Uciekłem ucieczką to nazwali

Uciekłem ucieczką to nazwali

W świat, który mi tylko znany

Poznany w dzieciństwie przy mamie

Kiedy rzeczywistość ciemnością nazwałem.

Ciemność w biały dzień widziałem

W niej ludzie o twardych sercach dominowali

Gdzie pięść zastępowała rozum

A słowo k-wa było na początku.

Las gęsty w nim jeżyna

Owoców w brud lecz nikt nie zbiera

Kuszą słodkością rozsądek zakazuje

Nic nie warte owoce gdy ran przybywa.

Wyszedłem z lasu przestrzeń ogromna

Słońce unosi się nad polami,

Które zdobią kwiaty i łany

A wśród nich prości robotnicy.

I nagle cud się stał

Zobaczyłem kontrast

Między światłem a ciemnością

I już wiedziałem, że człowiek potrafi

Zobaczyć swoje odbicie

Tam gdzie nie dociera słońce.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.12.11