Gdy wiadomo że i tak

Usłyszałem pisk opon

Stanąłem i stoję

Jak ten znak przy drodze.

Zatrzymał się metr ode mnie

Wyskoczył z wozu i krzyknął

Obudzi się już jesteś w Niebie!

Osunąłem się na kolana

Modlę się ile mam sił

Niech cię szlak trafi i odszedł.

Podeszła kobieta nie znana

Podała mi rękę i powiedziała

Uwierzyłeś, że śmierć przychodzi i tyle.

Zeszliśmy z pasów na chodnik

Uśmiechnęła się do mnie

A ja Bóg zapłać i odszedłem.

Idę serce mi łomocze

Jak nieznany gość kołatką się tłucze

Do drzwi gdzie moje królestwo.

A gdy już byłem u siebie

Wtedy dzwonek u drzwi

Pomyślałem – przyjechali

Ci którzy zabierają zwłoki

Do kostnicy...

Chciałbym ja Poeta dalej

Pisać zwrotki, lecz po co

Gdy wiadomo, że i tak

Nie przeżyję tych co zostali

Tu na świecie jako znani

A nie żyjący.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.04.13