Wszystko mieni się kolorami

Barwami tęczy jaką zobaczyliśmy

Gdy dojrzeliśmy do miłości.

Ty mnie nie pytasz

Ja cię nie pytam

Czy kochasz mnie

Wszystko jest tak naturalne,

Ze nie mamy uprzedzeń do siebie.

Lecz kiedy ogień wygasa świecę

I blask i światło bledną

Wtedy smutek na naszych twarzach

Bo wiemy, że zaczęła się prawdziwa miłość.

Błękit widzę w twoich oczach

Chciałbym powiedzieć, że niebo,

Lecz wybacz to ocean łez

Przy lazurowym wybrzeżu.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.09.17

Gdzie znajdę swoje odbicie

Lustro prawdę mi powie,

Lecz nie wierzę w to

Oczy zmylą wygląd mój.

Obraz zależy nie od odbicia

A od mojego nastroju.

Może to śmieszne może to dziwne

Sam pytam siebie

Gdzie znajdę swoje odbicie,

Które wyrazi jaki ja jestem.

Dlaczego mi tak zależy

By prawdę wyrazić w odbiciu

Dlatego, że ja chcę siebie widzieć

Takiego jak mnie widzą.

Myśl powiedziałem sobie

Tak być nie może

I w tym momencie zrozumiałem

Takiego mnie widzą

Jak ja siebie w lustrze.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.09.15

Czas biegnie jak gołąb przed sokołem

To nic taka prawda

Wypełniłaś mnie sobą

Dałaś mi poczucie bezpieczeństwa

Uwierzyłem we własną i twoją miłość.

Każdy ruch, każdy gest twój

Wysyła sygnały i ja je przetwarzam

W to co wierzę i tak myślę,

Ze jesteś dla mnie, a ja dla ciebie.

Zazdrosna i głodna jest moja miłość

Tak jak twoja zaborcza i pewna,

Ze wszystko należy do ciebie

Ponieważ uwierzyłaś w siebie i we mnie.

Czas biegnie jak gołąb przed sokołem

To wyżej to niżej uciekając w niebiosa

Czasami się wydaje, że już go dopadnie

Gdy los inne ma zamiary.

A miłość wtopiona jest w czas

Tak, że nie ma ucieczki w bajeczny świat

Trzeba żyć z tym uciekaniem

By zrozumieć sens życia który jest nam dany.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.09.14

Śmiać się będą ze mnie

Przebudziłem się w szoku jestem

Miałem piękny sen

O braterstwie, miłości i pięknie.

Wypiłem szklankę wody

Opowiedzieć czy przemilczeć

Śmiać się będą ze mnie

Powiedzą to tylko sen

Nie ma takiego życia jak we śnie.

A mnie się marzy braterstwo

Takie od serca wynikające.

A mnie się marzy miłość,

Która rozkwitnie jak wiara

Dając poczucie bezpieczeństwa

I wzajemnego wsparcia.

Marzenia w sen się zamieniają

Sen wywołuje marzenia

Wszystko wykluło mi się w głowie

A ode mnie zależy czy zaakcentuję to gestem.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.09.14

Brawo brawo wszyscy klaszczą

 Pije Jacek pije Wanda

I cała nasza ferajna

Choć kufle już puste

Każdy woła nalej mi

Tego piwa, które wszyscy lubimy.

Piana gęsta piwo zimne

Choć nam z głowy dymi

My czujemy się trzeźwi,

Którzy wiedzą, że pić powinniśmy.

Toast toast za toastem

Za zespół, który tworzymy

Choć nie zawodowcy

To jednak grać umiemy.

Pilibyśmy jeszcze piwo zimne

Aż do rana,

Lecz powstrzymała nas pani profesor

Tak być nie może powiedziała

Macie występ na Sudolskiej.

Scena oświetlona widzów komplet

Chciało by się powiedzieć,

Ze wszyscy czują się na scenie

Jak ryby w wodzie.

Brawo, brawo wszyscy klaszczą

Zespół się ukłonił

Pani profesor łzy ociera z radości,

Ze amatorzy a grają jak zawodowcy.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.09.10

UNIVERSE - Tacy Byliśmy, Opole 1988

Wszystko mieni się kolorami

Popatrz słońce zajrzało do pokoju
Przedtem wszystko wydawało się
Szare, brudne i ponure,
A teraz wszystko rozjaśniło słońce
I brud zamienił w wyrazisty kolor.

Kolor to rzecz umowna
Czarne to czarne, białe to białe
Nie ma odcieni przytłaczających
Do zapadania w stan fantazji.

Tak to natura sprawiła,
Ze gdy jesteś zdrowy
Wszystko mieni się kolorami
I rozum myśli bez zaburzeń
Nie szukając podtekstów ani znaków,
Które dawałyby poczucie życia w imaginacji.

Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2017.09.07

Twierdzenie Klipkarda

Pewnego razu zapytałem profesora
Panie profesorze a gdzie kończy się
Wrzechświat?
Profesor popatrzył przez okulary
i powiedział ;
No cóż dopóki są narodziny
to wiemy gdzie się zaczyna,
a gdzie się kończy to dowiemy
się wtedy jak uwierzymy w Boga,
który dał początek powstawaniu
i narodzin obiecując nam
zmarchwstanie i kres naszej
wędrówki i poszukiwań.

Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2017. 09.05

Postanowiłem rozwiązywać krzyżówki

Mówiła mi Babcia
Mówiła mi Matka
Mówił mi Ojciec
A Dziadek dopiekł
Ucz się dziecko
I patrz jak rozwiązuję krzyżówkę.

Byłem ambitny, chciałem rozwiązać
Nic nie wychodziło dwa słowa
Krzyżówkę rzuciłem w kąt
I zająłem się sportem.

Teraz wspominam wszystkich w rodzinie
I myślę co robić, aby nie zgupieć
Postanowiłem rozwiązywać krzyżówki,
Lecz wpierw zacząłem od wykreślanki
Aby przypomnieć sobie słowa.

I od słowa do słowa
Zacząłem wykreślać słowa,
Aby przejść do krzyżówki
By teraz wpisywać słowa.

Jak to się skończyło-zapytacie
10 na 5 rozwiązuję  w Panoramie.

Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2017. 09.04

Czerwone - błyszczące - kuszące

A mnie się marzy
Mały domek wśród jabłoni
A wśród jabłoni radosne wnuki
Które są z mojej rodziny
I nie tylko one ale mogą być i inne.

Niedaleko jabłko spada od jabłoni
Czerwone - błyszczące - kuszące
Chciałoby się powiedzieć można jeść,
Lecz wybaczcie one są na papierze.

Wybaczcie poecie, żartowniś ze mnie
Lecz na miły Bóg
To nie Raj
Nie zabraniajcie jeść słodkich jabłek
Przecież każdy wie, że Raj przeminął
A nowy dopiero będzie.

Czasami się zastanawiam
Gdzie będzie lepiej
Na ziemi czy w niebie
Jedno wiem nic nie przeminie
Jak nie na ziemi
To zanotują w Niebie.

Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2017. 09.04

Irena Santor - Czy pani Marta jest grzechu warta?

Chciałbyś gwiazdy poruszyć

Rzeczy nie pojmujesz,
Które innym są znane
Chciałbyś gwiazdy poruszyć
Słońcu nadać kierunek,
Lecz wybacz niedane
Tym którzy nie są warci
Ludzkiej aprobaty.

Tak to życie układa,
A człowiek ma na względzie,
Że gdy nie ma ludzkiego przyzwolenia
To nie spodziewaj się wsparcia od Nieba.

A kiedy padniesz na kolana
I prosił będziesz o miłosierdzie
Więc, że Bóg ma wszystkich w opiece,
Którzy wybierają drogę
Taką jaka pasuje do ciebie.

Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2017. 09.02

Wtedy poczułem jak serce boli

Autobus przyjechał do Oświęcimia

Usiedliśmy przed ekranem

I wtedy przypomniała mi się

Droga krzyżowa na Kalwarii.

                   

                   &

Padał deszcz prosto z nieba

Szliśmy z tłumem

Po dróżkach kalwaryjskich

Przemoknięci do suchej nitki.

Wokół było słychać

Modlitwy głos i śpiew

Który za nas cierpiał rany...

Wraz z kazaniem na każdej stacji.

A kiedy przyszło całować schody

Idąc do góry na klęczkach

Wtedy poczułem jak serce boli

Chciałem uciec, lecz zostałem z tłumem.

Ryk samolotu nad drogą krzyżową

Zagłuszył śpiew tłumu

Nie było paniki

Wszyscy modlili się jednakowo.

                 &

Tak wróg to sprawił,

Ze człowiek przestał się ich bać

Zawierzył katom o ich człowieczeństwie

I poszli za nim na śmierć.

To może dziwne to może szok

Dla ciebie i mnie,

Lecz uwierz, gdy jest przyzwolenie

To nie ma ucieczki przed złem.

Teraz wiem ile trzeba mieć sił

By iść pod prąd gdy tłum cię niesie

To jest nadludzkie ja o tym wiem

Lecz uwierz, tak trzeba

Gdy zagrożone jest twoje życie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.09.01