A kiedy już płomień mój płonie

Nie takim tonem ironicznym

Fałszujesz, że słuchać się nie da

Dźwięki jakie słyszę

Do szału mnie doprowadzają

Przestań grać mi na nerwach.

Zamilknij wreszcie i zaciśnij pięści

Ja wiem ty jak błyskawica

Ślesz na ludzi pioruny

I myślisz, że spłonę

Jak ogarek świecy wypalającej się.

O nie kochanie! Wybacz, jeszcze nie zgłupiałam!

Chcesz mi powiedzieć, że się rozładowałeś

Ze teraz pięknie wymażesz to co powiedziałeś

Mówiąc kocham, wybacz, poniosło mnie

Ja wiem, że nie warto rzucać iskry na siano.

A kiedy już płomień mój płonie

I siano suche się pali

Ty więc, że popiół zostanie,

Który będzie tylko nawozem

Lecz nie dla mnie, a dla ciebie bałwanie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.11.18