Wyrwać się z betonu z oknami

Miasto i Ja w mieście

W bloku jak w gwarze

Usypiam, zasypiam

Nie widząc to co najcenniejsze

Matki natury w jej majestacie

Taką jaką widzi się

Tam gdzie zwierzęta przebywają.

Chciałbym wyjechać popłynąć

Wyrwać się z betonu z oknami

I widzieć rzeczywistość

Jaką poznałem w dzieciństwie

Kiedy goniłem po łąkach lasach

Czując się wolny jak zwierze,

Które wie gdzie jego miejsce.

Co mnie tak ciągnie

Do tych pól i łąk zielonych

Jak dorosłego do lat minionych

Kiedy było się dzieckiem

I pieniądze zamienione były w marzenia,

Którymi można było się nasycić

Jak chlebem z masłem danym od Matki.

Lecz gdy już jestem tu właśnie tu

W tym miejscu gdzie niedźwiedź jest

I choć to jego królestwo

Ja wiem, że potrzebuję tego co on

Spojenia mego z naturą

By móc powiedzieć

Ja goły, tak jak niedźwiedź.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.07.04