Kosmiczne jajo

 

Kosmiczne jajo

Wyciągam ręce ku górze

By wznieś się ku górze

Wysoko ponad chmury

By dosięgnąć ery mitologicznej.

Myśl moja jest jak era nowoczesna,

Którą szukam w kosmosie

Jak wiara, że wszystko

Zaczyna się od czarnej dziury.

Mijam chmury mijam eter

I już jestem w kosmicznej dziurze

By szukać miejsca w myślach

Gdzie powstałem z tej czarnej dziury.

Wtem jajo zobaczyłem owalne

Promieniujące na wszystkie strony

I cud się stał wybuchło jak atomy

Rozrzucając mityczne symbole.

I Ja ten symbol uchwyciłem

W moim maluśkim umyśle

I myślę czy jestem ulepiony

Z tej samej gliny co człowiek.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2024.09.20