Krążą monety wokół mej głowy

 

Krążą monety wokół mej głowy

Krążą monety złote wokół głowy mojej

Kusząc swym blaskiem światła jak diamenty

Bez których obejść się nie mogę gdy myślę

O spokojnym życiu we dwoje uczciwie

Pracując tak by miało to sens dla nas obydwoje.

Jakże to pyta się moja druga połowa

Nie wystarczy pracować uczciwie

Przecież wierz, że trzeba być mistrzem

W tym co robisz dla innych i dla siebie

A ty dumasz o pieniądzach jak ćma.

Ciągniesz do światła a czarne okulary masz

Nic nie widzisz tylko blask monet,

Które złudą są kiedy jesteś nic nie wart

W tym co robisz, a żądasz wiele za nic

Więc obudź się i pomyśl o tych co kochasz.

Kochać to nic innego jak dawać z siebie

I to co masz w sobie i to co robisz dla siebie

Umieć się sprzedać tak byś był coś wart

Nie ciało, a swój wizaż jaki wypracowałeś

Gdy wreszcie robisz to co potrafisz.

I nie licz na to, że utrzyma cię druga połowa

Bo przecież we dwóch założymy rodzinę

I my musimy zapewnić byt dzieciom,

Które są naszym skarbem dla nas i dla innych

Mając w sobie to co My wypracowali,

Czyli wolność i pracowitość.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2023.04.07