Nie damy się otumanić

Nie dane nam choć świat

Rzucił wyzwanie nam

Płomień zapalił w nas

By krok po kroku iść do przodu

I zdobyć to co oferuje świat.

Nie damy się otumanić

Przez ludzi nam nie znanych

Wszak młodość ma swoje prawa

Wybierać rodzynki z ciasta

Które upiekła nam cywilizacja

Taka jaka jest dla nas.

Gdy wreszcie przyjdzie ten moment

Kiedy zabłyśniemy jak płomień

Nie bojąc się i broniąc się

Tych zasad które nauczyliśmy się.

Zasady są dla nas proste

Jak wiara która daje owoce

Nie damy się już zastraszyć

Jesteśmy już uformowani

Przez tych co nas kochali

Dając i nic nie biorąc

Za pracę którą złożyli na nasze bary.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.05.17