Pobiegłem za przeznaczeniem

Błękitne oczy zauroczyły mnie

Przyciągały mnie jak lazurowe niebo

Uniosły mnie, że lżej

Zrobiło mi się na sercu.

Pobiegłem za przeznaczeniem

W niej widziałem nadzieję

Urzekły mnie jej oczy

Chciałem kochać i być kochany.

Była piękna urocza i atrakcyjna

Miała na sobie sukienkę

Błękitną jak jej oczy

Powiewała z wiaterkiem,

Który ochładzał moje zapały.

Miałem nadzieję, miałem odwagę

Powiedzieć jej co myślałem

Lecz kiedy spojrzałem w jej oczy

Nic nie powiedziałem zaniemówiłem.

Jakże Pan śmie zatrzymywać mnie

Jakże Pan śmie prosić mnie

Bym wypiła z Panem kawę

Ja odmawiam stanowczo

Proszę odejść i nic już nie mówić.

Ostatni raz spojrzałem w jej oczy

Chciałem ją zapamiętać

Taką jak lazurowe Niebo

Nad moim domem nad rzeką.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.12.10