Choć nazwą nas szaleńcami

Och! przyjdzie taki dzień

Kiedy pokochamy się

Błądząc wśród gwiazd

Szukają siebie na niebie

Jaki ty ze mną znasz

Gdy patrzyliśmy przed siebie

Będąc nad morzem.

Może jeszcze raz spotkamy się

Nigdy nie zapomnę pierwszego pocałunku

I tych słów które mówiłem ci

Kocham cię kocham cię i chcę z tobą być

Położyć się przy tobie i żyć tą piosenką o miłości

O miłości jaką ty tylko znasz.

Proszę cię proszę cię zostać ze mną.

A kiedy rozpalimy ognisko

Iskry polecą do nieba

A my razem z nimi będziemy

Mówiąc to co tylko ty i ja rozumiem i nikt inny.

Więc powiedz mi że mnie kochasz

I śmiej się śmiej się a ja razem z tobą

Popłyniemy rzeką którą my wybrali

Popłyniemy razem z prądem

Choć nazwą nas szaleńcami

To nie u straszymy się popłyniemy i dopłyniemy

Tam gdzie przyjdzie nam zakotwiczyć

I powiedzieć to nasz dom jaki pragnęliśmy.

Więc mówią o nas szaleni szaleni i jeszcze raz szaleni

Tacy jesteśmy i będziemy.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.02.27

Miłość wzajemna

Smutno mi bez Ciebie

Ciągle myślę o Niebie

Chciałbym gwiazdy poruszyć

Byś Ty była na firmamencie.

A kiedy już zabłyśniesz wśród gwiazd

I świecić będziesz na de mną

Wtedy więc, że miłością się napojem,

Którą Ty emanować będziesz.

Bo przecież każdy kto kocha rozumie

Ze miłość łączy dwa sera

I tak wprowadza krew w obieg

Ze umysł i ciało łączy miłość wzajemna.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.02.27

Gdy miłość chcesz ocalić

Obleśne ciało ranami pokryte

A rany sączą się obficie

Nie ma ratunku nie ma pomocy

Modlić się trzeba o miłosierdzie.

Wpatrzony w obraz poniosłem krzyż

Z ziemi do nieba z nieba do ziemi

Prosząc Boga by nie ciężarem mi był,

Lecz balsamem na rany chorego.

Ja wiem wszystko wiem i nic nie wiem

Myślałem, że wyjdę z tego

A jednak trzeba zaufać Bogu

Gdy miłość chcesz ocalić

Zamkniętą w tym jednym nazwisku.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.02.27

Jeszcze nic nie wypiłem

Zabłysły moje oczy

Jeszcze nic nie wypiłem

A już pijany jestem

Nie wiem co się dzieje

Raz blednę raz czerwienieję.

Siły opadły, lecz tężeją

Śmiałości nabieram

Teraz albo nigdy

Będę mężczyzną nie dzieckiem

To jest silniejsze ode mnie.

Bo przecież serce czerwieńsze ode mnie

I myśli tysiące się kłębi

Jak kochać kobietę

Tą którą się pragnie i pożąda

Wbrew temu co zwie się tragedią.

Tragedia nie jedno ma imię

Sam nie wiem czy to przeznaczenie,

Lecz nie mam odwrotu

Tak chciało me ciało i serce

Zdobyć tą kobietę.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.02.25

Tak serce mówi a rozum tłumaczy

Błękitną wstążeczkę znalazłem

Urok miała w sobie

Nie wiem ile leżała na trawie,

Ale była odporna na aurę.

Schowałem w kieszeń i poszedłem dalej

Z uśmiechem na twarzy,

Ze niby nic, a jednak bawi

Radując me serce, że coś warta.

Szedłem do domu radosny, szczęśliwy

Miałem powód być w takim nastroju

W mojej rodzinnie przybyła wnuczka,

Która miała pokój w kolorze błękitu.

Tak serce mówi a rozum tłumaczy,

Ze wszystko zaczyna się od błahostki

W niej magia zamknięta

Ze to co nic nie warte

Ma sens kiedy wkładamy w to uczucie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.02.24

Wszak trzeba wiedzieć

O miłość ma ukryta

To skarb najcenniejszy

W nim diamenty, brylanty

I chleb powszechny.

Najeść się można do syta

Mieć siły do pracy

Wyzwolić to co najcenniejsze

Miłość ofiarowaną od Matki.

Ojciec palcem pokiwał

Matka za mszę dała

A ja jak pisklę

Zacząłem uczyć się latać.

W tę jastrząb pikować zaczął

Prosto w serce chciał uderzyć

Udało mu się

Ranny schowałem się w chaszczach.

Krzyk, lament wołało serce

Myśl krążyła jak krew

Chciałem wołać, prosić, błagać,

Lecz odfrunął, a ja doświadczyłem

Tego co zwie się przeżyciem.

I tak leżałem ranny będąc

Lecz usłyszałem głos człowieka

W czym mogę pomóc

Wydobyłem z siebie Ratuj!

Teraz gdy to wspominam

Nie dziwię się wcale

Wszak trzeba wiedzieć

Nie ma życia bez porażek

I tych co oddadzą Ci serce.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.02.22

To moja siła

Tętno, jeszcze bije serce

Wyczuwam mocne uderzenia

To moja siła

By powiedzieć Nie!

A gdy już złość poskromiłem

Panuję nad wszystkim

Śmiało mówię

To co leży mi na sercu.

Czasami tak trzeba

Gdy krew pulsuje mocniej

Powiedzieć dość

Teraz ja mam coś do powiedzenia.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.02.22

O Panie mój

O Panie mój daj mi ten dar

By czas zamienić w słowa

I z każdą minutą i z każdą godziną

Chwytać powietrze jak ryba

I móc mówić o świecie jaki znam.

O Panie mój daj mi ten dar

By czas zamienić w muzykę

I z każdą minutą i z każdą godziną

Wydobywać dźwięki, które Ty tylko znasz.

O Panie mój daj mi ten dar

By rozumieć treść zamkniętą w czas

I dać nadzieję, że jeszcze nie skończy się

Czas wyliczania za i przed.

O Panie mój daj mi ten dar

By czas biegł ja razem z nim

I mógł mówić o tym co myślę

Idąc z czasem, który Ty stworzyłeś.

A kiedy przyjdzie mój kres

Niech mój czas nie skończy się

I będzie trwać jak nadzieja,

Która jest balsamem

Na życie jakie niesie każdy dzień.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.02.17

Ruszaj syneczku w świat

Burza na morzu

Smug się wiatr

Fala wybija melodię

Tą którą marynarz zna.

Nie straszna mi burza

Nie boję się fal

Choć piorun na niebie

Sieka nie miłosiernie

W tafle bałwanów fal.

A gdy już koncert

Ostatnim akordem

Echo niesie w dal

Cisza na morzu

Marynarz nuci swą opowieść.

Gdy miałem 16-ście lat

Matka tobołek zawiązała

Ruszaj syneczku w świat

Ja chleba dać ci nie mogę.

Ruszyłem choć serce bolało

A świat był mi nie znany

Za-ciągłe, się na statek

By na morzu służyć

Może sumienie zagłuszę.

Tak kilka lat minęło

Mewa ze statku pofrunęła

Z gałązką jemioły na ląd

A ja za Matką i Ojcem zatęskniłem

Postanowiłem wrócić na Ojczysty ląd.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.02.16

Wena – Nokturn Des-dur op 27 nr2

Jest! Znalazłem dróżkę wydeptaną

Przystanąłem na skraju lasu

Rozglądam się przed siebie

Chciałem znaleźć drużkę,

Która przeprowadziła by mnie

Przez las bezpiecznie.

Jest! Znalazłem dróżkę wydeptaną

Przez ludzi, którzy wiedzieli

Jak przetrwać i przeżyć

W tym lesie pełnym tajemnic

Ukrytych w zakamarkach swojego ja.

Wszedłem w las, słońce zaszło

Półmrok ogarnął widok w nim

Teraz wiedziałem, że iść drogą

To jest bezpiecznie bez łez

Jednak nie poznasz co ukrywa las.

Zszedłem z dróżki będąc bardzo ciekawy

Co ukrywa las tam gdzie brak dróg

Chciałem poznać, przeżyć i zapamiętać

Ten trud jaki jest gdy zboczysz z szlaku

Wyznaczonego przez tych co byli prze de mną.

Teraz rozumiem to tylko dla bohaterów

Przez chaszcze przedzierać się

Wszak ty sam wybierasz co warto a co nie

Lecz nim zadecydujesz powstrzymaj się

Gdy będziesz czyn brał jako przygodę bez łez.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.02.16

To wiem na pewno, że przetrwam

Myśl rozkwita jak kwiat

Im bardziej zakorzeniony

Tym barwa jest ostrzejsza

I ciągnie do siebie jak słońce,

Które łączy Niebo – Ziemia

Więc gdy tak połączysz

I barwy i słońce i ziemie

Tak więc, że uwierzysz

Ze jeszcze bez wiary

Nie da się połączyć nadziei.

Nadzieja w tym co ludzkie

Ze choćby Matka i Ojciec

Opuścili Cię w potrzebie

Tak więc, że bezpieczny jesteś

Gdy uwierzysz, że Bóg przygarnął Ciebie.

A gdy tak korzenie w głąb ziemi wzrosną

To wiem na pewno, że przetrwam

Bo przecież zrozumiem, że pojmę

To co Ludzkie, Ziemskie i Boskie...

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.02.13

ABBA PATER - Versión Completa.

Półmrok nie trzeba jaśniej

Telewizor włączony daje światło

Półmrok nie trzeba jaśniej

Oszczędzam na prądzie

Zawsze jest taniej – zasnąłem.

Obudziłem się patrzę na zegarek

Godzina czwarta rolnicy wstali

Mi nie wypada krowy nie ryczą

Zasnąłem ja nie rolnik.

Obudziłem się godzina piąta

Chciałem wstać jak robotnik

Iść do pracy i pracować

Przy martenowskiej stali

Lecz zasnąłem ja nie robotnik.

Otwieram oczy godzina szósta

Teraz inteligencja wstaje pomyślałem

I już miałem wstać

Gdy nagle olśnienia dostałem

To nie moja pora na wstawanie.

Nagle zerwałem się z wersalki

Psiakrew odleżyn dostałem

Godzina ósma wstałem

To odpowiednia pora dla rencisty

Tak się wychowałem, że wszystkie godziny

Rannego wstawania zakodowałem.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.02.11

Teraz wspomnienia wracają z dzieciństwa

Wśród pól i łąk gniazdo znalazłem

W nim pisklęta Bażanta były

Chciałem je zabrać, lecz się rozmyśliłem.

Zal mi się zrobiło pisklęta o pokarm prosiły

Chciałem je nakarmić, lecz się przestraszyły

Rozglądam się wokół nagle Bażanta zobaczyłem.

Siedział spokojnie dwa metry ode mnie

Cichutko podszedłem do niego,

Lecz pofrunął oddalając się ode mnie.

Wtem wiatr zawiał przestraszyłem się

Pobiegłem przed siebie

By zdążyć przed burzą.

Po burzy na drugi dzień

Chciałem zobaczyć czy pisklęta przeżyły,

Lecz już gniazda nie było

Tylko pustka, trawa i chwasty

Nic się nie wydarzyło.

Szedłem powoli do domu

Wtem Bażant spod nóg wyfrunął

I już wiedziałem gniazdo znalazłem

A w nim pisklęta nasycone.

Bażant Bacznie mnie obserwował

Jest! Znalazłem piórko z ogona

Uśmiechnięty, radosny wracałem do domu

Ze coś mam czego inni nie znaleźli.

Piórko za opaskę na głowie nosiłem

I już byłem Indianinem jak Winnetou w TV

Goniłem po łąkach i polach,

Lecz już Bażanta z pisklętami nie znalazłem

Tak skończyła się moja przygoda.

Teraz wspomnienia wracają z dzieciństwa

A ja się zastanawiam nad tym

Ze przecież cudu nie było

Ale wzajemne zrozumienie

Z naturą, która była mi towarzyszem.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.02.08

Tak to już w życiu bywa

Sto lat Sto lat Sto lat

Wszyscy śpiewali,

Lecz nie mi, a psu

O imieniu Tajger.

Pies jak pies – kundel

Jeden właściciel

Jego królestwo

To pieskie życie

Z wiekiem przybyło mu

Mądrości dużo.

Ja dumny bo właściciel

Nie powiem dumny nie jestem

Mi co roku przybywa latek

Jemu potęguje się pieskie życie.

Tak to już w życiu bywa

Z wiekiem przybywa mądrości ,

Lecz ja się cieszę z każdym rokiem

A pies patrzy na mnie wzrokiem mędrców

Nic się nie martw ja już odchodzę.

Serce mi pęka – pytam co wieczór

Tajger żyjesz! Żyjesz!

A on cichutko leży na posłaniu

I tylko mocniej oddycha

Dając do zrozumienia,

Ze jeszcze żyje.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.02.08