Wszak trzeba wiedzieć

O miłość ma ukryta

To skarb najcenniejszy

W nim diamenty, brylanty

I chleb powszechny.

Najeść się można do syta

Mieć siły do pracy

Wyzwolić to co najcenniejsze

Miłość ofiarowaną od Matki.

Ojciec palcem pokiwał

Matka za mszę dała

A ja jak pisklę

Zacząłem uczyć się latać.

W tę jastrząb pikować zaczął

Prosto w serce chciał uderzyć

Udało mu się

Ranny schowałem się w chaszczach.

Krzyk, lament wołało serce

Myśl krążyła jak krew

Chciałem wołać, prosić, błagać,

Lecz odfrunął, a ja doświadczyłem

Tego co zwie się przeżyciem.

I tak leżałem ranny będąc

Lecz usłyszałem głos człowieka

W czym mogę pomóc

Wydobyłem z siebie Ratuj!

Teraz gdy to wspominam

Nie dziwię się wcale

Wszak trzeba wiedzieć

Nie ma życia bez porażek

I tych co oddadzą Ci serce.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.02.22