Wielka improwizacja

Ciemno ciemno wszędzie ciemno

Zaciskam dłonie pot spływa

Pytam się czego ja się boję.

Widzę jasność prze de mną

Rozglądam się wokoło

Ciemno na prawo i lewo.

Chciałem iść do przodu

Choć jeden krok postawić

Przed siebie tam gdzie jasność.

Wysiłek ciężki niemoc mnie ogarnia

Pragnę przejść przez próg,

Który jest granicą między dobrem a złem.

Krok postawiłem przeszedłem zwyciężyłem

Patrzę przed siebie i widzę

Nie światło, lecz ludzi którzy przeszli.

Radość w sercu zagościła

Lżej się zrobiło na duszy

Byłem wśród swoich.

Nikt się nie pytał skąd się wziąłeś

Wszystko naturalne i nikomu nie obce

Już nie ma odwrotu zostałem w tym miejscu.

Metamorfoza jaką przebyłem

Wiele dało do myślenia

Teraz wiem, że choćbyś sam był na świecie

Jeżeli nie ty to oni cię znajdą.

Nie pytaj mnie co ci to dało

Rozglądnij się wokół siebie

I miej nam myśli polskie przysłowie

„Jak sobie pościelisz tak się wyśpisz”.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.11.15