Bliźniaczki - opowiadanie

Przyszła nie uczesana, zalana łzami

i miała rozmazany makijaż. Otworzyłem

i wpuściłem. Co miałem zrobić kiedy

z twarzy było, że szuka pomocy.

Trochę byłem w szoku mówiąc weź się w garść

dziewczyno przecież życie nie kończy się

na czyimś nieszczęściu. Popatrzyła na mnie

i mówi. Na czyimś! To mnie dotyczy,

to mnie obnażono. Jak striptizerkę przy rurce

wtykając banknoty w stringi. Przepraszam

ale nie rozumiem. Przecież ja nic nie wiem.

Zresztą zrobię kawę i dam ci ambasadora.

Siedziała i płakała, a później piła kawę jedząc tort

i też płakała. Wzruszony do łez mówię przestań

płakać bo i mi się udzieli. Jak tylko to usłyszała

otworzyła usta i zaczęła mówić. Ja muszę

wyjechać z kraju do Anglii aby zacząć nowe

życie tylko pożycz mi 60 tysięcy abym miała na rozruch.

Masz na myśli funty. Tak. Pożyczyć to mogę,

ale jak mi w zrucisz? To proste, nie domyślasz się.

Nie. Ożenię się z tobą. I co!? I wyjadę na wyspę.

Ale przecież mówiłaś, że zarobiłaś.

Tak ale kochanek wszystko przegrał w karty

i wystawił mnie na wybieg w klubie disco.

Rzeczywiście jest problem. Ale jaki. Przecież jesteś bogaty.

Bogaty to byłem, ale się ożeniłem

i żona wybrała wszystko z konta i wyjechała do Anglii.

Wybacz, ale nie wzięła rozwodu. No tak przepraszam, ale ona

mnie prosiła abym za ciebie wyszła za mąż.

Ja nie rozumiem o co tu chodzi. To ci powiem.

To ja wzięłam z tobą ślub, a nie moja siostra bliźniaczka.

Więc ty jesteś moją żoną? Tak tylko pesel jest mojej siostry

bliźniaczki i muszę wszystko to odkręcić

ponieważ miałam dowód mojej siostry.

Przepraszam, ale ze szczęścia wzięłam jej torebkę, tak wyszło...

Autor tekstu Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.07.13