Nie dziwcie się wcale

Dzień jakiś szary niewyraźny

Oczy przecieram wyciągam ręce

Ku górze, dotykam prawie sufitu

I już wydaje mi się, że jestem na górze

Gdy nagle łup na ziemię

Tak mi ciążył kufer.

Nie dziwcie się wcale,

Ze ciało jest ciałem

A myśl mknie ku górze

Jakby polemizować chciała z Bogiem

O tym, że wypada i nie wypada

Zadbać o ciało

A zostawić w spokoju Duszę.

Podniosłem się z ziemi

Stanąłem na baczność jak żołnierz

Zasalutowałem i chciałem zostać Aniołem

Służąc Bogu poprzez służbie ludziom

Mając nadzieję, że teraz będzie harmonia

Między ciałem a Duszą.

Zadzwonił budzik o ósmej z rana

W zwierciadle lustra łazienkowego

Zobaczyłem moją twarz

I sam już nie wiedziałem

Czy w dalszym życiu będę Aniołem

Czy będę przeżywał dalszą starość.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.04.19