Tak to się zaczyna – piosenka

Pierwszy raz ujrzałem Ciebie

Taka jaka jesteś

Niemoc ogarnia mnie

Kiedy gwiazdy świecą

A księżyc woła dość.

Dziś w tą noc

Dam co warte jest

Złoto diamenty i perły

Miłość

Którą wyrażą moje oczy

Lśniące jak blask

Twoich oczów.

Tak to się zaczyna

Targają nasze uczucia

Szaty pieniądze i los

Nikt nie powie

Nie kocham

Tylko krzyknie

Miłość otacza nas

Zapach i woń

Kwiatów i pościeli

W której płyniemy

W morzu naszych serc.

Dziś w tą noc

Dam co warte jest

Złoto diamenty i perły

Miłość

Którą wyrażą moje oczy

Lśniące jak blask

Twoich oczów.

Pierwszy raz ujrzałem Ciebie

Taka jaka jesteś

Niemoc ogarnia mnie

Kiedy gwiazdy świecą

A księżyc woła dość.

Autor piosenki Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.04.26

Drogi Mikołaju

Lato tusz tusz a ja tęsknię do ciepłej zimy

przy kominku. Już od dziecka mówiono mi,

że Mikołaj rozdaje prezenty. Nie wiem skąd

nie wiem jak, lecz prezenty dostawałem takie

jakie napisałem w liście do Ciebie. Z roku na rok

starszy byłem i mówiono mi nie pisz i tak ci nie

przyśle. Wierzyłem w Ciebie jak w gwiazdy na niebie,

które widzę jak ja widziałem ciebie gdy byłem

dzieckiem. Mocna była ta wiara jak miłość

do rodziców. Teraz rozumiem, że bez nich Mikołaj

nie odwiedzi mnie w dniu świątecznym. Kartkę

wsadzę do koperty i nakleję znaczek. Adres podam

nieznany, lecz jest to list do św. Mikołaja takiego

jakiego znałem w dzieciństwie.

Autor Listu Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.04.26

Nabrało siły życia

Zasiano ziarno w ziemi

Nadeszła wiosna

Kiełkować zaczęło

Nabrało siły życia

Chciało pokazać że warto było

Zasiać i dać życie by móc

Poczuć się jak stwórca.

Lata mijały już nie ziarno

A kwiat dorodny Tulipan

Przechodził chłopak zerwał kwiat

I dał swojej dziewczynie

Ze słowami kocham.

I tak został w flakonie z innymi kwiatami

Piękne dorodne i zdrowe

Lecz czas i na nie nadszedł

Powoli traciły moc świeżości

By nabrać wiek dojrzały

I być piękne mimo swej starości.

Autor zdjęcia Jacek Marek Krawczyk

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.04.25

Krzyż wbity w ziemię i klepsydra

Ukłon złożyłem na grobie Matki

Krzyż wbity w ziemię i klepsydra

Czytam i nie wierzę,

Ze już tyle lat minęło

I nie zapomniałem o miłości do Ciebie.

Miłość przelana Matczyna

Na mnie i na wiarę,

Ze nic nie stracę

Kiedy Ciebie żegnałem

Łzami i pustką bez Ciebie.

Pamiętam tak to się zaczęło

Mówiłem kocham z sercem

Do Ciebie najdroższa mateczko.

Nie byłaś sama kochałaś

Tych co lubiłaś

Oddałaś serce tym

Co pragnęli być wierni

Przy tobie mateczko.

Przy tobie dorastałem z miłości

I zrozumiałem, że wszczepiłaś mi serce

Ze potrafiłem kochać

Tak jak Ty mateczko.

Odchodzę zostawiając cię samotnie

Przyjdę i znowu będę

Myślał i mówił o Tobie

W tym miejscu najbliższym

Memu sercu, tak jak Ty mateczko

Przychodziłaś na grób swoich rodziców.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.04.20

By mieć odpowiedź na pląsy

Krew mnie zalewa

A Ona mówi

Odpuść sobie chłopie

Ciśnienie mi się podniosło

A Ona mówi

Wyluzuj się chłopie.

Już chciałem krzyknąć

A Ona mówi

Nie podnoś głosu

Zamach wziąłem

A Ona mówi

Ręce miej przy sobie.

Myślę sobie

Skąd to się wzięło

U mojej żony

Ze nim coś powiem

Ona ripostę ma już gotową

I na dodatek mnie się nie boi j.

Skuliłem uszy

Wtopiłem się w fotel

Oglądam telewizor

A Ona mówi

Róż tyłek matole

I weź się do roboty.

Ubrałem się

Trzasnąłem drzwiami

Poszedłem do Pa-bu

Wypiłem piwo

I myślę co robić

By mieć odpowiedź na pląsy.

Wyrażające się w mowie.

Przysiadł się do mnie mel

Dajże na piwo chłopie

Nie pij samotnie

Lepszy kompan przy piwie

Niż samemu się upić.

Pijemy we dwoje

Przyznałem mu rację

Po piątym piwie powiedział

Jedyna rada to mieć dzieciaka

I sprawa załatwiona

Ty do roboty

A Ona błogosławiona.

Kupiłem kwiaty

I mówię otwarcie

Musimy mieć dziecko

Będzie nam raźniej.

Teraz cisza w domu

Tylko dziecko słychać

I ani Ja ani Ona

Nie wchodzimy sobie w paradę

Najważniejsze to nasze dziecko

Które razem kochamy.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.04.20

Odchodzimy z tego świata

Tam gdzie wiosna rozkwita

Piękniejszy wydaje się świat

Człowiek rodzi się i umiera

Ci co przetrwali będą żyć

Póki ich śmierć nie rozdzieli

Od świata i swoich lat.

Lata przeminą jak dzień

Lecz dzień powróci a My nie

Nie pora nam się równać

Do Boga w nim zawarty świat

Tak chcielibyśmy przetrwać

Żyjąc więcej niż sto lat.

Co nas tak łączy ze światem

Jak słońce z ziemią

A niebo z galaktyką

Wszak obiecano nam życie

Lecz nie powiedziano

Ze musimy przejść przez śmierć.

Odchodzimy z tego świata

Jak owoc zjedzony

Który dał nam radość i energię

Lecz znikła już jego postać

A wydobył się smród i śmierć

Ta która nie da się obrócić

Jak noc i dzień.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.04.16

Gdy wiadomo że i tak

Usłyszałem pisk opon

Stanąłem i stoję

Jak ten znak przy drodze.

Zatrzymał się metr ode mnie

Wyskoczył z wozu i krzyknął

Obudzi się już jesteś w Niebie!

Osunąłem się na kolana

Modlę się ile mam sił

Niech cię szlak trafi i odszedł.

Podeszła kobieta nie znana

Podała mi rękę i powiedziała

Uwierzyłeś, że śmierć przychodzi i tyle.

Zeszliśmy z pasów na chodnik

Uśmiechnęła się do mnie

A ja Bóg zapłać i odszedłem.

Idę serce mi łomocze

Jak nieznany gość kołatką się tłucze

Do drzwi gdzie moje królestwo.

A gdy już byłem u siebie

Wtedy dzwonek u drzwi

Pomyślałem – przyjechali

Ci którzy zabierają zwłoki

Do kostnicy...

Chciałbym ja Poeta dalej

Pisać zwrotki, lecz po co

Gdy wiadomo, że i tak

Nie przeżyję tych co zostali

Tu na świecie jako znani

A nie żyjący.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.04.13

Iluzja

Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2019.04.13
 

Pamiętamy

Kraków autor zdjęcia Jacek Marek Krawczyk
2019.04.13

Kraków 2019.04.13 Autor zdjęcia
Jacek Marek Krawczyk

Bukiet z kąkolami

Byliśmy spragnieni

Mijają dni i noce,

Lecz zawsze pozostajemy

Uśpieni w tej miłości,

Którą bierzemy we dwoje

Jak życie gdy pragniemy żyć.

W ogrodzie w pogodny dzień

Zbieramy róże i kąkole

I pragniemy odrzucić

Cierń, który wbija się

W nasze życie.

Byliśmy spragnieni

Nic nie wiedząc,

Ze można brać

Owoc który dojrzewa w nas

Jak miłość rosnąca w wiosenny dzień.

A kiedy przeszliśmy

Pod szpalerem

W dzień naszej przysięgi

Wtenczas zrozumieliśmy

Jak bardzo myśl nas złączyła.

Nieuchwytna zwodnicza i tajemnicza

Lecz wyprostowana przez naszą miłość

Która dała początek ujściu pragnieniu

Ze można pić i pić i pić gdy chce się żyć

Jak ci którzy wierzą w szczęśliwe dni.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.04.11

Polecam

Książkę pt; Palestra Czyli Wojna Prawników
Autora Aleksander Morgenbesser

Maanam Bez Ciebie Umieram 1993

Pogodził się z losem

Młodość minęła jak z bicza strzelił

Dziś pożegnaliśmy psa Tajgera

I może tam w zaświatach będzie

O nas pamiętał i poda łapę i zaszczeka

Tak chciał, lecz nie mógł

Pogodził się z losem,

Ze będzie na nas czekał...

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.04.09

Gdy promyk słońca

Autor zdjęcia Jacek Marek Krawczyk

Wrota otwarte światło wpłynęło

Wszedłem milczący i z nadzieją

Ze pamięci i chwała ich poległych

Ofiary Komunizmu

Nie ulegną zapomnieniu.

Gdy tak z pokorą i nabożnością

Wsłuchany w modlitwę

Razem się modląc

Zadumałem się nad Polską,

Oddając hołd tym co mieli ją w sercu.

Sztandary polskie pokłon złożyły

Nad tymi, którzy tam w Niebie

Modlą się tak jak My

Za Niepodległą Polskę.

Gdy promyk słońca

Oświecił krzyż

Wiedziałem, że razem z nim

Ci którzy wierzą będą z nimi

I w pamięci i w zew krwi.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.04.09

Serce przeniknie głębie

Roztoczą się nade mną

Dłonie Matki mej

Serce przeniknie głębie

Gdzie Matki miłość i sens.

Tyś brała od życia

Ten los którym ci dał

Kochałaś mnie jak nikt

Bo serce oddałaś mi.

Trzymając mnie za rękę

Szliśmy we dwoje

Niczym wiatr z echem

A głos przenikał ściany i mnie.

Ten śpiew radosny niósł mnie

Tam gdzie nie było Cię

Nad de-mną obłok niebieski

Pode-mną ziemia rodząca plony.

Gdy cisza zakradła się w głąb

Tych lat gdziem był jak dąb

Wyrosły z ziarna, które dało

Początek tego co zwie się los.

Tak serce łkało gdy matki los

Mi dał a jej odebrał czas

Ten promień słońca z młodych lat

Kiedy dwa serca równo biły jak dzwon.

Odeszłaś matko tam gdzie nikt

Nie szuka miłości jaką dałaś mi

Tak bacząc na twój los

Wspomnienia wrócą gdy kresu będzie dość.

Zostawię po sobie to co dałaś mi

Ten promyk życia dla innych

I zanurzę się w chmurnym niebie

Jak Ty gdy żegnałaś mnie.

Kraków 2019.04.05

Autor Jacek Marek Krawczyk

Chęć czytania wierszy

Chęć czytania wierszy jest w nas i mamy to we krwi póki piszemy swoje,

lecz ja pisałem, a wcale nie interesowały mnie cudze wiersze.

Oczywiście kilka wierszy znam ze szkół,

ale dlaczego ja się zaraziłem tym i piszę wiersze,

ano dlatego, że jest to najkrótszy skrót przekazywania myśli swoich.

Im POETA uboższy tym szybciej się wypala i zazwyczaj

gdy już wkracza w dorosłe życie przestaje pisać,

lecz ja już mam 57 lata i jakość się nie wypaliłem.

Więc aby wam udowodnić, że tak jest postanowiłem znowu napisać wiersz.

Łuna nad miastem krew krzepnie

Krzyki wzniesione nad domami

Dzwony biją obudzili Boga.

Do kościoła w nim nadzieja

Ze mury ogień wstrzymają

A modlitwa sprawi, że przetrwamy.

Porwała matka syna z kołyski

Biegnie przed siebie z nim

Dzieciątko mocniej przytula.

Wpadła przekraczając próg,

Który ludzie nazwą ocaleniem

I zapłakała nie nad sobą,

A nad ludzkim przekleństwem.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.04.05

Bo przecież serce kochało

Odszedłeś w nieznane w świat

Mówiłeś odnajdę Ciebie

Jak bocian swoje gniazdo

By miłość odnowiła się znów.

Wrócę tam gdzie Ty

Gdzie ptaki gniazda plotą

I rodzą się dzieci wesołe

Jak nasza młodzieńcza miłość.

Długo czekałam na znak

By welon założyć na głowę

Lecz przyszedł ten czas

Kiedy porzuciłam twoje zaloty.

Więc wybacz mi proszę

Ten zmiany kierunek

Bo przecież serce kochało

To co oczy widziały u zakochanych.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.04.05

Lecz wspomnienia pozostają

Czołgi na granicy

Zasieki z drutu

Mówili nie jedź

Nie wypuszczą na zachód.

Och! Komuno Och! Komuno

Już nie mówię żeby wróć

Lecz wspomnienia pozostają

Takie które śmieszą

I dreszczów dostaję.

Teraz demokracja

Równość

Kogo ja się pytam

Jedni myślą jak wydać

Inni znowu jak zarobić

Lecz wszyscy mają wspólne życzenia;

„Bo wszyscy Polacy to jedna rodzina...”

I chciałbym żeby tak było

Po wypłacie i świadczeniach.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.04.03

Jestem samotny jak wiatr

Za czym ja gonię?

Za czym ja gnam?

Nabieram szybkości

By zdążyć na czas.

Bo przecież na morzu

Jestem samotny jak wiatr

Wiejący w różne strony

Jedynym ratunkiem

Uchwycić się żagli

I płynąć z nimi w świat.

A kiedy przypłynę do portu

W moim rozumnym kształtowaniu

Wtedy wiem, że rozum mój

Sprostał w działaniu znajdując druhów,

Którzy byli tacy sami jak ja.

Wtedy zatrzymam się

Powiem, że już dość

I obiorę kierunek,

Który pozwoli wytrzymać

Trud jaki włożę w swój los.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.04.02