Odchodzę zostawiając za sobą

Po co, na co, dla kogo?

Dla siebie

By móc zobaczyć

To co inni stworzyli

Dla przyszłych pokoleń.

Myśli krążyły wokół

Tego co widziałem

Zazdrościłem,

Dlaczego nie ja

Nie jestem w tym muzeum.

Czasami się wydaje,

Ze mógłbym być

Lecz nie wystarczy

Byś kimś

Trzeba jeszcze być zaparty.

Zaparty w tym co się robi

Trzeba kochać to co się robi

I wiedzieć, że to co się robi

Jest warte mojego trudu

Już nie dla siebie a innych.

A później kiedy przystanę

Spojrzę za siebie

I zobaczywszy swoje dzieła,

Które piętrzą się

W materialnym istnieniu.

Wtedy mogę powiedzieć

Odchodzę zostawiając za sobą

Spuściznę swego życia,

Lecz nie w myślach,

A w materialnym spadku dla innych.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.09.05