Choć widziałem Cień

Choć widziałem Cień

Nie powiem gdzie,

Ale świeciło słońce.

Uciekłem przed Cieniem

Gdy nastała noc

Wtedy zrozumiałem,

Ze Ciemność gubi Cień

Co inni widzą w dzień.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.XI.30

Kto kol-wiek wie

Kto kol-wiek wie

Postawia znak zapytania

Dając zadanie do rozwiązania

Będąc bezradny

Licząc na pomoc innych.

Tak każdy sięga

Do ksiąg ukrytych

Wiedzę poznając

Szuka odpowiedzi.

Kto kol-wiek wie

O ukrytej prawdzie

Którą trzeba szukać

Mając nadzieję jutra.

Nim noc nastanie

Już zadając sobie pytanie

Zostajesz wyjałowiony

Tak jak człowiek bez wartości.

Kto kol-wiek wie

Zamieszczając ogłoszenie

Czeka, dlaczego

Ponieważ zabłądził

W swych pytaniach

Nie znając odpowiedzi.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016 .XI. 28

Kocha się tak

Długo czekałem aż cię znalazłem

To ty

Śniłem po nocach chciałem się napić

Lecz ty

Cięgle czekałaś aż ja

Wspomnę te słowa

O tak

Kocha się tak

Potem drugi i trzeci i znów

Wódeczki smak

Tyle szczęścia radości i snów

Kocha się tak

Kiedy pije się znów

Wódeczki smak

Tyle szczęścia radości i snów.

Teraz rozumiem że ty

Miałaś nadzieję

Chciałaś mieć wsparcie

Lecz ty

Ciągle czekałaś aż ja

Wspomnę te słowa

O tak

Kocha się tak

Potem drugi i trzeci i znów

Wódeczki smak

Tyle szczęścia radości i snów

Kocha się tak

Kiedy pije się znów

Wódeczki smak

Tyle szczęścia radości i snów

Ja już nie mogę

O tak

Pić puki kocham

O tak

Lecz wspomnę te słowa

O tak

Kocha się tak

Potem drugi i trzeci i znów

Wódeczki smak

Tyle szczęścia radości i snów

Kocha się tak

Kiedy pije się znów

Wódeczki smak

Tyle szczęścia radości i snów

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.XI.24

Refleksja nad grobem

Odeszłaś w nieznane

Choć chciałbym

Żebyś jeszcze żyła,

Jednak czas goni do przodu

I kwestia czasu kiedy odejdę

Tam gdzie ty,

Lecz Ty Mamo pozostajesz

Bo czas ciebie nie dotyczy

Kiedy odeszłaś

Do świata umarłych.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.XI.20

Jest tajemnicą ukrytą w sercu

A kiedy przyjdzie po mnie

Ten który wie o mnie

Choć czasu ubywa

Mnie lat przybywa

To krótko będzie mi na tej ziemi

Żyć nie myśląc o Nim.

Czasami wpadam w kontemplację

Rozważam za i przeciw

Jednak nie myślę

Usprawiedliwiając się

Ze przecież są gorsi ode mnie.

Ciężar jaki będzie na mnie spoczywał

Im dłużej żyć będę

To przecież wiem, że życie

Jakie mam i będę miał

Jest tajemnicą ukrytą w sercu

Lecz nie w moim a w Jego.

Tak każdy stanie przed Bogiem

Jak ja stanę kiedy umrę

Lecz nic nie powiem

Tylko będę czekał

Ile kilogramów przeciąży szale

Za lub przeciw zmartwychwstaniu.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.XI.20

Zapatrzyłem się

Błądziłem szukając

Wybierałem poznając

Tą tylko jedną,

Która da mi miłość.

Zapatrzyłem się

W jej czerwone lica

Mrugnąłem do niej oczkiem

Poprosiłem – zatańczyłem

I już wiedziałem

Ze warto wybrać słowo miłość.

Płonę cały zauroczony

Rozumie mnie

Zaczynamy mięć wspólny język

O tym co serce pragnie

Wyjawiając mój sekret

Jaką widzę miłość.

Niepewność ogarnia mnie

Czyżby me serce wybrało

Śmiejąc się razem

Gdy jest jedna myśl

Wspólny wątek.

I stało się już jesteśmy nadzy

Zycie zaczęło pisać lirykę

O wspólnej miłości

O planach przed nami i za nami.

I o tym co najważniejsze

Przysiedzę która połączyła nas

By mogliśmy świadczyć

Przykładem jakie niesie słowo miłość

Dla nas i dla innych.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2006.VIII.23 / 2016.XI.19

Pragnienie miłości

Chciałbym pokochać kobietę

Która da mi miłość ze wzajemnością

Tak aby serca nasze biły wspólnym rytmem

Myśląc o niej patrzę na gwiazdy

Wyszukując tą która jest moim patronem.

Tobie zaufam kochana miłość

Abyś sprawiła żebyśmy spłonęli

Jak Feniks z zestarzałym sercem

Odradzając się na nowo

Z czystym sercem gotowi do miłości.

A wtedy kochalibyśmy się cali sobą

Widząc w naszym lustrze dwa oblicza

Siebie i ją zjednoczeni wspólną myślą

Tak aby nie zaprzepaścić

Tego co dała nam miłość.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2006.VIII.23 / 2016.XI.16

To nic Mamo tak wyszło

Ja wiem kochałaś mnie
Ja wiem wierzyłaś we mnie
Ja wiem, wszystko wiem
Lecz wybacz
Miłość matczyna nie rodzi się w bólu
I to mnie nauczyłaś...

Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2016.XI.14

EDYTA GEPPERT "NIE ŻAŁUJĘ"

Niech to szlak trafi

Budzę się rano

Niewyspany

Stłukłem szklankę

Przy myciu

Chciałem krzyknąć

Niech to szlak trafi

Gdy musiałem

Psa wyprowadzić

Godzina ósma

Teraz jestem sobą

Wziąłem książkę

Zacząłem czytać

Lecz myślami

Byłem gdzie indziej

Już miałem dzwonić

Do mojej córki

Jednak nie

Wstrzymałem się

Ona jest już w pracy

Teraz zrozumiałem

Każdy jest zajęty

I cze-ba czekać

Kiedy wolni będą

Od obowiązków

Jakie nosi życie

A ja

No cóż wziąłem się

Do pracy

I już nie myślałem

Zająłem się sobą

I swoimi obowiązkami.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.XI.14

Chciałbym się jej pozbyć

Chytrość zagląda mi w oczy

Niczym piasek w oku

Chciałbym się jej pozbyć,

Lecz wybaczcie ja też chcę

Coś od życia.

Słowo zahartowane chytrość

Jak lis na wolności

Poskromić ją mogę,

Lecz nie wymazać

Czasami bywa pomocna.

Pokusę mam wielką jak jabłoń

Kwitnąca w ogrodzie

Mimo to muszę zebrać plony

Lecz wszystko zależy od pogody.

Pogoda ma swoje kaprysy

Nijak przypisać do chytrości

Jest przeciwieństwem

Tego co zowią mądrością.

Modrość moja potrafi wykorzystać

I jedno i drugie

Kiedy jedno wywyższę

A drugie poniżę.

Mając na celu dobro

Jakie powinno wypływać

Kiedy ktoś patrzy

Na to co robię.

Więc nie martwię się na zapas

Wszystko się ułoży

Kiedy zamiast chciwości

Pokochałem swoje wady

Mając je pod kontrolą.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.XI.09

Powstali z klęczników

Ruch na niebie gwiazdy świecącej

Zaświecił jak ogarek w górniczej lampce

Błysk w oczach źrenicy czarnej jak węgiel

Oznajmił, że przyszedł dzień powstania tych

Co swój kraj uważali za ubezwłasnowolniony.

Powstali z klęczników nim zabłysnął dzień

Pisali ten jeden werset na biało czerwonym płótnie

Nim zorza się zaświeciła już dzień się wypełnił

Tym solidarnym zrywem przeciwko tyranowi,

Który szargał imię święte Polski Niepodległej.

Kopalnia wiedzy tej zwykłej prostej jakże wymownej

W której odkryli ten symbol Polski ukryty w diamencie

Wyszlifowanym pracą wielu pokoleń skamieliną węgla

Śpiewając pieśń Boże Ojczyznę wolną daj nam Panie.

Stanął mur przed nimi, lecz przecież kruszyć umieli

Nie straszna była im broń, bo byli zahartowani

Jak dłuto które wykuwa w drewnie genezie

Ten pomnik który przez ich walkę wykuli

Ku pamięci naszych braci poległych

Za Polskę Niepodległą.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2007.II.17 / 9.XI. 2016

I już dotarło do mnie

Zobaczyłem i uwierzyłem

Spojrzałem w jej oczy

I już wiedziałem

Ze pójdę za nią

Do ogrodu rozkoszy.

Kwiaty kupiłem

Może to wystarczy

Uśmiechnięty wręczyłem

Spojrzała i zapytała

Jak masz na imię.

Wakacje minęły

Czas rozstania nadszedł

Znowu jestem w domu

I już dotarło do mnie,

Ze ją kochałem.

Sprężyło się moje ciało

Już wiedziałem

Oszalałem bez niej

Chciałem zadzwonić

Lecz zapomniałem jej adresu.

Teraz wiedziałem

Miłość nie pragnie

Lecz żąda od nas

By ciało razem z duchem

Zatroskało się o drugą połowę.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2006.VIII.23 / 2016.XI.06

Docelowa realizacja

Kabaret Olgi Lipińskiej - Teatr eksperymentalny

Początek miłości

Zapytaj mnie skąd pochodzę

Zapytaj mnie kim jestem

I nie bój się otworzyć

Na tą naszą miłość

Która nas zjednoczy

I da początek naszej jedności.

Tylko my dwoje czujemy

Zapach ciał spoconych

Tylko my dwoje myślimy

Przed i po naszej miłości.

Teraz Ja szaleję za Tobą

Teraz Ty szalejesz za mną

Jesteśmy owładnięci tym

Co zowią wspólną namiętnością

Kochających się dwóch serc.

Nasza miłość nie pyta

Miłość ma początek

Miłość jest odbiciem lustra

Zakochanych w sobie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2006. VIII. 23 / 2016.XI.05

I szliśmy w zaparte

To nic, tak miało być

Tak chciałem

Razem tak zaplanowaliśmy

I szliśmy w zaparte

Nie oglądając się za siebie.

Wybraliśmy dzień, miesiąc, rok

I już po wszystkim

Byliśmy małżeństwem

Tacy jak wszyscy,

Którzy sobie przysięgali.

Miłość nabiera rumieńców

Wtedy gdy mówi się o dziecku

Tym naszym zrodzonym z miłości

Naszych serc wspólnych,

Lecz nie zaplanowanym.

Każdy się dziwił

Każdy pouczał,

Ze tak nie można

Kochać się

Nie biorąc odpowiedzialności.

Lecz My wierzyli

Ze bez miłości

Nie ma co marzyć

O takim szczęściu

Jakie nam się marzy.

Teraz po latach

Kiedy wiek za sobą

I wszystko już poukładane

Udowodniliśmy, że bez miłości

Nie ma kodu który by otworzył

To szczęście o którym wszyscy marzą.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.11.02