Tam gdzie wiosna rozkwita
Piękniejszy wydaje się świat
Człowiek rodzi się i umiera
Ci co przetrwali będą żyć
Póki ich śmierć nie rozdzieli
Od świata i swoich lat.
Lata przeminą jak dzień
Lecz dzień powróci a My nie
Nie pora nam się równać
Do Boga w nim zawarty świat
Tak chcielibyśmy przetrwać
Żyjąc więcej niż sto lat.
Co nas tak łączy ze światem
Jak słońce z ziemią
A niebo z galaktyką
Wszak obiecano nam życie
Lecz nie powiedziano
Ze musimy przejść przez śmierć.
Odchodzimy z tego świata
Jak owoc zjedzony
Który dał nam radość i energię
Lecz znikła już jego postać
A wydobył się smród i śmierć
Ta która nie da się obrócić
Jak noc i dzień.
Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2019.04.16
No comments:
Post a Comment
jacek-43-43@o2.pl