Twe oczy utkwione

 

Jakże to wróciłeś

I nic nie mówisz

Zamknąłeś się w sobie

I milczysz.

Zrozumieć cię trudno

Odszedłeś, a jednak

Kiedyś było wesoło,

A teraz jest nudno.

Twe oczy utkwione

Jak posąg w marmurze

Nic nie mówią

Tylko wpatrzone w okno

Jakbyś oczekiwał,

Że inny świat zobaczysz

Ten który pragniesz.

Czasami widzę

Nie! To inna twarz

W której widać

To co Ja nie widzę.

Wróć do tych stron

Do tych chwil

Namalowanych na płótnie

Niech kolory z obrazu

Wyłonią to co widziałam

W tobie.

A jeśli już nie potrafisz

To Krzycz!, że przeżyłeś

To co inni nie przeżyli

I mów o tym

Co przeżyłeś

W snach w życiu

I w myślach swoich.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2022.09.17