Jestem samotny jak wiatr

Za czym ja gonię?

Za czym ja gnam?

Nabieram szybkości

By zdążyć na czas.

Bo przecież na morzu

Jestem samotny jak wiatr

Wiejący w różne strony

Jedynym ratunkiem

Uchwycić się żagli

I płynąć z nimi w świat.

A kiedy przypłynę do portu

W moim rozumnym kształtowaniu

Wtedy wiem, że rozum mój

Sprostał w działaniu znajdując druhów,

Którzy byli tacy sami jak ja.

Wtedy zatrzymam się

Powiem, że już dość

I obiorę kierunek,

Który pozwoli wytrzymać

Trud jaki włożę w swój los.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.04.02