Świat spragnionych marzeń

Spotkałem ciebie w krainie marzeń

Tam gdzie myśl nie sięga,

Tylko ślepa miłość rządzi się

Sam nie wiedziałem jak zacząć

Kiedy przy strumyku zobaczyłem ciebie.

Spragniony byłem usta namoczyć chciałem

Upoić się słodkością i pić i pić

Tą miłość którą mi ofiarowałaś

Dając radość mi, że to mój świat,

Świat spragnionych marzeń.

Matczyny szept słyszałem za horyzontem

Ratuj ratuj synku się

I wyciągnęła do mnie dłoń

Poszybowaliśmy razem nad krainą marzeń

Wszystko widziałem jak ptak przed odlotem.

Zostały rany blizny i poszarpane serce

I ten nie ludzki śmiech

Ze przecież chciałem poznać miłość

Taką jaką wyobrażałem w krainie marzeń

Gdzie biel zamieniła się w czarność.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.10.18