Ludzka tęsknota do tego co ludzkie

Śnieg prószy za oknem

Mróz wypisuje gwiazdki na szybie

Otulony kocem zasypiam

I śnię o Świętach Bożego Narodzenia.

Migoczą światełka na choince

Na stole pali się świeca

Stół zastawiony syto jadłem

A przy nim zasiadają goście.

Ludzka tęsknota do tego co ludzkie

Ludzka tęsknota do tego co bajeczne

Chciałbym wszystko złączyć kolorem

Abym był w Krainie Szczęścia.

Krainę tą nazwali sprawiedliwością

Jedni cieszą się z gwiazd na Niebie

Drudzy z tego co posiadają

A ja chcę wszystko wymieszać

Bym mógł być syty i gwiazdą na firmamencie.

Bo przecież ludzka to rzecz

Ze gdy bieda piszczy

Wtedy myśli krążą o tym

Co chciałbyś mieć wokół siebie.

Bo przecież ludzka to rzecz

Ze gdy jesteś bogaty

Wtedy myśli krążą o tym

Co chciałbyś mieć wokół siebie.

Przebudziłem się gwiazda światło daje

Widzę w tym świetle

Pokój jaki jest na co dzień

Nic nie przybyło nic nie ubyło

Tylko gwiazd przybyło dla tych co nie odeszli.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.12.20