Zofia i ksiądz VIII

Ksiądz przyszedł do mnie wielce wzburzony i powiada

No i co Jacek doczekałem się jestem niewolnikiem Zofii

jak Filozof niewolnik... Popatrzyłem na niego i myślę

sobie wygląda na trzeźwego.., oczy mu nie gonią jak ćmie

do światła i nawet cerę ma jasną na licach więc powiadam.

Widzę w tobie samego ducha twórczego i mądrość zofii,

która cię wychowała na zwykłego kapłana i myślącego

jak ksiądz z powołania doświadczonego przez mądrość

duszpasterską i poznania empirycznego w literze słów

tobie tylko znanych jak i mnie człowiekowi świeckiemu...

Jak nie krzyknął, aż światło zgasło (notabene moja żona

zgasiła czyli Zofia) i mówi, człowieku na cóż mi ta mądrość

kiedy ja nie rozumiem modlitwy „Ojcze Nasz” a chodzi mi o zdanie

i nie wódź nas na pokuszenie. Pytam się kto? Kto ma nas wodzić

na pokuszenie jak Bóg jest miłosierny dla nas... E.., tam dla

mnie jest miłosierny, a dla Ciebie sam musisz dźwigać krzyż

i jeszcze pod górę jak niewolnik sługa Boży pierwszy Chrześcijanin.

Właśnie jestem niewolnikiem i proszę o większą pokorę

dla moje chuci „Zofii”, która jest moją mądrością niepokorną

i ciągle wymagającą ode mnie mówiąc; więcej, więcej, więcej

poznaj tej wiedzy tajemnej ukrytej w mej mądrości czyli „Filozofii Zofii”.

I co słuchasz i jesteś pokorny. No tak posłuchałem, teraz już nie

myślę o „Zofii” tylko o modlitwie i rozważam nad tajemnicami

Boskimi.., i co jesteś chory bo uważasz się za niewolnika ponieważ

nie możesz zapomnieć o „Zofii” tej mądrej filozofii. Tak...

No zgrzeszyłeś bratku, musisz iść do spowiedzi i wyznać swoje grzechy

i nie lękać się „Zofii” tylko po prostu ją studiować i wyciągać

wnioski i zapomnieć.., O czym..?, bratku wszystko jest w twoich rękach.

Nie lękaj się tylko wyznaj swoje winy spowiednikowi, a będziesz

zdrowy od pokus Tej „kobiety zofii”, która wodzi cię na postronku

jak baranka wśród owiec..

niedziela, 8 maja 2011

Autor Jacek Marek Krawczyk

Fragment opowiadań Zofia i ksiądz napisanych w roku 2011