Brzemię ponad moje siły

Chciałbym uciec do Ciebie Boże

Miałem to szczęście zobaczyć Cię

Już jako dziecko matka mi pokazała

Ten krzyż, który niosła i ja poniosę.

Brzemię ponad moje siły

Już jako dziecko dźwigałem je

Chciałem, lecz sił zabrakło

Bo po co gdy jest się nikim.

Przedmiot przechodzi z rąk do rąk

Podmiot ma w sobie obrońcę

Lecz bez wsparcia jest nikim

Zamienia się w przedmiot.

Jakże tak może być

Pytałem się sam siebie

Spojrzałem w lustro

I zobaczyłem podmiot to Ja byłem.

Skąd tyle siły miałem w sobie

By przetrwać i żyć spokojnie

Miałem bo uwierzyłem w siebie

Ze z biegiem czasu będę podmiotem.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.03.12