Historię napiszę od nowa

No cóż wylałem

Zamokły papiery

Nie warto ratować

Historię napiszę od nowa.

Rozmyły się litery

Trudno odczytać

Chciałbym zapamiętać

Obraz wypisany w piśmie.

Od czego zacząć

Nie wiem szukam

I wtedy ta myśl

Zostały pomniki groby i klepsydry.

Odtworzyć historię na nowo

Ukrytą w pamięci

I tą moją i tych co już nie żyją

To wyzwanie rzucone na wiatr,

Który rozwiał historię na świat.

Zawierucha straszna

Wiatr hula bez hamulca

Nie ma umiaru

Każdy patrzy gdzie zakotwiczyć.

I Ja przystań znalazłem

Tu w tym mieście Krakowie

Nie uciekam

I czasami zapalam znicze

Na grobach co tu zostali.

Myślę sobie ułożę

Drzewo genealogiczne

Jednak zrezygnowałem

Stwierdziłem, że moja rodzina

Jednak zostawiła coś po sobie

To groby, które świadczą o mnie.

Skąd pochodzę

Kto i kim był

A najważniejsze,

Ze w archiwach

Zostały świadectwa

Mojej tak licznej rodziny.

Teraz gdy piszę

Ten wiersz

Wracam do wspomnień

Kończąc tą jedną zwrotką.

Nie przyszedłem na świat

Nie wiadomo skąd,

Lecz z miłości ludzkich serc,

Które stworzyły moje drzewo genetyczne.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.01.06