Tego nie da się zapomnieć – opowiadanie

Mus to mus, tak musi być. Powiedziałem to mojej żonie

w pośpiechu do pracy. Tylko nie trzaskaj drzwiami

gdy wychodzisz, bo znowu sąsiadkę obudzisz. Cholera

trzasnąłem drzwiami i szybko zbiegłem ze schodów.

Wsiadłem do samochodu. Zapalam, włączam bieg i już

mi się wydawało, że jadę gdy nagle huk i siadłem

na felgach moich kół. Wysiadłem nawet się nie zastanowiłem

trzasnąłem drzwiczkami i poszedłem do piwnicy po rower.

Wsiadłem na rower i pojechałem do pracy. Przejechałem pół

drogi gdy nagle huk i już jechałem na ramach swojego roweru.

Przypiąłem rower na najbliższej lampie i poszedłem pieszo

przez park gdy nagle plusk i nim się obejrzałem już byłem

bez podeszew. Zdjąłem buty i skarpetki i tak dotarłem do biura

gdy nagle trzasnąłem drzwiami i już wiedziałem, że

czeka na mnie kierownik. Pytam się grzecznie co go sprowadziło

do mnie, a on mi na to, że dostałem premię gdy nagle uderzył mnie

w ramię i powiedział prima aprilis wyleciałeś z pracy. Tylko spojrzałem

na zegarek była 13-ta i tak się zacząłem śmiać, że sam kierownik

potargał zwolnienie i powiedział prima aprilis właśnie dostałem

telefon z kadr. Ty zostajesz ja nieprzydatny dla zakładu i mówiąc

wprost wylali mnie z pracy. Przyszedłem do domu. Zerwałem

kartkę z kalendarza i już było po pierwszym kwietnia, witał

mnie nowy dzień czwartek taki, którego już nie będę pamiętał.

Autor tekstu Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.07.17