Diament schowany

Na rozstaju dróg

Znak sam stał

Podparty kamieniem

Tak cenny jak skała.

A w tej skale

Diament schowany

Mieniący się promieniami

Których nikt nie zobaczy

Gdy trudu nie zazna

Mozolnej pracy.

Po bruku i na kolanach

Można iść

Do celu do-iść jak mnich

Tak wiara krzepnie w nas

Gdy znasz jaki to znak.

Raduje się serce

Raduje się z nim

Zem doszedł tam gdzie Ty.

Tu wybuduję dom

I figurę postawię

Matki Maryi i

Przez wypłakane łzy

Moich rodziców,

Którzy zostali

Tam gdzie znak postawili

Dając nadzieję

Ze można żyć.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.06.25

Dziurka dziurce jest nie równa

Dziurka dziurce jest nie równa

Każdy wie o tym ślusarz

Dopasować dziurkę do klucza

To potrafi tylko ślusarz.

Przyszła Kasia do ślusarza

Kluczem lecz bez zamka

Prosi błaga klęczy jęczy

Ja bez zamka jestem Panna.

Ślusarz myśli co tu robić

Klucz niewiast nie przystoi

Jak zamienić klucz na zamek

By pasował zamek do klucza.

Ślusarz wziął klucz do ręki

Twardy mocny i ze stali

Pyta Kasi co tu robić

Cud to wielki lecz nie przystoi.

Kasia rumieńców dostała

Boże kochany jam niewiasta

Ratuj mnie jak przystało na ślusarza.

On zrozumiał błąd natury

I powiedział ja nie lekarz

Trzeba zmienić klucz na zamek

Bo Panna Kasia szału dostanie.

Lekarz pyta się ślusarza

Ślusarz mówi nie ma sprawy

Zamieć klucz na zamek

To błahostka wystarczy, że

Kasia powie, że jest...

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.06.24

Wiersz natchniony

Słów wypowiem kilka

Ja poeta w wierszu

O tym co mnie zachwyca

Kiedy piszę wiersz.

Usiadła pszczółka na kwiatku róży

Widok uroczy dla Zosi

Żółty z czerwienią mieni się w słońcu,

I nie wiadomo kto kogo broni.

Słońce zaszło za chmurką

Zaczął drobny deszcz padać

Pszczółka odleciała

A róża pokłon oddała i upadła.

Pobiegła Zosia do domu

Deszcz odkrył jej urodę

I gdy Staś to zobaczył

Zakochał się od razu.

I pisał bym dalej Ja Poeta

Wiersz natchniony, lecz

Nagle świeczka zgasła

I Ja Poeta zostałem bez światła.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.06.20

Sztuka nowoczesna bez wyrazu

Autor Zdjęcia Jacek Marek Krawczyk

Słyszysz to co ja słyszę

Słyszysz to co ja słyszę

Modlitwę słyszę Ojcze...

Kto tak się modli

Nie wiem słyszę

Czyj to głos

Dziewczęcy czy chłopięcy

To głos Matki

Taki słodki

Spokojny i boski.

Ojcze wysłuchaj mnie

Ostudź Duszę mą

Ukuj moje pragnienie

I daj wiarę, że potrafię

Powiedzieć moją prośbę.

Słyszysz to co ja słyszę

Nie nic nie słyszę

Tylko ten lęk czuję,

Ze uchwyciłam cząstkę

Duszy Matki mojej.

Jezus najsłodszy Panie mój

Daj mi tą siłę bym mogła

Unieść ten krzyż tak jak Ty

Przyznać się, że jestem chora

I nic już nie pomorze.

Wbiegłam do pokoju z płaczem

Matkę przytuliłam do siebie

I wołałam Matko Matko nie odchodź

Nie zostawiaj mnie

Samej na tym świecie.

Matka spojrzała na nas

I powiedziała

Wiara to nie tylko to

Co się widzi i dotyka,

Lecz pogodzenie się z losem

Ze tak ma być.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.06.16

Pracę ogromną w to włożyłaś

Pytasz mnie co ja na to

Gdy widzę cię uśmiechniętą

Radosną wesołą i spełnioną

Gdy dostajesz medal

Za uczestnictwo w biegu.

Autor Zdjęcia Agnieszka Krawczyk

Pracę ogromną w to włożyłaś

Twierdzisz, że warto było

Pogodzić wysiłek z pamięcią

O tych co odeszli

A w sercach naszych żyją.

Wciągnąłem się w to bez namysłu

Cel uświęca środki

Wprost proporcjonalne do wysiłku

Jaki się wkłada

Gdy chce się pamiętać o innych.

Pobiegłem jak zawodnik przygotowany

Kilometr po kilometrze ubywało,

Lecz kiedy dobiegłem do METY

Uwierzyłem i w siebie i w innych

Którzy oddali serce tak jak ja

By sztafeta pamięci przetrwała

Z pokolenia na pokolenie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.06.16

Będziemy szczęśliwi i Ja I Ty

Wrócę uwierz w to choć mrok

Nie rozjaśni tych dni

Kiedy zabiorę ze sobą marzenia

Tam gdzie będę Ja nie Ty.

Przeminą lata przeminą dni

Tęskno będzie mi na ziemi,

Którą zowią krainom snów

O której marzysz i Ja i Ty.

Lecz nie martw się wrócę

Bom cząstkę duszy zostawił

Tą od dziecka daną i tobie i mi

W naszym kraju zwanym polską.

I znów słońce rozjaśni mrok

Będziemy szczęśliwi i Ja i Ty

W naszej Krajnie spełnienia snów

O którą walczyłaś i Ja i Ty.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.06.14

Wartość ogromna i bezcenna

Byłem u siebie

Sięgałem do gwiazd

I szedłem szlakiem,

Który wyznaczył mi czas.

Pamięcią sięgam wstecz

Tak życie nauczyło mnie

Ze zostawiam po sobie

Tą cząstkę, która we mnie jest.

Ze tak powinno być

To każde dziecko wie

Dałem od siebie i brałem

To co wspólną cechą jest.

Teraz nas łączy pamięć

Jak naszyjnik z pereł

Od dziecka nawlekany

Te perły mieniące się uczuciami.

Wartość ogromna i bezcenna

Wycenić się nie da

I nie na sprzedaż

Nie da się wyrwać z serca.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.06.13

Uchwycimy to szczęście

Dzisiaj jestem szczęśliwy

Więc nie pytaj mnie

Czy tak zawsze będzie

Wezmę cię za rękę

Jak szczęście mnie

I radujmy się tak jak

Słońce w pogodny dzień

Nie będziemy liczyć godzin

Kiedy słońce zachodzi

Uchwycimy to szczęście

Tak jak ptaki na wiosnę

Czy ziemia czy niebo

To nie ma znaczenia

Wszak miłość znajdziesz

I tu i tam w sercu swym

Ono jest wierne miłości

Jak słońce ziemi

Nic bez niego nie zrozumiesz

Ani nie poczujesz tej miłości.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.06.09

Irena Santor - Wiara, nadzieja i miłość

I rzucił malarz farbę na płótno

Ten znak talizman mój

Dany od Boga dla mnie

Uwierzyć trudno mi,

Ze rozpoznaję go u innych.

Nie wiem dlaczego trzymam się go

Jak dziecko sukni matki

Tak przecież matka uczyła mnie

Ze każdy ma znak na którym

Ludzie wyryli na nim napis.

Bo przecież ludzka to rzecz

Ze mówi się dobrze o zmarłych,

Lecz póki żyję to wiem,

Ze życie przybiera różne barwy.

I rzucił malarz farbę na płótno

Jak obraz, który widział

Lecz odcienie sprawiły że

Czarny ukrył to co wydobyła biel.

Tacy już jesteśmy i będziemy

I nic się nie zmieni na ziemi

Wszak różnych ludzi spotykam

Na drodze po której idę.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.06.07

Krwią przysięgę podpiszę

Waćpanna milsza memu oku

I kibić doskonała

Tak jak sarna na polu

Ze warto dać dukata

By mieć pannę przy boku.

Jeszcze lepsza dla mnie zachęta

Bym waćpannę przed ołtarz prowadził

I śluby czystości przyrzekła

Jak siostra do klasztoru.

Za wiosen kilka waćpanna dojrzeje

Wtenczas matulę ubłagam

By córę swoją mi oddała

Za przysłowiową wieś Stachury.

Taką spiszę intercyzę z wami

Krwią przysięgę podpiszę

I Bogu przyrzeknę jak przystało

Ze już nie siostrę, a Kasię

Przyjmę za żonę.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.06.04

Mieni mi się w oczach

Łąka kwiecista majowa

Słońcem polana w złocie

Mieni mi się w oczach

Jak suknia Matki mojej.

Rozglądam się wokół

Jak sokół w górze

Sfrunąć chcę na łąkę

By uchwycić czterolistną koniczynę.

Jest! Znalazłem i zerwałem

Chowając ją na sercu w kieszonce

Uradowany pobiegłem do domu

By w ciszy wymówić życzenie.

Na drugi dzień z rana

Wstałem oszołomiony

Na biurku moim jest konsola

I płyta bojownika o wolność.

Nagle pojawił się rumieniec

Zasłonił mi oczy i szepcze

Wszystkiego najlepszego

W dniu dziecka od swoich.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.06.04

Gdyby tak było

Ostatnio wręczyłem ci kwiaty

Bukiet czerwonych róż-zakochany

Byłem nie powiem, oczarowany

Urodą jak bocian na wiosnę,

Który marzy o potomstwie.

Oczy wybałuszyłaś jak żaba

Nadymałaś się jak ropucha

I słodko mi odpowiedziałaś

Po cóż mi twe kwiaty czerwone

Kiedy twoje serce nie płonie.

Mierzysz mnie miarą krawca

I mówisz, że nogawki za krótkie

Kolory dobierasz jak tęcza

Z pretensją do mnie, że nie artysta

Który nie potrafi obrazu namalować.

Teraz ja ci coś powiem

Nie będę przebierał

Jesteś doskonała, lecz nie zakochana

Gdyby tak było to byś

Mówiła tak słodko jak modliszka.

Zegnam się z tobą

I Bogu dziękuję,

Ze dał ci tyci tyci rozumku

I nie potrafisz zniszczyć człowieka

Tak jak miłość bez rozumu.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.06.01