Drzewo nie płacze

Pożółkły liść z domieszką czerwieni

Opadał jak piórko na ziemię

A wiatr był cichutko,

Bo chciał spełnić jego życzenie.

Tak w życiu bywa

Ze każdy pragnie

Na koniec swego życia

Być pochowany na swojej ziemi

W tym miejscu w którym

Już i będzie leżeć jego rodzina.

Drzewo nie płacze wszak

Twardo zakorzenione

I wie na pewno, że mimo jesieni

Przetrwa te dni w których odchodzą

Ci co mu byli bliscy.

Czasami łezka w oku

Zamąci myśli czyste

Gdy drzewo przypomni sobie

Jak żegnało swoich bliskich

Kiedy znowu zaczęły opadać

Liście z domieszką czerwieni.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.04.27