Słuchałem skrzypce stare

Wyrwał się głos z mojej piersi

Mocny silny i odważny

Chciałbym zmienić życie

O takim jakim marzę.

Jakże ja mam wierzyć

W twoje matko gadanie,

Że Bóg nie wysłucha tego

Co zagram na elektrycznej gitarze.

Matka palcem pokiwała

Wzięła skrzypce do ręki

I zagrała melodie na której

Wychowałem się od dziecka.

Słuchałem skrzypce stare

Obudziły mnie na powitanie

Wtedy wziąłem kromkę chleba

I ruszyłem w świat który nie znałem.

Przeszłem przez morza i rzeki

Z tą melodią która grała 

Moja mama do serca mego

Na skrzypcach starych

O miłości jaką miałem poznać.

A gdy życie sobie ułożyłem

I nie słyszałem już jej melodi

Serce zagrało tą melodię o miłości

Jaką ona grała gdy byłem samotny.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.07.28

Ile miłości jest w tobie

Gdym spojrzał przed siebie

Idąc chodnikiem na ul.Miodowej

Widziałem spódnice, nogi opalone

I włosy powiewające z zefirkiem.

Przyśpieszyć chciałbym, lecz

Szedłem dalej tym krokiem,

Który był bezwinny jak pierwiosnek

Mówiący nic mnie nie obchodzi.

Ona skręciła w prawo ja w lewo

Wszedłem do domu i zacząłem pisać

Wiersz;

Jakże już inna jesteś Lukrecja

Wyniosła szczupła i pogodna

Dająca radość w moich oczach,

Że jeszcze kocham

Ciebie najdroższa.

O! Jakże słodkie twoje usta

Wyrazić tego nie mogę

Ja wiem, że kochać się można

W tobie Lukrecjo

Bo jesteś najsłodsza.

Ile miłości jest w tobie

To tylko serce wyrazić potrafi,

Że kochać się w tobie

To nie tylko być radosny i szczęśliwy,

Ale także zdrowy i pogodny.

Kończąc już wiersz moja Lukrecjo

Już biegnę do ciebie

Bo wiem że czas jest teraz,

Że bez ciebie nie da się żyć Lukrecjo.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.07.27

Życie ratować i przemilczeć

Ubiegłaś mnie niczym strzała

Prosto w serce trafiła

I nim się spostrzegłem

Krew trysła z mojego serca.

Balsam na ranę przyłożyć trzeba

Życie ratować i przemilczeć,

Że miłość moja uwierzyła

Tej która mnie zwodziła.

Nie powiem, kochałem szczerze

Nic nie miałem do ukrycia

I to mnie zgubiło, bo odkryłem

Mą duszę przed diablicą.

Teraz już wiem, że miłość

Nie jest beztroską igraszką,

Lecz tym co się zwie

Uczuciem bez granic nawet do łez.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.07.26

Zbudzę się ze snu

Nie mogę uwierzyć

Jak czas szybko biegnie

Powoli nabiera tempa

I sprintem oddala się ode mnie.

Dokąd to biegniesz czasie

Wpisany w moje życie

Przecież zostanę sam

Umierając bez ciebie.

Zbudzę się ze snu

Wpisany w Boski plan

Nie będziesz więcej

Wyścigował się ze mną.

Zostaniesz sam na bieżni

W tym świecie ludzkich serc

Ja już będę w innym świecie

Tam gdzie nie ma ciebie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.07.17

A kiedy ciebie zobaczę

Czekam już tak długo

Telefon milczy, nikt nie dzwoni

Chciałbym twój głos

Jeszcze raz usłyszeć

Bym mógł powiedzieć, że kocham.

Ubiorę ciuch nowy

Wezmę ze sobą róże

I pójdę z tobą tam gdzie

Zakochani czują się jak ptaki

Wolni od wścibskich świergotów.

A kiedy ciebie zobaczę

Wtedy uklęknę i powiem

Wyjdź za mnie

Tak jak ja się odważyłem

Zadzwonić do ciebie myśląc o tobie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.07.17

Zachować w pamięci

Wsłuchując się w wiersze

Skrzydła rozłożyłem

I pofrunąłem do świata

O którym marzyłem.

Za górami za lasami

Wiersz się zaczyna

W nim ukryta prawda

Jaką moje serce odkrywa.

Świat tam inny poznawałem

W równych rymach opisany

Już od dziecka wiedziałem,

Że od wierszy wszystko się zaczyna.

Uchwycić chciałem werset z tej bajki

Zachować w pamięci

I wrócić do świata już inny

Mądrzejszy o słowo wyrwane z jaźni Poety.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.08.15

Dzisiaj jest już inna

Twoja twarz tak mi bliska

Przy moim boku radosna i szczęśliwa

Dzisiaj jest już inna

Samotna przeźroczysta i nie obecna.

Chciałem coś powiedzieć

Szepcząc do ucha

Byleby tylko nie odczuwać

Tego bólu, który Ona odczuwa.

Miłość otuliła się w żałobny kir

Moja twarz była już taka sama

Jak jej, którą kocham i przez to

Cierpię razem z nią.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.08.14

Byliśmy wolni i nie obciążeni

Usiedliśmy na ławce przy szlaku

Szliśmy drogą udeptanom

Przez tych którzy byli przed nami

Lasy, łąki i ptaki

Wszystko my widzieliśmy jak przed nami.

Zawrócić nam trzeba było

Słońce zaszło, wiatr przygnał chmury

Serce mocniej nam zabiło

Czy zdążymy dojść do schroniska

Tam gdzie nie ma niebezpieczeństwa.

W bujanym fotelu przy kominku

Grzaliśmy się a serce odtajać nam zaczęło

Byliśmy wolni i nie obciążeni

Tym wszystkim co my spotkali na szlaku,

Który się zwał jak dzień powszedni.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.08.13

Gdy więź została zerwana

To przecież nie możliwe

Zapomniałem,

A wśród tylu ludzi się obracałem

I nie wiem

Jak im się życie ułożyło

A co najgorsze

Czy żyją?

Wiek ma swoje prawa

Im starszy

Tym więcej ludzi ubywa

Z twojego życia

A w pamięci zostaje pustka.

Może jeszcze poszperam

Tam gdzie został ślad,

Lecz po co

Gdy więź została zerwana

Jak wspomnienia,

Które wyparły te o których pamiętam.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.08.12

Schodami do nieba

Krok po kroku idę

Schodami do nieba

Nie licząc stopni,

Ale mój Ojciec policzył

Budując stopnie do Nieba.

Trud wielki a i siły czeba

Góra wysoka a na końcu

Kościół przepustką do Nieba

Katolicki i wyniosły na górze

Jak proporczyk wbity na szczycie.

Osiągnąć szczyt to trud wielki

Wyżeczeń dużo, pokory i wiary,

Rodzice tak postanowili,

Że zostałem katolikiem

Mając patrona św. Jacek.

I tak już zostało katolikiem jestem

Choć nie jedną świątynię odwiedziłem

Bo przecież wiemy, że wiara

Jest błogosławieństwem i wychodzi

Od serca i tego co zwie się szczęściem.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.07.08

Przekroczyć próg

Ręce wychodzą za krat

Szukając szczęścia wśród was

Uchwycić mocno i trzymać

Nadzieję i wiarę, że dam rady.

Przekroczyć próg,dom moich wspomnień

Uchwycić obraz w którym jestem

I żyć tą wiarą, że podołam

Żyć tak jak przed utratą, miłością.

Dni w słońcu mijały,

Lecz teraz już wiem,

Że kochać to nie wystarczy

Trzeba żyć tym co jest

Póki sił starczy.

Spoglądam przez okno

Ptak usiadł na parapecie

Zostały wspomnienia

Tam gdzie nie było ciebie.

Obejmę cię i przytulę

Do swoich myśli i serca,

Które bije dla ciebie

Z tą wiarą przetrwałem dni

Których nie da się wymazać

Z pamięci.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.07.07

Budzi się miasto

Cisza budzik tyka

Noc gwiaździsta i srebrzysta

Słońce się wyłania przy blasku księżyca

Gwiazdy bledną, zaczyna świtać.

Klap klap klap budzik zgasł

A na fasadzie mozaika czarno biała

Budzi się miasto wychodząc ze snu

Zaczyna się ruch na ulicy i chodniku.

Oczy otworzyłem, mozaikę zobaczyłem

I sam już nie wiem czy jestem

W Krakowie w Bukareszcie czy w Berlinie

Muszę się zastanowić, tak chciałbym,

Lecz jednak jest jak w każdym mieście.

Bo przecież jesteśmy tacy sami

Czy w Polsce czy w Chinach czy w Indiach

Każdy z nas budzi się i zasypia

A z nim miasto w którym mieszkasz.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.07.07

Przyznali się, że brak im pieniędzy

Jest takie miejsce przy stole

A przynim krzesło jak tron przystawione

I siedzi sobie na nim moja żona,

Która zwie się matrona od herbu

Nie powiem bo przecież uwłaszczył bym sobie.

Do stołu podaje moja córka

Obiad, który gotowaliśmy razem

Jak przystało na rodzinę

Z jedną kuchnią w apartamencie

Dla rodziny wielodzietnej.

Ciotka wójek i ich córka oraz pies

Zwany Minisuczka nagle wpadli niespodziewanie

By zagłuszyć spokój przy obiedzie

Mówiąc o tym co ich boli a nas łączy.

Od słowa od kieliszka i od mowy

Przyznali się, że brak im pieniędzy

I prosili co bym im pożyczyć

Lub zainwestować w familię.

Wszyscy myślą co tu robić

Słońce zaszło a na polu ciemno

Ja dopiero po dziesięciu kieliszkach

Wpadłę na genialny pomysł.

Jest jedno wyjście to mięć terminal

I wtedy bym przelał na wasze konto

Ciotka toast wzniosła i mnie ucałowała

Juzek wyciągaj terminal Jacek nam

Już nie pożyczy a przeleje bo tak kocha rodzinę.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.07.01