Monolog kabaretowy

Helo u – wszyscy biją brawo

Panna Stenia wyszła na scenę

Jeszcze nie zdążyła słowa powiedzieć

Gdy na bis bili brawo.

Panno Steniu panno Steniu

Nie damy się zwieś

Widownia wołała

A panna Stenia podwiązkę pokazała

Za to dostała wielkie brawa.

Teraz cisza na widowni

Panna Stenia tak zaczęła

Witajcie moi fani

Szukam męża na widowni.

Mężu mężu gdzie ty jesteś!?

Wstań i pokaż się

Przecież wierz, że bez Ciebie

Nie będzie kabaretu w Płocku.

Jest! Jest! Panna Stenia woła

Przyjdź na scenę widownia czeka

Przecież czas zacząć „Monolog Kabaretowy”

Widownia zaczęła bić brawa.

Jam od dziecka panna Stenia zaczęła

Dorastałam razem z tobą

Bawiliśmy się na podwórku

A później gdy dorośliśmy

Bawiliśmy się w igraszki miłosne.

Pamiętasz pamiętam jak dziś

Szliśmy chodnikiem a ludziska wołali

Panna Stenia wyszła z pieskiem na ulicę

Trzymając mocno smycz

By inne psy nie pogryzły nas.

Byliśmy ubrani jednokolorowo

Choć mieliśmy parasol

Jak tęcza na wesoło

Mieniąca się różnymi kolorami

Chroniąca nas przed słońcem i oklaskami.

Dokąd to was gna pytali się ludzie

Z uśmiechem na twarzy

Mówiliśmy na basen

Aby ostudzić nasze zamiary

Z miłosnych igraszek.

A było to w maju anno domino

Po maturze z historii

Lecz gdy weszliśmy już do wody

Tylko czerwień jaśniała w wodzie.

Ludziska patrzyli zwłaszcza młodzi

Jakże to możliwe pytali się nas

Ze niby osobno a razem

Mamy bieliznę w czerwone kolory.

Wstyd nie wstyd maturę my zdali

Teraz już jesteśmy dorośli

Więc nie będziemy pupy

Wystawiać na słońce.

Ciżba wokół nas, ludzi co nie miara

Trzeba było zwiewać do miasta

By wmieszać się w tłum

Przecież my nie inni, lecz tacy sami

Jak przechodnie w mieście Płocku.

Piwo piwo barman polej nam

Z soczkiem malinowym

Cze-ba uczcić święto pracy

Jak nas wychowali Ojcowie.

Dymu wszędzie od papierosów

I naszych i gości

Teraz panna Stenia zrozumiała

Ze Franek to taki sam jak Ona

A związał ich parasol tęczowy.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.01.14