Bo przecież sam wiem

Skłoniłem się nisko

I upadłem na kolana

Przed tym co było za mną

I będę prosił

Aby przede mną

Nie było to co za mną.

Łzy z oczów pociekły jak grad

Niemiłosiernie bombardując mój dom

Ten w sercu

O który walczyłem

Jak wygłodniały pies,

Którego nikt nie przygarnął

Taki już był mój los.

A kiedy już wstałem

I poczułem moc,

Ze można inaczej

Gdy uwierzyłem w przemianę

Odwrócić swój los.

Tak było i jest zakodowane

Ze nim ogarnę swój los

Sam poznam,

Ze będzie można inaczej

Żyć i myśleć

Wierząc w to co zakodował we mnie Bóg.

Bo przecież sam wiem

Ze szukam tego co jest we mnie

I pragnę znaleźć i żyć według słowa,

Które powie, że odnalazłem dobro

Tą cząstkę która jest we mnie

Dając moc przetrwać w ciemną noc.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.09.29