Chwytam ją jak wybawienie

Srebrzysty szron błyszczy

Jak śnieg zmarznięty

W dzień pogodny i słoneczny.

Przeżywam dzień i noc za dniem

I w burzy i w słoneczny dzień.

Tak chciałbym mieć to co młodzi

Tą barwę wiosennych myśli

I iść na wietrze bez czapki na głowie.

Już pora na mnie

Zapiał kur na wietrze

Jedną stronę pokazał

Kierunek wyznaczony,

Lecz nie prze zemnie.

Tonę tonę widzę rękę

Chwytam ją jak wybawienie

Tej miłości, która jest dla mnie

ZBAWIENIEM.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.03.05