Przyjaźń to dar jaki mam w sobie

 

Przyjaźń to dar jaki mam w sobie

Gdym od młodości przyjaźni szukał

Znaleźć ją było trudno wśród swoich,

Lecz serce wierzyło, że bratnia dusza

Jest koło mnie jak matki spódnica.

Uwierzyć trudno, lecz krąg zataczam

Nijak nie mając do rzeczywistości

Tak chciałbym abyście zrozumieli,

Że przyjaźń to dar jaki mam w sobie.

Rozlewne to moje pisanie jak rzeka,

Wypływa ze źródła i z serca,

Że coś jestem wart dla innych

Gdy wiedzą, że można liczyć.

I chociaż myśl wyprzedza czyn

I sam już nie wiem jak mam żyć

To mieć przyjaciół to nie zryw

Do pokazania, że jest się kimś.

Trudno wnioskować i oczekiwać

Od tych co sercem do mnie lgną,

Lecz nie w tym rzecz,

Że można kochać jak brata bez łez.

Uwierzyć w przyjaźń to czas zbawiony

Bo przecież nie o to chodzi,

By brać i wyciskać co się da,

Lecz być świadomy, że każdy inny

Może tą cząstkę od siebie dać.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2023.12.16