Czasami tak trzeba

Było to latem

A może jesienią

Sam już nie wiem

Tyle czasu upłynęło.

Biegłem przed siebie

Nie! Szedłem chodnikiem

Wziąłem taksówkę

A może wsiadłem w autobus?

W każdym bądź razie

Do celu dotarłem.

Wszedłem – uklęknąłem

I usiadłem w ławce.

Cisza majestatyczna i powściągliwa

Chciałem wiedzieć,

Którą drogę wybrać

I nic! Nie było odpowiedzi.

Wyszedłem – światło zobaczyłem

Ludzi, przechodniów i siebie

W ciszy jaka panowała

W moim sercu, które samotnie

Biło rytmem; Ratuj się!!!

Myśli krążyły jak satelity

Wokół mi znanych ludzi,

Lecz brak odwagi wobec nich

I głos; Sam nie udźwigniesz

Ciężaru jaki cię przygniótł.

Wtem płacz dziecka usłyszałem

Matka przytuliła go do serca

A ja już wiedziałem,

Ze wszystko jest na sprzedaż

Gdy nie ma pomocnej ręki.

Pajęcza sieć a ja w niej

Tracę siły lecz trzeba żyć

W tę deszcz łez moich

Zerwały labirynt utkany

I już stanąłem na nogi

Gdy wykorzystano mój potencjał

Jaki miałem w sobie...

Teraz już jestem wolny...

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.02.15