List - opowiadanie

O nic nie pytaj sam przecież wiesz, ślubowałeś,

brałeś wszystko na poważnie i tak miało być.

Przyszedł do Ciebie list – zdziwiona jestem

ponieważ nadawca bezczelnie napisał swój adres.

To kobieta! Do cholery jak mogłeś, musimy razem

go przeczytać – tak wypada do cholery – przecież

wież kim ja jestem. Zono moja nie bierz sobie

wszystkiego do serca – przecież wież – sekret

każdy może mieć nawet gdy jest się mężem.

Co ty do cholery wygadujesz – ślubowałeś, że nie

będziemy mieć przed sobą tajemnic – zapomniałeś.

Ja zwariuję. Tyś chyba na głowę upadła. Może jeszcze

pójdziesz do spowiedzi za mnie i – wybacz – tak

być nie może. Przepraszam uniosłam się trochę,

ale co ci zależy na tym abym ja nie przeczytała

tego listu. Ponieważ list jest zaadresowany do mnie

a nie do Ciebie – więc wybacz -, że Cię zostawię

w tym pokoju, a ja udam się do łazienki. Bez listu?

Później go przeczytam. Nie wytrzymała i jak mąż

poszedł do łazienki ja otworzyłam list i zaczęłam czytać.

Uprzejmie zawiadamiam, że moja córka nie żyje i proszę

więcej nie pisać pod moim adresem. Wyrazy szacunku Klara Sadzińska.

Ja mu pokarzę gdzie raki zimują. Jeszcze mnie popamięta.

Jeżeli na tych miast mi nie pokaże tych listów, które dostał

od niej. Jacek skończyłeś, bo czekam na ciebie.

Musimy sobie coś wyjaśnić. Musiałaś otworzyć i przeczytać.

Tak Cię prosiłem. Kto to jest ta kobieta. To jest moja nauczycielka,

która prosiła mnie abym pisał do jej córki i zawarł znajomość

korespondencyjną, aby nie poczuła się odizolowana od ludzi

takich jak my artystów sławnych na cały kraj i świat. Ale dlaczego

nic mi o tym nie powiedziałeś. Ponieważ wykorzystałem jej listy

do mojej książki pt; Rak od środka mnie zżera. Przepraszam, ale

mówiłeś, że sam to wymyśliłeś tą fabułę w twej książce. No tak

mówiłem i co teraz zrobisz jak drukarnia już prosi o pliki. Wszystko

zapłacone. Wydam, ale autorem będzie ona, a ja impresario. Za nasze

pieniądze. Za nasze ponieważ ona umarła i już nie ma sensu, aby sprawa

wyszła na wokandę. Wiesz ona przeczuwała swoją śmierć i napisała

w ostatnim liście zdanie, które podkreśliła czerwonym flamastrem.

Umarli zabierają swoje myśli ze sobą, ale pozostawiają ślad na

sercach, które ich dotyczą....

Autor tekstu Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.08.05