Dźwięk i głos słyszałem

Wiatr niósł a echo powtarzało

Krzyk kobiety płaczącej,

Która opłakiwała nad grobem

Tego którego pochowała.

I ja tam byłem

Wszystko widziałem

Dźwięk i głos słyszałem

Nieznanej kobiety.

Przystanąłem i cisza zapanowała

I wtedy zrozumiałem,

Ze umiera się z dramatem

Jaki nieznany jest żyjącym.

Dramat to wielki dla umierających

Nie ma pomocy nie ma ucieczki

Od śmierci w której ci nikt nie pomoże

Gdy sam staniesz na progu swojego życia.

I mnie to spotka pomyślałem

Lecz wtedy sam nie wiedziałem

Spojrzałem na kobietę

I wtedy usłyszałem

Przepraszam, ale ja go tak kochałam...

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.09.25