Ległem sobie na łące

 

Ległem sobie na łące

Ległem sobie na łące swobodnie

Wtapiając się w kwiecie na łące

Wpatrując się w szmaragdowe niebo

I licząc płatki stokrotki zerwanej z łąki.

Promienne słońce świeciło łagodnie

Rozbierając mnie do myślenia o niej

I nim się spostrzegłem byłem wypalony

Jak trawa sucha na łące.

Wtem konik polny zagrał swoją melodię

Bocian stanął na jednej nodze

I nasłuchiwał kto rechocze

Z powagi jaka panowała na łące.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2024.03.24