Dryfuję - wiersz

Dryfuję między człowieczym losem

Jak jacht bez kapitana

Sam nie wiem

Jak, gdzie i kiedy

Znajdę przystań moją.

Słucham i widzę

Sam doświadczam,

Lecz nie ma kto sterować

Gdy brak doświadczenia,

Które pozwalało by mi

Być sobą i spełniać marzenia.

Zaufać to móc doświadczyć

Czym jestem i czym będę,

Lecz na miły Bóg

Ty już wiedziałeś

Kim będziesz.

Co wybrać, swoje Ja?

Czy posłuchać twojego Ja?

Ja już wybrałem

Tak chciałem

Posłucham mego serca

I rozsądku który mną kieruje.

Dlaczego? Powiem

Gdy mnie wysłuchasz

Nie ma życia bez cierpienia

I nie ma przeznaczenia

Bez mojego przyzwolenia.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.05.06