Przeżyj tyle co ja

Dopóki życia mi starczy

I sił nie będzie ubywać

Pójdę, popłynę i zakotwiczem

Ten Jacht, który mnie trzyma

Do życia takiego jak ja chcę.

Szmat drogi przebyłem

I dziwię się sam sobie,

Że młodzi wołają, Stary!

Przeżyj tyle co Ja

A zrozumiesz jak boli.

Oczy młode, źrenice błyszczące

Wszystko widzą co jest widoczne

Stary! Popatrz na siebie mówiąc

Bielma łysina i garb

Nic nie widzisz tylko swoje oczy.

Szacunku! Krzyczę dla mnie

Wy młodzi mówicie świat nasz,

A jednak gdy los was upokorzy

Chcecie być tacy jak Ja,

Który przeżył i jest wolny.

Teraz pokłon mi bijecie

Przepraszacie, kwiaty dajecie

Już wam nie śmieszno,

Bo sami się starzejecie

A mimo to jesteście młodzi ode mnie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.05.30

Być tam gdzie ty jesteś

Cztery ściany i drzwi

Sprawdziłem, zamknięte

Uciekam w ciszę

Mocno serce bije.

Świat zasłonięty kotarą

Świece na stół postawiłem

Zapaliłem i zgasiłem

Mrok ogarnął moje życie.

Nie mogłem zasnąć

W tej ciszy kamiennej

Zimno, dreszcze jeszcze mocniejsze

Wlazłem pod pierzynę i myślę.

Cóżesz mi słodka uczyniła,

Że pragnę tam być

Gdzie ty jesteś

W świecie realnym bez maski i łez.

Wybudziłem się jakiś inny

Mądrzejszy, mocniejszy i wierzący

W ten świat realny i prosty,

Że przecież to kwestia czasu

Być tam gdzie Ty jesteś.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.05.30

Byleby miłość mnie nie trawiła

Mamusiu mamusiu co masz w brzuszku?

Pytałem się mamy zatroskany

Bałem się o nią, wiedziałem,

Że coś się wydarzy.

Tyk tyk tyk słyszysz bije serce

Przyłożyłem ucho i słucham.

Bije bije mamusiu jak twoje

To mój braciszek, on żyje!

Teraz gdy wspominam macierzyństwo mamy

Różnie się układało, lecz zrozumiałem,

Że Ona potrafi dać miłość i coś więcej

Braciszka siostrzyczkę i rodzinę.

Boleś mnie ogarnęła Oj! Serce bolało

Prosiłem żonę daj mi to co istotne

Syna córkę bylebyśmy nie byli we dwoje.

Marycha wołałem, zdrobniale Marysia

Pokaż na co cię stać i daj mi syna

Zapłakała, co się stało Marycha?

Muszę mieć syna, córkę, co kolwiek

Byleby miłość mnie nie trawiła

Do tego co nie jest mi obce.

Radość wielka Bóg się rodzi

Pełną gębą śpiewałem

Jeszcze nim światła zgasły w kościele

Ja Boga prosiłem daj mi dziecię zdrowe.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.05.26

Tak zaorane jest twoje życie

Wyszedłem z domu niebo zachmurzone

Parasola nie wziąłem,

Tylko wkłady białe by płonęły

Na grobie mojej matki.

Płomień powoli rozpala knot

Tak się bałem,

By światło nie zgasło

To ważne dla mnie.

Mała iskierka rozpala ogień

Uczucia matki jeszcze gorętsze

Tyle lat minęło, a jednak

Jeszcze tli się miłość we mnie.

Łzy spływają po policzkach

Gdy myślę gdy mówią gdy wspominam

Tak zaorane jest twoje życie,

Że chociażbym nie siał

Plony wyrosną na twojej glebie.

Łan zboża a w nim maki czerwone

Na chleb powszedni i maki

To co jest narkotyk we mnie

Który wywołuje tą miłość,

Którą obdarzyłaś mnie gdy żyłaś.

Matko matko ja wiem

Sam przecież żyję jak My

I wiem, że nigdy nie zgaśnie

Twój i mój płomień w rodzinie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.05.26

To nie sen

To jak sen

Scena za sceną

Obrazy przewijają się

Wybudzić się trudno

Tylko cisza obudzi mnie.

Pacnąłem ręką, obudziłem się

Oczy otwarłem i..,

Zanurzyłę się

W tą głębię, która trzymała mnie.

Obrazy przewijają się

To nie sen

Lecz wspomnienia

O miłości

Gdzie jesteś Weroniko!

Widzę cię tylko we śnie.

Lustro w niej twarz

Nie moja lecz jej

Wystraszyłem się to nie sen.

Wypuścić miłość

Jak gołębia

Który powraca

Nie patrzeć tam gdzie nie sięgam

Weroniko gdzie jesteś!?

Nie ma cię przymnie jak miłość.

Nie lękam się ciebie

Choć widzę cię i w lustrze i we śnie

Weroniko nie ma ciebie

Została tylko miłość

Brak mi ciebie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.05.24

Ona to pierwsza

Okno na świat

To Ona je otworzyła

Już od samego dzieciństwa

Mając na ustach miłość,

Którą mnie obdarzyła.

Trzymałem się jej spódnicy

Tak mocno jak umiałem

Bezpieczny się czułem

Bom Matce zaufał.

Ona to pierwsza mnie nakarmiła

Ona to pierwsza mnie ubrała

Ona to pierwsza zrozumiała,

Że Ona to Ja i Ja to Ona.

Teraz spokojny jestem

Patrząc jej w oczy

Słoneczne, uczciwe i kochające

I nic nie mogę jej zażucić

Ponieważ byłem wolny.

Wolność to popęd

Do życia, miłości i pracy

Bez niej nie byłbym wolny.

Chroniła mnie jak Lwica

Przed tymi, którzy byli

Zazdrośni, bezwzględni i obcy.

Kartkę zerwałem z kalendarza

26 maja, mama spojrzała

I nic nie powiedziała

Bo czuła się wolna

Jak Ja bez lęków i obaw

O jutro o dziś i o miłość,

Która łączy nas do dziś.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.05.24

Szukając szczęścia

Wylałaś tą żółć rzucając

Wszystko o mur.

Stanął przed nami jak

Posąg przed którym,

Trzeba bić pokłony.

Niebo - ziemia ziemia - niebo

Wszystko ma swój sens,

Lecz pytam ciebie

Gdzie zostawiłaś swój cień,

Który szedł za mną

Jak miłość bez łez.

Wszystko kręci się wokół

Orbitą człowiek

Miłość słońcem

Meteor spadł na nasz dom

Zniszczył wszystko

Brak było tego co boskie.

Bo przecież przysięgałaś

Matka i Ojciec

Rękę nad nami trzymali

Błogosławieństwo udzielili

Bóg był z nami,

A jednak zdradziłaś

Nie mnie lecz siebie

Szukając szczęścia

Tam gdzie miłość jest na sprzedaż.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.05.22

Dar jego moim darem się stało

Nad moim łószkiem obraz powieszono

Leżąc wpatruję się w niego

I sam już nie wiem

Gdzie jego a gdzie mój obraz.

Snop światła rzuciłem

Ostrości nabrał

Kolory żywe, jeszcze piękniejszy

Wydawał mi się obraz.

Dar jego moim darem się stało

On jest stwórcą, a ja jego oczami

Przeląkłem się,

Zgasiłem światło.

Nie da się już zapomnieć

To tkwi już we mnie

Zostało na zawsze

Ten obraz, który wyrażał

To co ja czuję.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.05.17

Wszystko jest w muszli zapisane

Słoneczna plaża piasek się mieni

Fala ślady zaciera wyrzucając

To co cenne jest dla wczasowicza.

Żegnać mi przyszło morza horyzont

Słońce gdzieś tam jeszcze świeciło

Zabierając czas bezmyślnej swobody.

Sam nie wiem jak to się stało

Że byłem wolny a teraz obciążony

Tą muszlą, która zapisała dźwięki.

Samotny jestem wśród czterech ścian

Pod telewizorem muszla spoczywa

Spojrzałem na obraz i zrozumiałem,

Że wszystko jest w muszli zapisane

Tylko wystarczy przyłożyć do ucha.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.05.14

Myśl złota

Myśl złota warta pół kilo kłaków. Włosów ubyło

grozi mi łysina. Jeszcze po bokach szron włosów

przybywa, chciałbym myckę założyć, ale jestem

przynależny do kościoła katolickiego. Co robić!?

Jak ratować dostojne siwe włosy? Myśl złota

warta pół kilo kłaków. Chciałoby się nabrać

dostojeństwa, ale nie dane mi grać mędrca.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.05.14

Dlaczego poeta pisze?

Dlaczego poeta pisze?

Wiersz wychodzi od serca

Podporą jest dusza

Choć rozum się popisuje

Jak łatwo może wyprowadzić w pole

Tych poetów co wierzą,

że nimi sam Bóg kieruje.

Przed tobą biała kartka

Jeszcze nie zapisana

Lecz chcesz ją wypełnić

Bólem, miłością i zachwytem

Tak by oczarować siebie

I tych co przeczytają twoje wiersze.

Dlaczego poeta pisze?

Dlaczego poeta czeka i myśli?

Powiem wam z mojego doświadczenia

On chce zostawić po sobie

Kawałek nut zapisanych wierszem.

Sam tego doświadczam

Gdy piszę

Choć wiem,

że nie jestem kompozytorem

To jednak pisząc wiersz

Czujem pisząc i czytając

Melodię mojego jestestwa

Jaką mam w sobie.

To tylko poeta wie,

że pisząc wyraża swoje myśli

Jakie chce nam przekazać w wierszu

Zamieniając go w  słowa i w melodię,

Która tylko wtedy ma sens

Gdy każdy czyta i myśli jak autor

Który ten wiersz napisał.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.03.24

Dziś trzynasty

Dziś trzynasty zerwać go nie mogę, mimo to, że wstałem lewą nogą.

No nic myślę sobie zobaczę czy kot czarny przejdzie mi drogę.

Cyfra taka niby sobie ni to gruba ni to chuda, ale za to mająca

wpływ na umysł. Umysł wszystko przetrawi, wytłumaczy,

nawet podpowie myśl pozytywnie chłopie. Zanudzać was nie będę

tą cyfrą 13, ale pamiętajcie, że prababcia, babcia, matka ostrzegają

mnie abym był ostrożny w dniu trzynastym zwłaszcza w piątek.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.05.13

Wiosna smutna

Wiosna smutna rumięńców nabrała chciałaby

oczkami do lata oczka ciągle mrugać, lecz

lato nie lubi wiosny ponieważ chce być jak

Adam za wzór wzięty i chce aby ludzie wzięli

go za wzór doskonały tak jak on ukazał się

rzezibiarzą całkiem nagi. Jesień tylko palcem

pokiwała mówiąc wy młodzi jesteście jak woda

póki czysta przyjemność w niej widzicie, a gdy

mętnieje wtedy myślicie o Jesieni…

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.05.11

Przyszła wiosna

Przyszła wiosna wiosna oczekiwana. Czekałem na nią

jak ptaki, drzewa i trawa. Zrzuciłem zimową szatę,

by wdziać ubranie lekkie jak wietrzyk wiosenny,aby

świat był jeszcze piękniejszy. Piękno widzę w kolorach

w te dni wiosenne. Ostrzejsze, wyraźniejsze i mocniejsze

w siłę, że jeszcze potrafię, że jeszcze pragnę,

że jeszcze chcem żyć…

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.05.10

Wolność jest jak...

Wolność jest jak światło i dzień i w nocy. Rozjaśnia nam

umysł, otwiera oczy. Zgasić ją łatwo gdy myśl wyprzedza

światło. 

Ciemność dokoła i nic nie widać tylko szczęście nasze

wyliczone w trzydziestu srebnikach zawartych w sakwie.

Wolność nie budzi w nas lęku i sporu i zwady, daje nam

siłę by walczyć o chleb, który jest nam dany w sercu

w umyśle i w wierze, że Bóg stworzył nas na podobieństwo

swoje…

Autor tekstu Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.05.03

Za późno - usłyszeli

Byliśmy jak ogień i woda pragnąc jak pierwszy człowiek

w Raju żyć według przykazań z wiarą jaką dał nam Bóg

przysięgając Tak nam dopomóż Bóg.

Raj utracony, ogień zgaszony, źródło wyschło, nie ma wody.

Na nic modły i żale. Ziemia sucha, brak chleba.

Dokąd pójść pyta się lud? Kapłan w górę ręce wznosi.

Cały Naród czeka na cud. Król szaty zamienił na wór.

Przeklęci, obnażeni i wynaturzeni. Boga chcieli przeprosić.

Za późno - usłyszeli głos z niebios. Nie ma miejsca na ziemi

dla tych co zapomnieli o wierności, prawie i tożsamości

swojego ludu na ziemi im poddanej.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.05.02