Jak kocha cię Bóg...

Nie przynoś

Białych róż

Gdy nie ma ich

w ogrodzie w podzięce.

Nie kradnij

Czerwonych róż

Ofiarowując w podzięce.

Tylko popatrz na siebie

Bacząc na lustro

Czy nie jest krzywe,

A kiedy będziesz sobą

Wtedy zrozumiesz

Jak kocha cię Bóg.

Tak ciało i Dusza 

Chce znaleźć Boga 

Jak natura,

Która chce przetrwać

Taką jaka jest.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.XII. 29

Wspomnienia

Wspomnienia wracają.

Wspominać warto

I te dobre

I te złe.

Usiadłem na ławce

Pod dębem

Liście zakryły mnie przed słońcem

Cień zniknął

Zostałem sam

Wspominając to co zakodowała

Pamięć ma.

Obraz za mgłą

Obraz nie wyraźny

Lecz uczucie takie jakby

Widać było

To co zostało namalowane.

A namalowana jest

Postać niezwykła

Na tle niebieskiego nieba,

Która szybuje między chmurami

Rozpościerając skrzydła.

Dech zapiera gdy widzisz

W obrazie

Te barwy, które są żywe

Które przypomną symbol

Zwycięstwa

Które przypomną

Jak pięknie być wierny

Temu co zwie się wspomnienia.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015 .XII. 28

Złota myśl Klipkarda

Gdy klakier klaskał

publiczność biła brawa.

Gdy klakier płakał

publiczność milczała.

A gdy kot zamiauczał

publiczność gwizdała.

A morał z tego płynie taki,

że im więcej klakierów

tym durniejsze przedstawienie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.12.20

Radość trwa krótko

Radość trwa krótko

Gdy Matka morze

Łez wylała.

Radość trwa krótko

Gdy ktoś ci dał szczęście

Bez twego udziału

Radość trwa krótko

Gdy szczęście nazwałeś

Twoim przeznaczeniem.

Radość trwa krótko

Gdy wokół masz ludzi,

Którzy wiedzą

To co ukrywasz w swoim sercu.

Radość trwa krótko

Gdy płonie las a ty uciekłeś

By nie ugasić płomieni.

Radość trwa krótko

Gdy zmrok nadchodzi

Szukasz przyjaciół by poświadczyli,

Lecz wybacz nim słońce zaświeci

Nikt już nie ugasi twego żaru

Jaki panuje gdy zostawia się za sobą

Tych co wierni byli nie tobie

A zasadą jakie panują

Gdy człowiek jest człowiekiem

Nawet wtedy gdy jest w Piekle.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.XII.19

Refleksja z zachowania młodzieży

Zaciągam się papierosem

Dym wypuszczam z ust

I myślę

Jaki jestem a jaki byłem

Coś się zmieniło

Niby seks uprawiają wszyscy

Tylko oprawa się zmieniła

Tym się różnimy

Od naszych dzieci

Oni to zrozumieją gdy przeżyją

Gdy przeżyją pół wieku

Jak Ja.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.12.18

Paullina Simons - Poleca

Tully jest bohaterką tej książki
i o niej jest ta powieść.
Dlaczego ją polecam?
Ponieważ jest to bohaterka,
której nie da się naśladować
w realnym świecie.
I oto chodzi, aby czytający
zrozumiał, że są bohaterowie
z których nie da się czerpać
wzorców.

Autor tekstu Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2015.12.15

Zyczenia Swiąteczne

Autor Jacek Marek Krawczyk  -  Kraków 2015. XII .14

Wszystkiego najlepszego z okazji Świąt Bożonarodzeniowych
oraz szczęśliwego nowego roku 2016
                                               życzy Jacek Marek Krawczyk

To proste

Uśmiechnij się

Nie ważne ile łez wylałeś

To proste

Ze uśmiech na twojej twarzy

Wita nowy dzień

Ze słowami zapominałem

Nie pamiętam

Choć już wydałeś wyrok

Z poczuciem

Nienawiści do siebie i innych

Wołając

Jak mogliście mi to zrobić

I wtedy zrozumiałem

Przebaczyć to znaczy

Zrozumieć miłosierdzie

Jakie dał nam Bóg

W 10 przykazaniach

Odkrywając na nowo

Jak trzeba żyć

Ze świadomością

Ze tak nie można

Ponieważ odczujemy

Poczucie winy

I na tym polega Boże miłosierdzie

Uzmysłowienie sobie

Jak nie należało a jak powinno się żyć.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.12.10

Ścieżyna moja

 Ścieżyna moja wyrosła przed oczami

Taka wąska a jednak doskonała

Wije się między dorosłymi drzewami

Pytam się dokąd prowadzi,

Aby zawrócić w porę.

Szukam znaków i drogowskazów

Które powinny być lecz ich nie ma

Rozglądam się wokół same drzewa

Lecz ona dalej biegnie do celu

Niepokój narasta we mnie

Idę i coraz trudniej iść nią

Zaczyna zarastać i las ją maskuje

Czyżby tędy jeszcze nie szedł człowiek?

Zagubiłem się i już nie wiem

Co robić pytam się siebie

Las szumi ptaki śpiewają

Lis przebiegnie a ja w strachu

Tylko nie panikować mówię sobie

Choć już jestem cały poszarpany

I już mam rany na sercu

Tak pragnę z powrotem iść ścieżyną

Osłabiony wycieńczony i brudny

Nagle zobaczyłem królika,

Który biegnie przez zarośla

I wtedy zrozumiałem,

Ze trzeba biec za nim

I nagle słońce mnie oślepiło

I zobaczyłem ścieżynę mi drogą,

Która wyrosła prze de mną

Prowadząca do domu

W którym zrozumiałem, że jestem

Tym, który osiągnął cel

Odbudowując utracony wizerunek.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.01.14

Cwiczenie umysłu wyrażone w obrazie

Autor obrazu Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2015.12.03

Słońce stanęło w miejscu

Mija dzień za dniem

W wiosennej porze

Chcę się otrząsnąć z zimy

Jaka mi dokuczała

Gdy byłem młodszy.

Lód zamroził serce moje

śnieg przysypał kwiaty

Wiatr rozwiał moją miłość

A ja zamknąłem się w sobie

Jak niedźwiedź w gawrze.

Dlaczego nie pytaj

To przyszło tak nagle

Mówiłaś mi, że mnie kochasz

Odszedłem od ciebie

Nie rozumiejąc sens słów

Ja wiem, że to boli

Lecz wybacz pobiegłem za inną.

Rzuciłem się pędem

Tak jak koń szalony

Nie mając na siodle dżokeja, 

Który by go ujeżdżał.

Będąc w niego wtopiony.

Słońce stanęło w miejscu

żar nie miłosierny

Zrozumiałem, że cię kocham

To co dała mi miłość

Gdy poznałem i zrozumiałem

Jak kochasz swe macierzyństwo.

Kiedy żegnałem wiosnę

Tą ciepłą i radosną

Ty jak zwykle parzyłaś kawę

A ja grałem i śpiewałem

W rytm świergoczących słowików.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.30

Lecz kołuj na dem mną

Nie pytaj mnie och Boże

Nie stań na mej drodze

Pozwól mi iść przed siebie

Lecz kołuj na de mną jak ptak

Który wie gdzie gniazdo jest.

A kiedy mi przyjdzie

Spocząć na kamieniu

Usiądź koło mnie

I będziemy się dzielić

Czym ty i ja jesteśmy dla siebie.

Oddam ci najcenniejszą rzecz

Jaką pielęgnuję dla ciebie

Czystość mego serca

Które wie, że wolne jest

Gdy kochasz mnie

Jak siebie.

Kres wędrówki nadszedł czas

Już umysł nie zmąci

Serca mego

Tak życie nauczyło mnie,

By wiedzieć,

że czuwasz na dem mną.

Me oczy uśpią czujność mą

W sen zatopię się

I śnić będę o miłości

Jaką obdarzyłeś mnie.

A kiedy się obudzę

Zrozumiem życia sens

Tak trzeba z Bogiem żyć

By móc powiedzieć, że jestem.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.29

Rozwój asertywności w zachowaniu swojego ja.

Czym skorupka nasiąknie za młodu tym z biegiem lat
zmieniać będzie swój pojazd, aby dojechać do pracy.

Autor zdjęcia i tekstu Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2015.11.28

Fotografia andrzejkowa

Godzina za godziną mija

Czasami gdy się nudzę

Wtedy sudoku rozwiązuję

Lecz pewnego razu

Godzina za godziną mija

A ja dalej tkwię w tym samym miejscu

Spojrzałem w okno

Świtało już na polu

Noc zerwana a ja dalej

Tkwię w tym samym miejscu

Uparłem się i chcę rozwiązać sudoku

 Godzina 12 w południe,

a komputer dalej mówi

Nie rozwiązałeś sudoku!

Myślę co się dzieje

Czyżbym otępiały był

Jednak stwierdziłem, że ja myślę

I sprawdziłem na jakim poziomie jestem

Teraz zrozumiałem,

że komputer ze mnie zakpił

Przestawił na hard,

a ja jak głupi ambitny byłem

i chciałem go rozwiązać.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.22

Co My osiągnęli ?

Szukając między książkami

Zdjęcia na którym Ty jesteś

Chciałem sobie przypomnieć

Jak wyglądałaś gdy byłaś młoda

I nie mogę zrozumieć,

Ze pamiętam gdzie fotografia,

A nie wiem jak wyglądałaś

Wtedy jak miałaś 19 lat.

Byliśmy bardzo młodzi

Chcieliśmy wznieś się do gwiazd

Tak nas wychowali

Aby poświęcić swój czas

Ku doskonaleniu swojego ja.

Co My osiągnęli ?

Kiedy minęło kilkanaście lat

Dom, samochód i dziecko,

A teraz myślimy

Jak nie stracić to wszystko

Uwiązani w materialistycznym świecie

Jaki napędza nas i czas,

Który odczujemy gdy będziemy

Tak jak nasi rodzice

Ubezwłasnowolnieni w ludzką niedoskonałość.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.20

Odkryłem zakątek nieznany

W blokowisku mieszkam

I widzę z okna drugi blok

Chciałoby się uciec

Do miejsc nieznanych

Tam gdzie nie ma bloków.

Z samego rana wyszedłem

Na spacer z pieskiem

Jak zwykle szedłem

Wzdłuż bloków

Na moim osiedlu.

Jaki byłem zdziwiony

Kiedy nagle zobaczyłem kaczkę

Przy rzece która biegnie

Przez moje osiedle

Nawet się nie zastanawiałem

I pstryk zrobiłem jej zdjęcie.

Przyszedłem do domu

I chcąc nie chcąc

Postanowiłem zobaczyć

Czy kaczka wyszła w obiektywie

Jakie było moje zdziwienie

Kiedy nagle odkryłem

Zakątek nie znany,

Który wydawał się mi

Jak kadr z filmu „Ptaki”.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Autor zdjęcia Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.20

Wielkie to szczęście

Wisława Szymborska, Wielkie to szczęście

Wielkie to szczęście
nie wiedzieć dokładnie,
na jakim świecie się żyje.

fragment wiersza

Prezent od córki

Obudziłem się z rana

Trochę nie wyspany

Nie powiem przed snem

Liczyłem barany

Więc z rana wypiłem

Czarną kawę z mlekiem

I zjadłem dwie kromki

Nie powiem z czym,

Ale dbam o linię

Kiedy zastanawiałem się co robić

Zadzwonił telefon

Oczywiście w nim głos córki

Przesyłam ci prezent

Jaki nie powiem

Jest to niespodzianka

Umilkła i usłyszałem sygnał

Oczywiście domyśliłem się

Bateria się wyczerpała,

Lecz nie w mojej a w jej komórce

Minęło pół dnia i się doczekałem

Prezentu lecz nie zapakowanego

Tylko wsadzonego do reklamówki

Nieźle myślę sobie

Nowy styl wśród młodzieży

Reklamówkę zamienili na reklamę

Uszczęśliwiony rozpakowałem

A w nim liścik od córki

W którym pisała tak;

Drogi Tato

Ja wiem, że przeżyłeś pół wieku,

Ze im jesteś starszy

Tym bardziej jesteś dziecinny

Jak moje dzieci,

Które nie Ty, ale ja wychowuję

Ponieważ twierdzisz,

Ze susza w portfelu

Dlatego przesyłam ci kawę w beczce,

Lecz nie myśl, że to beczka śmiechu,

Ale skarbonka dla ciebie

Abyś mógł nauczyć się oszczędzać...

Ja ze swej strony mogę dodać,

Ze obliczyłem, że w beczce

Zmieści się około 10-tyś bilonu.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.16

Podziękowanie od przyjaciela za przyjaźń

Czasami jest ktoś kto potrafi

Ukoić serce i spokojnie powiedzieć,

Bez emocji

To co matka, ojciec nie potrafi

Wytłumaczyć prostym słowem

Już nie sens życia,

Lecz rady udzielić

Co trzeba zrobić

Żeby się nie pogubić

W swoich wybuchowych myślach.

Tak od serca bez uprzedzeń

Jednak z poczuciem obowiązku

Aby przetrwać grad słów.

Nieraz naciśnie na pedał

Nie patrząc czy mam zapięte pasy

To nic, że jestem posiniaczony

Gdy hamuje wyciszając moje emocje.

Znamy się od dziecka,

Lecz wtedy były inne zasady

Prawo pięści i dzieciństw-ego cwaniactwa

Przyszło lato zmiana szkoły

I już się nie myślało

O tym z kim się zadawało

Byli inni tacy sami

Też byli młodzi.

Pewnego razu spotkałem go na ulicy

To on mnie zaczepił

I stanąłem jak wryty

Takie biło od niego dostojeństwo.

Od razu przyszło mi namyśl

Co ja zrobiłem i kim jestem

To nie możliwe

I wtedy zrozumiałem,

Ze życie potrafi wyżłobić koryto

Do którego garną się ludzie

Aby napić się wody źródlanej

Dającej przetrwać suszę.

Nie było czasu na rozmowę

Zresztą hałas gwar ludzi

Sprawił, że dałem mu mój telefon

A on odwzajemnił mi się tym samym.

Jeszcze na odchodnym krzyczałem

Zadzwoń nie ważne o której porze.

I wsiadłem do samochodu i odjechałem.

Mijały dni mijały lata

Miałem rodzinę, przymnie byli najbliżsi

Jednak coś mnie trapiło

Coś nie dawało mi spokoju

Wreszcie zrozumiałem,

Ze przecież nie potrafię

Swoje dzieci wychować.

To boli

Jednak zdawałem sobie z tego sprawę

Czasy się zmieniły

Już mieliśmy demokracje

I wtedy zacząłem myśleć

Gdzie szukać pomocy

Otworzyłem stary zeszyt z adresami

I zrozumiałem, że wszyscy byli poza mną

Tylko On był wolny jak zawsze

Zadzwoniłem serce biło mi jak młot

Odbierze czy nie odbierze

Zadałem sobie to pytanie?

Odebrał i był taki jakiego go pamiętałem

Nic się nie zmienił

po prostu był sobą.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.12

Powrót do lat dziecinnych

Przyjechałem tam gdzie byłem,

Kiedy byłem małym chłopcem,

By zobaczyć ile się zmieniło

Od czasu gdy wyjechałem

W inne miejsce.

Szedłem ulicą główną

Do domu z lat dziecinnych

Po drodze mijałem znane miejsca,

Które były takie jak je zapamiętałem.

Tyle lat minęło, prawie półwieku

Kamienice poczerniały od smog a

Ludzie byli inni

Nie było już tych, których żegnałem.

Dzielnica mi znana

Każdy zakamarek i podwórko

Na których bawiłem się

Z moimi rówieśnikami.

Czułem się tu tak swobodnie

Jak ryba w wodzie,

Lecz to już nie była

Moja dzielnica

Dzielnica ludzi ubogich.

Czy warto było powrócić

Zadałem sobie to pytanie?

Warto było!

Już wiem,

Ze może minąć pół wieku

I nie zmieni się krajobraz.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.10

Ucieczka w sen

Kokosisz się jak kokoszka

Śpij spokojnie i nie myśl

Zrozum, sen jest potrzebny

Jak woda słona w morzu.

Zanurkowałem głęboko

Szukając miejsca cichego

By odizolować się

Od ludzi od dnia codziennego.

Morze wyrzuciło mnie na brzeg

Tam miejsce twoje szumiało morze

Omdlały od wysiłku byłem mokry

Bez czucia będąc samotny.

Leżałem i czekałem bez ruchu

Chciałem nabrać oddechu,

By móc oddychać pełną piersią

Wy kraju gdzie wyrzuciło mnie morze.

Sen mnie zmógł mimo że byłem mokry

Tak chciałem się podnieś

Jednak nie miałem siły

I czekałem na pomocną rękę.

A kiedy usłyszałem głos

Podnosząc powieki

Ujrzałem niewiastę

Taką jaką pragnąłem.

Początek życia i kres wędrówki

Tu spocznę i będę wierny

Temu co zwie się wiara

Dająca nadzieję na życie lepsze.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.08

Spokojny już jestem

Oddech wyrównałem

Spokojny już jestem

Nabrałem powietrza

Teraz wiem, że jestem.

Rozglądam się wokół

I nie mogę uwierzyć

Wokół pełno ludzi

A ja sam jestem.

Zapytać się o drogę

Przechodnia z ulicy

Niech powie mi

Gdzie jestem.

Otwarłem szeroko oczy

Spojrzałem i nie mogłem uwierzyć

Jestem tam gdzie nie byłem

Czyli w innym mieście.

Radość ogromna, że myślę

Miałem zanik pamięci

Sam już nie wiem

Jak dotarłem tu gdzie jestem.

Teraz ja już wiem,

Ze choroba mnie dopadła

Choć myślałem że jestem zdrowy

To jednak czas mi już zakotwiczyć

Przy boku mej rodziny.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.08

List

Lis wysłał do lisa list
Dużo w nim napisał,
Lis list odczytał
I napisał list do lisa.

Drogi Lisie
Odpowiedź moja krótka
Lis lisa nie przechytrzy
Ponieważ lis nie powinien pisać listu do lisa
Dlatego, że lis taki sam jak drugi lis.
Tak go stworzyła natura,
Aby lis się trzymał lisa.

Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2015.11.07

Ucieczka

Postanowiłem, uciekam

Uciekam przed sobą

Dokąd sam nie wiem,

Lecz wiem,

Ze tu nie moje miejsce.

Chwytam się Biblii

Jak dziecko matki

Szukam rozwiązania,

Lecz nic nie dociera do mnie.

Wszystko wydaje mi się

Za trudne i nie dla mnie

Brak we mnie siły i wiary

Która powinna być we mnie.

Padłem na kolana i modlę się

Tak chciałbym być bohaterem,

Lecz to ich było życie

Tak pragnęli od dziecka.

Już chciałem upaść na ziemie

Gdy nagle poczułem siłę

Lecz nie do poprawy,

A do tego jaki jestem.

Tak w życiu bywa,

Ze kiedy upadłeś

Chcesz wyrwać się

Lecz brak siły

Ponieważ oddałeś się cały

Z duszą i sercem

Temu co jest ci bliskie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.07

Zwróć się do Mnie

Zwróć się do mnie

Nie pytaj mnie,

Czy chcę czy nie chcę

Przecież wiesz, że Bogiem jestem.

Czasami się zdarza,

Ze nie rozumiem twojego pytania

Choć jestem miłosierny

Musisz zrozumieć swą wiarę we mnie,

Ze bez twojego zaangażowania

Pomoc staje się bezużyteczna.

To nic chciałeś być wolny

To nic, że szukasz pomocy we mnie

Przecież każdy wie,

Ze imię Jezus daje moc

Kto wierzy we mnie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.03

Jak u pana Boga za piecem

Popatrz Heniek

Zestrzelili samolot

Popatrz Heniek

Krew się leje,

A my oglądamy TV

I mamy

Jak u pana Boga za piecem.

Hanka uwierz w siebie

Przestań rozmyślać

Jak świat ratować

Lepiej ugotuj obiad

Dzieci nakarm

Przecież wiesz,

Ze okno na świat

To nie TV,

Ale nasi sąsiedzi

Przyjaciele i rodzina.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.11.01

I odkryć swoje ciało

Podaj mi kawę-kochanie

Ze śmietanką jak zawsze

I z odrobiną cukru

Żebym wiedział, że od serca

Żebym wiedział, że bez uprzedzeń.

Czujesz ten zapach

Jaki roznosi się

W naszym mieszkaniu

Tyle by można o nim powiedzie

Tyle tajemnic ukrywa w sobie.

Wypijam nie śpiesząc się wcale

A później zapalam papierosa

I myślę o kim-no zgadnij!?

O Kupidynie, który wystrzelił strzałę

W prost w nasze serca,

By odczuć głód miłości

Bez tego co zwie się miłość

Która cierpi w nas

Gdy kogoś zabraknie

Tego bliskiego

Z którym możemy porozmawiać

I odkryć swoje ciało

By móc powiedzieć

Jesteśmy wolni

Nie wstydzimy się miłości

Która rozkwita w nas.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.10.31

Zauroczeni miłością

Kochanie!, świt budzi nas do życia

Poranek nastał, słońce w wschodzie

Niczym nasza miłość wspólnych dni

Bez nocy i namiętnych pocałunków.

Teraz razem wypełnimy dzień pracą

Otuleni światłem wspólnej miłości

Wypełnieni energią pulsujących serc

By podołać trudom wspólnego trudu

Jak dwa gołąbki zbierające chrust.

Miłość nie przeminie gdy wypełniamy

Nasz obowiązek wobec siebie i innych

Tak musi być, nie zatracając to co najcenniejsze

Czystość naszych serc i myśli

Przemijających rozumnych bezgrzesznych dni.

Jedno ciało jedna krew symbol naszego związku

Jedna myśl podczas wypełniania zadania

Jednak Ty i Ja będziemy sobą

Wtedy i tylko wtedy kiedy karmimy się miłością

Tą czystą wymarzoną

Zachowując tajemnice intymności naszego związku.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2006.VIII.23

poprawiony

Kraków 2015.10.29

Chęć czytania wierszy

Chęć czytania wierszy jest w nas i mamy to we krwi póki piszemy swoje,

 lecz ja pisałem, a wcale nie interesowały mnie cudze wiersze. 

Oczywiście kilka wierszy znam ,

ale dlaczego ja się zaraziłem tym i piszę wiersze, ano dlatego, 

że jest to najkrótszy skrót przekazywania myśli swoich. 

 Im POETA uboższy tym szybciej się wypala

 i zazwyczaj gdy już wkracza w dorosłe życie przestaje pisać, 

lecz ja już mam 53 lata i jakość się nie wypaliłem.

Autor tekstu Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.10.29

Prezent od dziadka

Rower dziecięcy kupił mi dziadek

Taki nie duży, piękny

Sam raz na prezent

Z okazji moich urodzin.

Ja jak każde dziecko

Ucieszyłam się bardzo

I uprosiłam dziadka,

Aby dopiąć trzecie kółko.

Teraz ja dumna jak kolarz

Jadę na swoim rowerku

Wokół jest pełno dzieci

I każdy mówi jaki piękny.

Dziadek prosi, błaga

Nie rób wstydu sobie

Odepnij trzecie kółko

I jedź jak dziadek.

Ja w śmiech

Dziadek zwariował

On myśli, że ja dorosła

Chce zrobić zemnie bohatera.

Ja powiem wprost

Dziadka kocham

Jak przystało na wnuczkę,

Lecz ja nie jestem jeszcze dorosła

Jak mi wmawia dziadek,

Który myśli,

Ze wszystkie rozumy pozjadał.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.10.29

Pamiętam

Pamiętam i jestem

Tu przy Tobie

Pamiętam twój uśmiech

I ten ciepły głos

Pamiętam rady twoje

I ten ból

Jaki zadałam tobie

Pamiętam radość w sercu

Kiedy powiedziałaś

I ty zaczynasz myśleć

O innych,

Którzy darzą cię uczuciem

Pamiętam nasze rozstanie

I smutek mój

Teraz mi ciężko bez Ciebie

Teraz palę znicze

W podzięce za to

Ile serca włożyłaś

By mnie wychować.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.10.23

Nie bacząc na nic

Wśród drzew i krzewów

Biegnie ścieżyna,

A ona prowadzi

Ku wymarzonemu światu.

Poszedłem za nią

Nie bacząc na nic

Czy doprowadzi mnie do Raju

Czy zniweczy mój los.

Wtem ona urwała się

I nim się spostrzegłem

Za mną zniknęła jak cień,

Lecz przede mną została Ona.

Pytam się siebie

Czy warto było

Włożyć trud

By iść ścieżyną.

Teraz ja wierny jej

Ona związała serce me

I daje moc by żyć

W związku Ja i Ona.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2010.10.21

Twierdzenie Klipkarda

Świadomość 

bez mowy, oczów i słuchu 

jest upośledzona.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.10.20

Nie zagra nam muzyka

Wyrzuć to z siebie

Daj upust swoim nerwom

I zamilcz!

Dopuść mnie do głosu

Tak będzie lepiej

Dla nas obu.

A kiedy cisza nastanie

Ty będziesz milczał

Ja też zamilknę

I posłuchamy naszych serc,

Które wyrażą naszą miłość.

Nierówny wyczuwam takt

Jakby mocniej serce biło,

Lecz nie moje

A twoje

Czyżby się coś wydarzyło.

Ja wiem, poniosło Cię

Ja wiem

Nie równo biją nasze serca,

Lecz wybacz-odchodzę

Nie zagra nam muzyka.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.10.20

Freeman Dance

Rozwiała się sukienka moja

Wirując między chłopcami

Tak pragnę zatańczyć zwami,

By móc wyrazić, że kocham.

Rytm serca wyznacza ruchy

A ciało wiruje do melodii

Tak tańczy zespół dzieciaków

Ubranych w strój dorosłych

I chociaż nie jedna matka

Z radości otrze łzy

To przecież nasze dzieciaki

Stworzyły wspólny balet.

Nie jeden, a cały zespół

Porusza się zgrabnie

I uwierz mi proszę

Oni tańczą jak jeden tancerz.

A kiedy kurtyna opada

To widz klaszcze na bis

I chciałoby się jeszcze oglądać

Dzieciaki z Freeman Dance w Coventry.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.10.16

Mam talent

Kto pyta nie błądzi

Kto naśladuje ten rozumie,

Ze już nie jest sobą.

Jednostka w liczbie mnogiej

Czasami się zdarza,

Ze to co napisał

Napisało wielu po nim.

A On za głowę się łapie

Przecież wszystko pisałem

Do szuflady!

Więc kto wykradł cząstkę moją

Pewno sam diabeł

Który zakpił z mojego talentu.

Kraków 2015.10.15

Autor Jacek Marek Krawczyk

Miłość rodzi się w bólu

O nic nie pytaj kochanie

Przecież wiesz

Miłość rodzi się w bólu,

Kiedy razem przeszliśmy piekło.

Chciałbym przemilczeć przeszłość

Zapomnieć o wszystkim

Teraz wiem, że kocham Cię

Więc przyjmij ten pierścionek.

Wspierałaś mnie wtedy gdy chorowałem

Byłaś przy mnie, choć ludzie gadali

Nie trudź się dziewczyno

On nie jest dla ciebie.

Teraz ja wiem, wtedy nie wiedziałem,

Ze kochałaś mnie, taki jaki byłem

Teraz ja wiem, że kocham Ciebie

Ślubując ci wierność, aż po kres życia mego.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.10.11

Sztuka gry

Scena wielkie przedstawienie

Zaczęło się czas wychodzić,

Lecz żeby poczuć się gwiazdą

Ty musisz perfekt znać tekst.

To za mało dla gwiazdy

Trzeba aby podświadomość

Grała za ciebie, a ty kontrujesz

I wtedy czujesz się na scenie

Jak ryba w wodzie.

Jesteś na scenie sam

Wokół ciebie aktorzy,

Ty musisz z nimi grać

Wyuczonej roli.

Trudna to sztuka gdy grasz

Mówisz i szukasz w myślach

Jak to zagrać i powiedzieć tekst

Chciałoby się popisać,

Lecz musisz zagrać

Tak jak się nauczyłeś roli.

Nie szukaj poklasków wśród fanów

Zachowaj zimną krew

I patrz przed siebie jak koń,

Który ciągnie wóz pod górę

A ty przecież wiesz

Ze nie dobija się konia

Który ciągnie wóz pod górę

Dlatego aby nie przygniótł cię ciężar jego.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.10.07

Czy warto poświęcać się dla Polski?

A kiedy staną u drzwi

I kolbą drzwi rozwalą

A ciebie postawią przed sądem

Za to, że jesteś polakiem

Wtedy warto,

Ale gdy harujesz od 1-go do pierwszego

I nie stać cię na chleb

I szukasz pomocy

A Oni ci dają pomyje

Wtedy nie warto.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.10.06

Nie wina lecz rozumna

Bezwietrzna, cicha i spokojna

Pogodna, wesoła i miła

Choć czasami dziecięca

To mimo wszystko dojrzała.

Czasami wyraża to co czuje

Czasami zamyka się w sobie,

Lecz kiedy przyjdzie pora

Potencjał ma w sobie.

Jej uśmiech jest jak

Ciepła wiosna

A jej pogoda ducha

Jest jak deszczyk majowy.

I w nim wzrasta do słońca

Coraz wyżej i wyżej

Tak pragnie rozwinąć pączki

By kwiat cieszył nasze oczy.

Nie wina lecz rozumna

Jej powiew myśli

Łagodzi serca bratnie

Kocha bez nienawiści.

Tak widzę wnuczkę swoją

Która jest odbiciem miłości

Dziadka do wnuczki

Bez retuszu utopijnej miłości.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.10.05

Nerwy - Cyprian Norwid (1821-1883)

..........................................................
..........................................................
...........................................................
.........................................................

                                *

Musiał to być cud- cud to był,
Ze chwyciłem się belki spróchniałej...
(A gwóźdź w niej tkwił.
Jak w ramionach krzyża!...)- uszedłem cały!

                             *
...............................................................
...............................................................
.............................................................
...........................................................

Matko ja wiem

Odchodzisz, zostawiasz mnie

Matko ja wiem-nie umieraj.

Krzyk wyłonił się z mojego gardła

Już umarła-zostałam sama.

Pustka w domu-cisza przeraża mnie

Gdzie spojrzę tam nie ma cię.

Tak chciałabym rozmawiać,

Lecz nie mogę-mówię sama do siebie.

Ból i rozpacz, pytam się sama

Co robić-jak żyć!?

Kiedy brakuje podpory,

Która utrzymałaby firmament.

Leżę skulona w kącie i czekam

Kiedy zawali się mój dom

Tak chciałabym uciec

Lecz nie mam z kim i gdzie.

Myśli kłębią się nieopisane

Wyrywają z kontekst mnie

Tak chciałabym myśleć pozytywnie

Lecz tylko cierpię po stracie.

Szukam pomocnej dłoni krzycząc

Ktoś podaje mi rękę i chwyta,

By wyrwać mnie z tej ciemnicy

Jaka panuje gdy nie ma mej Matki.

Uległam, podnoszę się i myślę

O tym jak zaufałam obcym ludziom

Mając nadzieję, że poprowadzą mnie

Przez labirynt życia i śmierci.

Nadzieja moja by przetrwać

Nadzieja moja by żyć

Tak pragnę szczęścia

Tak pragnę na nowo żyć.

Ja wiem, że tak chciałaś

Ja wiem, że tak mi radziłaś

Ja wiem, że tak mówiłaś

A kiedy mnie zabraknie w twym życiu

Wtedy pamiętaj nie sztuka umierać

Gdy rozpacz przygniecie cię,

Lecz zbierz siły by żyć z poczuciem

Jeszcze jednego doświadczenia

z jakim potrafisz żyć.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.09.30