I cóż bez was My poczniemy

Cokół a na nim robotnik

Twarz widać i mundur

Ten prosty robotniczy

Zagrzewając do pracy 

W determinacji o wolność

Klasy robotniczej w demokracji.

Teraz cicho niema wiatru

Gdy nagle pęd wiatru

I ten grom z nieba uderzył

Prosto w rzeźbę robotnika

Huragan niszczył dzieło

Rąk ludzkich bez współczucia.

Teraz wszyscy się zbiegli

Krzycząc cud nad cudami

Szkielet ocalał robotnika

I nic prostszego jak odlać

Formę na nowo,

By znowu ku pamięci był pomnik.

                       Autor jacek marek krawczyk

                        Kraków 2011,XI.13