Nie wina lecz rozumna

Bezwietrzna, cicha i spokojna

Pogodna, wesoła i miła

Choć czasami dziecięca

To mimo wszystko dojrzała.

Czasami wyraża to co czuje

Czasami zamyka się w sobie,

Lecz kiedy przyjdzie pora

Potencjał ma w sobie.

Jej uśmiech jest jak

Ciepła wiosna

A jej pogoda ducha

Jest jak deszczyk majowy.

I w nim wzrasta do słońca

Coraz wyżej i wyżej

Tak pragnie rozwinąć pączki

By kwiat cieszył nasze oczy.

Nie wina lecz rozumna

Jej powiew myśli

Łagodzi serca bratnie

Kocha bez nienawiści.

Tak widzę wnuczkę swoją

Która jest odbiciem miłości

Dziadka do wnuczki

Bez retuszu utopijnej miłości.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.10.05