Stanąłem przed zamkniętym oknem

Stanąłem przed zamkniętym oknem

Wypatrywałem tych co się nie bali

Wyjść na spacer i uwolnić się

Od ścian swojego mieszkania.

Za oknem cisza,

Tylko wiatr gałązkami rusza

W domu cisza

Tylko słychać sąsiada

Który wierci otwór w ścianie.

Samotność wymuszona

Jak książka pożucona

Chciałbym ją przeczytać,

Lecz treść mi jest obca.

Nic nie przemawia do mnie

Tylko to jedno słowo Zostań

Zostań, lecz nie na zawsze

Będziesz strażnikiem swego zdrowia.

Czas mija jak myśli

Drżące, nie spokojne i bojące

O siebie i swoich bliskich

Czy będą szczęśliwi.

Jednak nadszedł ten dzień

Kiedy człowiek nie boji się

Myśli składnie i rozumie swój los

I czeka aby mógł żyć jak dawniej.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.03.29

Myślenie to...

Myślenie to ciężka praca,
i pewnie dlatego tak wielu
jej nie podejmuje

Henry Ford

Wszyscy pójdą do roboty

U mojej Babci

Sad z wiśniami

Kwitną na biało,

Lecz owoce mają kwaśne.

Cukru dodam

Trochę wody

Ugotuję i

Kompot gotowy.

Podam go z obiadem

Rosół, ćwiartka kurczaka

I ziemniaki nowe

Prosto z pola mojej Babci.

A gdy zbierze się rodzina

Wtedy obiad będzie gotowy

Lecz wpierw należy

Zebrać letnie plony.

Wszyscy pójdą do roboty

Nie ma żartów

Zboże trzeba skosić

I stonkę zebrać z ziemniaków.

Rozstać będzie się ciężko

Lecz takie jest życie

Każdy pilnuje swego Domu

I każdy myśli o swojej Rodzinie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.03.26

Wybaczyć tak łatwo

Nadchodził wieczór

Słońce zachodziło

A na miasto

Spływały spokojnie chmury.

Spokojny byłem

Choć burzyło się niebo

Nad miastem

Zwanym przystanią.

Wjechałem, zaparkowałem

I otworzyłem drzwi

Do mieszkania

Zwanego azylem.

Zasłoniłem zasłony

Zapaliłem światło

Włączyłem telewizor

I się zamyśliłem.

Wybaczyć tak łatwo

Gdy kochasz.

Uwierzyć tak łatwo

Gdy kochasz,

Lecz to tylko miłość,

Która ubrała mnie

W piękne słówka

I dała drugie oczy

Patrząc za tym

Co było w tobie i we mnie

Gdy byliśmy razem.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.03.26

Z samego rana ujrzałem Krzyż

O słodki Jezu daj siłę przetrwania

Wytrwać, niosąc w sercu twój krzyż

Uwierzyć w miłość, że przetrwam

I nie będę wypatrzony jak ta ściana

Milcząca, poważna i u szczerbiona przez pleśń.

Słońce zajrzało przez okienne kraty

Z samego rana i ujrzałem krzyż

Wyryty gwoździem na spleśniałej ścianie.

Góra a na niej krzyż stoi

Wyniesiony przez wierzących

Którzy uwierzyli, że można

Pomóc nieś Jezusowi Krzyż

Mając go w sercu swoim.

Boli, mdleję, lecz idę i niosę

W bólu cierpieniu i poniżeniu

Ten Krzyż, który jest symbolem

Wybawienia i ocalenia siebie

Nadając męczeństwu wymiar boski.

Rzucono mnie jak worek z ziemniakami

Do piwnicy mokrej, a ściany płakały

Wyciskając łzy z wilgoci pleśni.

Nie jeden byłem, lecz było nas 1000-ce

Walczący z miłości o honor ludzkości

Mając na ustach to jedno słowo Wolność.

…..............

Ja ze swej strony

Ten wiersz napisałem

Ku pamięci...

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.03.13

Złota myśl Klipkarda

Złota myśl Klipkarda

Wspomniał pan, że studenci

lgną do pana jak ćma

do ognia aby profesor

wyjaśnił tajemnice Boga.

Profesor założył okulary

i zamyślony odpowiedział;

Bóg - człowiek - Bóg

i to jest cała wiedza

dotycząca Boga.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.03.13

Nic nie zatrzyma mnie

Uwierzyć łatwo gdy kochasz

Nie ważne gdzie jestem

Zawsze melodia będzie we mnie

Nie pytaj mnie czy chcę

Usłyszeć melodię dwóch serc

Przecież wiesz, że kocham ciebie

Przy blasku księżyca i świec

W słoneczne dni i pochmurne noce

Chcę być z tobą tak jak w tą noc

Choć myśli oddalone

I nie czuję dotyku twoich ust

To w sercu gra melodia

Nie kochać w taką noc to grzech

Gdy sercu serca brak

Bez tego pusty dźwięk ma śmiech

I wino traci smak…

Uwierzyć łatwo w taką miłość

Nie czując lęku ani wstydu

Nic nie powstrzyma serca mego

Powrócę do twych ust

Nic nie zatrzyma mnie

Wpadnę w twe ramiona

I powiem kocham ciebie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.03.11

Gwiazdy okryte kirem

Zamieniona połać ziemi

Na pustynię nienawiści

W niej lęgną się robaki

Jak szczury w kanałach.

W dolinie chata stoi

Otoczona chwastami

A w niej kołyska pusta

Po dziecku nienarodzonym.

Słońce ukryte za chmurami

Gwiazdy okryte kirem

Nie ma nikogo tylko robaki

Żerujące między sobą.

W tę głos wyrwał się z ziemi

Tych co umarli ostatni

Nadszedł czas powstania

Z ziemi która ich pochowała.

Słońce wyjrzało za chmur

Gwiazdy świeciły w nocy

Spłyną ogień boski

Niszcząc to co powstało

Z ludzkiej pychy i boskości.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.03.10

Chwytam ją jak wybawienie

Srebrzysty szron błyszczy

Jak śnieg zmarznięty

W dzień pogodny i słoneczny.

Przeżywam dzień i noc za dniem

I w burzy i w słoneczny dzień.

Tak chciałbym mieć to co młodzi

Tą barwę wiosennych myśli

I iść na wietrze bez czapki na głowie.

Już pora na mnie

Zapiał kur na wietrze

Jedną stronę pokazał

Kierunek wyznaczony,

Lecz nie prze zemnie.

Tonę tonę widzę rękę

Chwytam ją jak wybawienie

Tej miłości, która jest dla mnie

ZBAWIENIEM.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.03.05