Gdy mózg osiągnął swój szczyt

Gdy tak wstecz wspominam

A dużo się wydarzyło

Przez te pół wieku

Czasami się zastanawiam

Czy ja już czy ja teraz zacząłem żyć.

To nie tak jak nam się wydaje

Uczyłem się chciałem żyć

Pracowałem za grosze,

Ale chciałem coś więcej

Mieć status człowieka postępowego.

Ach być wiecznie młody

Marzenie utopijne

Ach być mądry

To już musisz całe życie się uczyć.

I to na tym nie koniec

Trzeba jeszcze widzieć postępy.

Ktoś powiedział stary dziad

Cóż może udowodnić

Gdy mózg osiągnął swój szczyt

Jednak to nie tak

W życiu obowiązuje drabina

Która prowadzi prosto do nieba.

A gdy już zrozumiesz sens życia

Wtedy zapragniesz tego co wszyscy

Być taki jak inni którym zazdrościsz

To co oni osiągnęli lub osiągają

Mimo postępującego wzrastania

Do życia z duszą a ciało pozostawiają doktorom.

Lecz ja wam powiem ja wiem po sobie

Ze dzisiaj jesteś szczęśliwy, a jutro

No cóż znowu opuściło cię szczęście

Jednak życie nie polega na zmianach,

Lecz na dążenia do kresu zachodu słońca

Aby znów wschodzić lecz już w innym świecie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.12.06