Ja ze swej strony obrońcę powołam

Jakże serce boli

Łzy z oczów wyciska

Daje powody do myślenia,

Że jestem tu na ziemi

A potem mnie nie ma.

Jakże moja Dusza pragnie

Opuścić to ciało

Jakże moja Dusza pragnie

Osiągnąć to co jest doskonałe.

Jestem spokojny choć wre we mnie,

Że jestem a płaczę nad sobą

Coś nie tak zagłuszam myślą,

Że przecież spotkam się z Tobą

I zobaczysz mnie takim jakim jestem.

Śmieszne się to wydaje

Wszak powiedziano,

Że wiesz o mnie wszystko,

Lecz wybacz Boże wolny jestem

I wiem, że wolność chroni mnie przed Tobą.

Teraz gdy zbliżam się ku Tobie

I schylam kark do ziemi

Nie proszę o łaskę dla mnie

Tylko o uczciwy proces.

Ja ze swej strony obrońcę powołam

Zwie się Ona Wolność

I wiem, że bronić mnie będzie

Tak jak Ciebie Boże w Twoim jestestwie.

Testament kończę wierszem napisany

I nic mi już nie przychodzi do głowy

Może się mylę, może mam rację

I nic się nie zmieni dopóki żyję

A kiedy umrę nic już nie powiem

o sobie i o Tobie Boże.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.02.22

W nim słowa ukryte

Wziąłem medalik do ręki

W nim słowa ukryte

Bóg jest miłością

Bóg jest dla ciebie.

Miłość matczyna do syna

Sprawiła cud wielki,

Że uwierzyłem

W matczyne słowa

Tak mi była droga.

Teraz gdy widzę twarz wytłoczoną

Na srebrnym metalu

Wartość bezcenna,

Lecz nie pieniężna

Tylko pamiątka po mojej matce,

Która wpoiła mi wiarę w Boga.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.02.21

Jak bańka na choince

Jestem sam na sam

Jak bańka na choince

W niej bajka ukryta

O świecie, którego nie znam.

Tak chciałbym być w świecie

W tej bańce zamknięty

I uwierzyć, że świat

Jest dla wszystkich.

Płodzić dzieło dla wszystkich,

Lecz świat to pieniądze

Które Sztukę wyzwalają

Nie licząc się z ludźmi.

I po co Poeto wiersze piszesz

Wyślasz się i płodzisz z Muzą

Nic nie przybędzie w kieszeni

W tym świecie w którym rządzi człowiek, a nie...

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.02.21

Choć trzymałem ten sam kurs

Przez ocean myśli płynę

Jak żaglowiec z wiatrem

Trzymając mocno ster,

By nie zboczyć z kursu.

Wtem niebo się zachmurzyło

Czarne chmury nadchodzą

A z nimi burza z piorunami

Napawając mnie lękiem strachu.

Poniosło mnie w nieznane

Gdy się zmagałem z falami

Nagle cisza pustka wokół

Gdzie jestem brak horyzontu.

Rozglądam się wokół

Nie ma lądu tylko ocean

Stykający się z niebem

Żagle postawiłem i płynę.

Płynę już z innym wiatrem

Choć trzymam ten sam kurs

Doświadczony przez burzę

Ostrożny jestem na oceanie.

Przypłynąłem do portu

Rodzina mnie wita

Chciałem być ten sam

Lecz jestem już inny.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.02.16

Mieć światło Twoje bym mógł żyć

Mieć światło Twoje bym mógł żyć

Ogromny trud szukając Boga

Myślami wiąże serce z Nim

Gdzie jego światło to Korona

Królewski majestat światem mym.

Przeniknąć głębię wiary Twej

Królewskie szaty nadzieją mą

Że Bóg istnieje na tym świecie

I dane mi żyć z wiarą Twoją.

O Boże spraw bym żył w twym świecie

Mając nadzieję w Boski życia cud

Że życie nie przemija jak marzenie

O świecie w którym rządzi Bóg.

Daj siłę przetrwać bym dalej mógł

Iś drogą którą prowadzi Bóg

Mieć światło Twoje bym mógł żyć

Tą wiarą którą jesteś Ty.

Mieć w sercu miłość i Twój ból

Znieść los bez Ciebie jakbym mógł

Nie wyprę się wiary Twej

O Boże prowadź mnie przez ścieżki twe.

Gdy stanę już na progu mym

Otworzy się Brama światła Twego

I powiem, że tak chciałem żyć

Bym mógł przekroczyć próg tam gdzie Ty.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.02.13

Nie dokończono...

Ogromny trud szukając Boga

Myślami wiąże serce z Nim

Gdzie jego światło to Korona

Królewski majestat światem mym.

Przeniknąć głębię wiary Twej

Królewskie szaty nadzieją mą

Że Bóg istnieje na tym świecie

I dane mi żyć z wiarą Twoją.

O Boże spraw bym żył w twym świecie

Mając nadzieję w Boski życia cud

Że życie nie przemija jak marzenie

O świecie w którym rządzi Bóg.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.02.12

Bo przecież mamy to w sobie

Dziś spełniają się marzenia

Wymarzone wypieszczone

Tak jak nowa myśl

Myślę jak Poeta

Chcąc napisać poemat

O dniu tak ważnym jak dziś

Zacząłem pisać poemat

O tym co się wykluło

Nie czekając na dzisiejszy dzień

Powoli od słowa do słowa

Wersetów przybyło na papierze

Wszystko chciałem przepisać

Pisałem szybko i składnie

Nie myśląc co piszę

Chciałem wyrazić myśl nową

A gdy tak pisałem wierszę

Nagle pustka w głowie

Zakończywszy poemat to Koniec

Bo przecież mamy to w sobie,

Że wydaje się nam dosłownie

Że przed nami nikt tego nie wymyślił

Gdy nagle telefon zadzwonił

Spiołem się jak żołnierz

Bo wszystko to co ja napisałem

W dzisiejszym dniu mi życzono

Na poważnie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.02.10

Książkę jak Biblię szanuję

Książkę jak Biblię szanuję

Marzenia takie mam jak dziś

Lecz czas pokaże

Czy życie popłynie w czasie

Wraz z marzeniami takimi jak dziś

Marzenia moje zamknąłem w książce

Powracam do nich czytając o nich

O wielkiej miłości i namiętności

Do życia pieniędzy i miłości

Gdy czytam zapisany tekst

Sam nie wiem jak to jest

Tak chciałbym by się spełniły

Młodości marzenia

Nie w książce a dziś

Książkę jak Biblię szanuję

Bo w niej ukryty młodości sens

Że przecież życie sobie budowałem

Nie wiedząc czy spełni się

Czy będzie to tylko wypisany tekst.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.02.05

Bo cząstkę siebie zostawił

Ja wiem nie zamknął

Za sobą drzwi

Kluczy mi nie oddał

A na odchodne krzyknął

Zadzwonię do ciebie kochanie.

Zasnęłam zdenerwowana

Krzykiem budząc się ze snu

Jak mogłam być w jego ramionach

W moim łóżku będąc naga

Będąc w moim mieszkaniu.

Zapaliłam lampkę nocną

I zobaczyłam w ramce

Zdjęcie jego ze mną

Kiedy byliśmy razem

Nad morzem w Juracie.

Mruczek zamiauczał

Boże kochany ten Kot

To prezent od niego

Wyrzucić go nie mogę

Bo łasi się do mnie.

Poszłam do kuchni

Wypić melisę

Już byłam spokojna

Gdy nagle poczułam

Jego zapach w mojej kuchni.

Usiadłam załamana

Zrozumiałam, że

Wszędzie gdzie spojrzę

Ujrzę ślad po nim

Bo cząstkę siebie zostawił

I w sercu i w moim mieszkaniu.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.02.05

Tak miłość to sprawiła

Niewielkie drzewko

Rosło w ogrodzie

Lubiłem pod nim

Odpoczywać i czytać

Pewnego razu

Ptak usiadł na gałązce

I świergotać zaczął

Jakby chciał coś powiedzieć

Gdy skończył swą melodię

Odleciał skąd przyleciał

A Ja Poeta zamyślony

Zacząłem układać wiersz...

O słodkie myśli moje

Upiększone natchnieniem

Wyrazić nie sposób

To co chce m powiedzieć

Tak miłość to sprawiła

Że widziałem to co chciałem

Gdziem nie spojrzał na nią

Ona zawsze była mym odkryciem

Jej oczy błękitne

Jak Ocean spokojny

Nie ma fali zburzonej

Ani wirów zdradliwych

Usta wyrażają słodycz

Jak maliny kuszące

By je zjeść póki świeże

I cieszyć się, że jeszcze mogę

Lice czerwone jak jabłka dojrzałe

I im bardziej się przyglądam

Tym kolor nabiera ostrości

Jakby były na słońcu

Zawstydzony spojrzałem niżej

I jeszcze niżej

I już nic nie mówiłem

Tylko zbliżyłem się do niej

A kiedy pozwoliła

Byłem szczęśliwy

Że i Ona patrzyła

Jak Ja na nią z miłością.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.02.04

Jak wrobili dziadka wnukowie

Autor zdjęcia Agnieszka Krawczyk

Przed startem uśmiech,
a po mecie zmęczenie,
Jakie nie pytajcie,
tylko wnukowie dumni,
a ja moczę się w wannie
i może dojdę do siebie,
aby być dumny z siebie.
Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2020.02.02