Popłynę z tobą w morze

 

Popłynę z tobą w morze

Wśród niemocy moc może morza

Ustają fale i cisza woła jak może

O tym, że jeszcze świat odkrywam

Jak dziewczynę gdy ją kocham.

I cóż w głębinę porwać mnie może

Bym zobaczył jak życie biegnie

Z harmonią tam gdzie człowiek

Odkrywa świat na nowo.

Nie uwierzę a przecież morze

Rozkwita jak rafa kolorem

I można piękno odsłonić

W tym o co woła świat – miłości.

Uchwycę ten czas zapisany może

Tam gdzie serce poprowadzi

Płynąc z nią w nagości jak morze

I nic nie zakłóci tej ciszy – miłości.

Odsłonię siebie i obejmę ciebie

Bo już wiem, że kocham ciebie

W tym morzu, który jest życiem

Dla siebie i dla innych w świecie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2024.08.18