Moc jest w potoku jak w tobie

 Gdzie Bóg sam już nie wiem

Błąkam się z myślami we wnętrzu siebie

Chciałbym obcować w życiu z Tobą,

Lecz trudno zrozumieć miłość Twoją

Gdy ciało płynie jak rzeka do morza.

Wypływa ze źródła, tam jej początek 

W nim życie rodzi się z Chmur Obfitości 

Nabiera tempa w rwący potok 

To zwalnia to przyśpiesza 

Przesuwa głazy, ostrzy osoczaki 

Wyżłabia koryto i płynie dalej

Ujściem, które jest poddatne

Na siłę i moc uległości przed ciałem.

Moc jest w tym potoku jak w tobie

Okiełznać ziemię, uczynić ją poddatną

Wyrwać tą cząstkę życia by móc być

Jak ten, który osiągnął wiarę, że przetrwa

Z Bogiem, który jest lub Go nie ma.

Ciało rwące, Ciało powolne 

Płynie jak rzeka do morza 

I gdy już dopłynie to zamiera 

W łzy słone, że to już koniec. 

Autor Jacek marek krawczyk 

Kraków 2022. 07. 14