Z samego rana ujrzałem Krzyż

O słodki Jezu daj siłę przetrwania

Wytrwać, niosąc w sercu twój krzyż

Uwierzyć w miłość, że przetrwam

I nie będę wypatrzony jak ta ściana

Milcząca, poważna i u szczerbiona przez pleśń.

Słońce zajrzało przez okienne kraty

Z samego rana i ujrzałem krzyż

Wyryty gwoździem na spleśniałej ścianie.

Góra a na niej krzyż stoi

Wyniesiony przez wierzących

Którzy uwierzyli, że można

Pomóc nieś Jezusowi Krzyż

Mając go w sercu swoim.

Boli, mdleję, lecz idę i niosę

W bólu cierpieniu i poniżeniu

Ten Krzyż, który jest symbolem

Wybawienia i ocalenia siebie

Nadając męczeństwu wymiar boski.

Rzucono mnie jak worek z ziemniakami

Do piwnicy mokrej, a ściany płakały

Wyciskając łzy z wilgoci pleśni.

Nie jeden byłem, lecz było nas 1000-ce

Walczący z miłości o honor ludzkości

Mając na ustach to jedno słowo Wolność.

…..............

Ja ze swej strony

Ten wiersz napisałem

Ku pamięci...

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.03.13